Διαβάζοντας σε συνέντευξη του ακτιβιστή Ηλία Γκιώνη, για τον τρόπο με τον οποίο "ψαρεύουν" γυναίκες τα κυκλώματα τα οποία καταγγέλλε, ανέσυρα μια ιστορία που έτυχε σε μένα πέρυσι.

Θα μπορούσε να είναι και αυτό ένα από τα βολικά παραμύθια που χρόνια μας «αφηγείται» η σαθρή κοινωνία, όμως δυστυχώς για κάποιους, η δύναμη των social media άλλαξε τον ρου της ιστορίας

Το δυστύχημα με την Φεράρι, είναι αυτό ακριβώς που υπονοεί η λέξη: Δυστύχημα. Ας μην μπούμε στον κόπο να σκεφτούμε πως καλύπτονται τα εργατικά ατυχήματα. Στον ΗΣΑΠ, στο λιμάνι με τον εργάτη της Cosco ή ακόμα και ο δύστυχος οικοδόμος που θα πέσει από την σκαλωσιά, δεν αποτελούν ειδήσεις. Το πολύ να τα διαβάσεις σε ανακοίνωση του ΠΑΜΕ ή άλλου συνδικάτου και αυτό αν πέσει στα χέρια σου. Γιατί; Γιατί οι ζωές των φτωχών δεν αφορούν κανέναν.

Στην αριστουργηματική «Θεία Κωμωδία» του Δάντη Αλιγκέρι, το επικό ποίημα είναι χωρισμένο σε τρία μέρη, την Κόλαση, το Καθαρτήριο και τον Παράδεισο. Στην πρόσφατη στιχουργική «σοσιαλμιντιακή κωμωδία» του Χρήστου Δάντη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, παρά την παντοδυναμία του στα ΜΜΕ, γνωρίζει την δική του επικοινωνιακή "κόλαση".