ΑΡΣΑΚΕΙΟ ΕΚΑΛΗΣ: Τέσσερις συγκλονιστικές μαρτυρίες στο 2020mag.gr για σωματική και ψυχολογική βία σε Γυμνάσιο, Λύκειο και Δημοτικό

Οι μαρτυρίες που φτάνουν σχεδόν καθημερινά στο 2020mag.gr, σχετικά με την βαρβαρότητα σε Αρσάκεια Σχολεία, σε Αττική και Θεσσαλονίκη, είναι τουλάχιστον συνταρακτικές και η διαχείριση αυτών των θεμάτων είναι δύσκολη ακόμα και για δημοσιογράφους που έχουν δει πολλά τα μάτια τους και ακούσει πολλά τα αυτιά τους. Ειδικά όταν μιλάμε για μαθητές, ακόμα και παιδιά δημοτικού. Ειδικά όταν μιλάμε για τραυματικές εμπειρίες, που όπως πολλοί απόφοιτοι μου έχουν εξομολογηθεί σε συνεντεύξεις, τους έχουν δημιουργήσει ψυχολογικά προβλήματα και κατα τη διάρκεια της ζωής τους.

ΑΡΣΑΚΕΙΟ ΕΚΑΛΗΣ: Τέσσερις συγκλονιστικές μαρτυρίες στο 2020mag.gr για σωματική και ψυχολογική βία σε Γυμνάσιο, Λύκειο και Δημοτικό
ΠΡΟΒΟΛΗ

Σε όλες τις συγκεκριμένες μαρτυρίες από το Αρσάκειο Σχολείο της Εκάλης, φέρεται σύμφωνα με τις μαρτυρίες, να επαναλαμβάνεται ένα συγκεκριμένο μοτίβο ψυχολογικής, λεκτικής και σωματικής βίας, από καθηγητές προς μαθητές, με την ανοχή, τη συμμετοχή, την αδιαφορία ή και την άγνοια της Διεύθυνσης.

(Προφανώς όλα τα ονόματα των καταγελλόντων, βρίσκονται στη διάθεση του 2020mag.gr και η προστασία τους για εμάς είναι, όχι μόνο δεοντολογικό αλλά και ιερό καθήκον).

Η ιστορία της Μ.Κ. - «Επιανε μαθητές από τον λαιμό, τους κολλούσε στον τοίχο και κόλλαγε και το κεφάλι του πάνω τους»

«Το πρώτο  περιστατικό που θα σου πω αφορά τον αδερφό μου που αποφοίτησε από το Αρσάκειο της Εκάλης το 1999. Τα περισσότερα που θα σου αναφέρω αφορούν σωματική και ψυχολογική βία. Σεξουαλική βία δεν υπέπεσε στην αντίληψή μου. Ο διευθυντής του Δευτέρου Αρσακείου Λυκείου (θυμάμαι το επίθετο που άρχιζε από Τ.), καλούσε κατ’ επανάληψη συγκεκριμένους μαθητές στο γραφείο του, για να μην υπάρχουν μάρτυρες, τους χαστούκιζε, τους κλώτσαγε, τους χτύπαγε και τους τραμπούκιζε», αποκαλύπτει η Μ.Κ. και συνεχίζει, «στο Δεύτερο Δημοτικό Αρσάκειο Εκάλης, αρχές της δεκαετίες του 90, και έχω προσωπική εμπειρία, η δασκάλα Μ.Ζ. τραβούσε, σε παιδιά ακόμα και πρώτης δημοτικού, τόσο δυνατά τα αυτιά τα αυτιά όπου είχαν δημιουργηθεί σοβαρά προβλήματα. Το χειρότερο ήταν ότι φαινόταν αν το ευχαριστιέται κιόλας. Ήταν καθημερινή πρακτική. Γονείς είχαν παραπονεθεί, αλλά η αντίδραση του σχολείου ήταν πολύ “light”. To προσπερνούσανε».

Οι αποκαλυπτικές αναμνήσεις της Μ.Κ. συνεχίζονται. «Μετά στο Δεύτερο Αρσάκειο Λύκειο Εκάλης πάλι, το 2001-2002, είχαμε έναν καθηγητή φιλόλογο, τον Α.Ρ., ο οποίος μέσα στην τάξη, μπροστά σε όλους μας, έπιανε μαθητές από τον λαιμό και τους κολλούσε στον τοίχο ενώ κόλλαγε και το κεφάλι του πάνω τους. Εκτός αυτού, τους χτυπούσε, τους κλώτσαγε, τους έβριζε και γενικότερα τους προκαλούσε. Το περίεργο ήταν πως οι μαθητές φοβόντουσαν (ή ντρέπονταν να το μεταφέρουν στους γονείς τους)»

(Εδώ να κάνουμε μια παρένθεση και να αναφέρω πως στις δεκάδες συνεντεύξεις που έχω κάνει σε απόφοιτους του Αρσακείου, είναι ένα μοτίβο που συναντώ συχνά. Δηλαδή τον φόβο (ίσως και την ασυνείδητη αίσθηση ενοχής) του μαθητή να επικοινωνήσει στο συγγενικό του περιβάλλον, την κακοποίηση).

«Γύρω στο 1995-96», συνεχίζει η Μ.Κ., «η Μ.Α., διευθύντρια του Δεύτερου Δημοτικού, η οποία για να “συνετίσει” κάποιους μαθητές επειδή άργησαν να μπουν στην αίθουσα -μιλάμε επαναλαμβάνω για Τετάρτη Δημοτικού- καλούσε τους μαθητές στον πίνακα, άπλωναν τα χέρια τους χτυπούσε με ξύλινη βέργα, η οποία μάλιστα είχε σπάσει και σε χέρι μαθητή. Φυσικά αυτή συνέχιζε. Έπαιρνε μια άλλη και συνέχιζε αυτό το πράγμα».

Σε ερώτηση μου -και σύμφωνα με την εμπειρία που αποκόμισα από μια σειρά συνεντεύξεων και μαρτυριών, ρώτησα την Μ.Κ. αν η φοίτηση στο συγκεκριμένο σχολείο τους έχει επηρεάσει στην μετέπειτα ζωή τους.

«Μας έχει δημιουργήσει ψυχολογικά το σχολείο, δεν στο κρύβω. Όταν αποφοιτήσαμε, η πλειοψηφία των μαθητών λέγαμε ότι "επιτέλους φύγαμε από αυτό το ίδρυμα". Και όταν λέω “ίδρυμα” εννοώ ίδρυμα κανονικό» δήλωσε χωρίς δισταγμό η Μ.Κ.

2002-2003 – Η ιστορία της Τ.Μ.

(σχετικά με την καθηγήτρια με επίθετο που αρχίζει από Τ.)
Τ.Μ.: «Τραβούσε τα σκουλαρίκια μέχρι να ματώσει το αυτί και έτριβε τα μαλλιά των αγοριών και κοριτσιών μέχρι να φύγει το ζελέ. Υπήρχε ρητή εντολή να μην φορούν ζελέ και λακ. Έχουν δημιουργηθεί ψυχολογικά σε κάποια παιδιά και οι αναμνήσεις είναι ακόμα νωπές. Φόβος είναι η σωστή λέξη. Τους εξευτέλιζαν μπροστά στους άλλους μαθητές. Θυμάμαι έναν συμμαθητή μας, στο δημοτικό, που του ασκούσαν σωματική βία διά του χάρακα, προκειμένου να σιωπήσει, θυμίζοντας άλλες εποχές που χρησιμοποιούσαν την βέργα για παραδειγματισμό.   Ήταν εκπαιδευτικοί με άγριες διαθέσεις που ξεσπούσαν στα παιδιά».

Περίοδος 2002-2003: Η ιστορία της Ι.Φ.

Ένας καθηγητής για να συνετίσει την μαθήτρια Ι.Φ., την έβαλε να κρατάει ένα ρολό τουαλέτας και να περιφέρεται σε όλη την αίθουσα με αποτέλεσμα να γίνει αντικείμενο γελοιοποίησης από τους συμμαθητές της.  
Ι.Φ: «Με εξευτέλισε μπροστά στους συμμαθητές μου, το θυμάμαι ακόμα και σήμερα, δεν το έχω ξεχάσει ποτέ, έκλαιγα για ώρες στο σπίτι. Δεν ήθελα να πάω στο σχολείο την επόμενη μέρα» δηλώνει η ίδια.

Περίοδος 1997-1999: Η ιστορία της K.K.

(σχετικά με την καθηγήτρια με επώνυμο που αρχίζει από Π.)
Λ.Λ.: «Ασκούσε σωματική βία σε μαθητές, πίστευε ότι έτσι τους συνετούσε. Γενικά, υπήρχε πολύ bullying από δασκάλους και καθηγητές, χρησιμοποιούσαν αντιπαιδαγωγικές μεθόδους, μας τραμπούκιζαν και μας φοβέριζαν διαρκώς»

Ακολουθήστε το 20/20 Magazine στο Google News, στο Facebook, το Twitter και το Instagram.
ΠΡΟΒΟΛΗ