Αυτή τη φορά, λέει, τα μέτρα θα είναι έξυπνα. Τους πήρε έναν χρόνο αλλά τουλάχιστον έγιναν εξυπνότεροι. Να φανταστείτε, μέχρι και αστυνομικοί μπήκαν στο πανεπιστήμιο. Υπάρχουν αποδείξεις, θέλω να πω. Ας τους εμπιστευτούμε.

Σύμφωνα με δημοσκόπηση της MRB για το STAR, το 69,8% των ερωτηθέντων απάντησε ότι η κυβέρνηση δεν πρέπει να κάνει δεκτό το αίτημά του Δημήτρη Κουφοντίνα «ανεξάρτητα από τις συνέπειες που θα έχει για την υγεία του», ενώ μόλις το 15,5% απάντησε ότι πρέπει να «ικανοποιήσει το αίτημά του προκειμένου να μην υπάρξουν δυσάρεστες συνέπειες για την υγεία του».

Μην σας φαίνεται καθόλου υπερβολικός ο τίτλος. Στο άρθρο 218 του σχεδίου νόμου για τις Δημόσιες Συμβάσεις υπάρχει ρητή αναφορά για το "κτίριο" στο πρώην Ολυμπιακό Χωριό Τύπου: «εκδίδεται η άδεια από τον υπουργό Ανάπτυξης και Επενδύσεων μετά από εισήγηση του Τμήματος Πολεοδομίας της Γενικής Διεύθυνσης Στρατηγικών Επενδύσεων, η άδεια επέχει θέση οικοδομικής άδειας».

Δεν είστε «ανεύθυνα παιδιά». Είστε κουρασμένοι άνθρωποι που βιώνετε ανασφάλεια.

Οι πρόσφατες ανακοινώσεις της κυβέρνησης, ενώ βρισκόμαστε σε περίοδο νέας έξαρσης της πανδημίας, δείχνουν ότι η μόνη στρατηγική που υπάρχει για την έξοδο από την κρίση είναι «υπομονή πανδημία είναι θα περάσει». Σχεδόν ένα χρόνο μετά το πρώτο lockdown και τέσσερις μήνες από τη στιγμή που η κυβέρνηση μας έβαλε σε αυστηρή καραντίνα, αλλά μάλλον ξέχασε να μας βγάλει, διαπιστώνει κανείς ότι το μόνο σχέδιο είναι, πως δεν υπάρχει σχέδιο. Μετά από όλα αυτά, από χθες μάθαμε και ότι στον ελεύθερο χρόνο κολλάει, στη δουλειά δεν κολλάει και αν αναρωτιέσαι ποιος το έχει πει η απάντηση είναι ξεκάθαρη: ένας από το χωριό δεν τον ξέρεις. Τόσο απλά!

Εδώ και πολλές μέρες, τα ΜΜΕ προανάγγελλαν ότι θα ανακοινωθούν «έξυπνα μέτρα» για να αντιμετωπιστεί η έξαρση της πανδημίας, ιδίως στην Αττική.

Διαμαρτυρήθηκε προς την ΕΡΤ ο ΣΥΡΙΖΑ επειδή η Δημόσια Τηλεόραση δεν μετέδωσε ζωντανά το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ για το νέο Εθνικό Σύστημα Υγείας (ΕΣΥ) που παρουσίασε ο Αλέξης Τσίπρας.

Κάτι αλλάζει. Μπορεί στα βάθη της Ελληνικής επαρχίας και στην ακροδεξιά να ηδονίζονται ακόμη με τις κραυγές μίσους του συνηγόρου του κ. Λιγνάδη, αλλά ο κυρίαρχος δημόσιος λόγος ευτυχώς είναι -ακόμη- πιο συγκρατημένος.