Προσωπικά, δεν θα μπω στη συζήτηση για το ποιος ή ποια θα ήταν ο/η πιο κατάλληλος/η για να τραγουδήσει τον Εθνικό μας Ύμνο μία τέτοια μέρα, σε μια τέτοια εκδήλωση.

Πάντως δεν ήταν η συγκεκριμένη κυρία ή κάποια αντίστοιχη μετρίου (στην πιο αισιόδοξη προσέγγιση) βεληνεκούς, μια «σοπράνο διεθνούς φήμης» παντελώς άγνωστη στους Έλληνες απανταχού της Γης.

Σίγουρα στη θέση της θα μπορούσε -και θα έπρεπε- να είναι μια αναγνωρισμένη Ελληνίδα καλλιτέχνιδα με αληθινό βιογραφικό, που δεν χρειαζόταν κανενός είδους «φούσκωμα». Και σαφώς υπάρχουν τέτοιες.

Ακόμη πιο σίγουρα, όμως, δεν θα έπρεπε ποτέ μια καλλιτέχνιδα σε αυτόν το ρόλο να εμφανιστεί στην εκδήλωση της Εθνικής Επετείου μιας οποιασδήποτε πολιτισμένης χώρας με συνολάκι του οίκου μόδας ιδιοκτησίας της συζύγου του ίδιου του πρωθυπουργού.

Έστω κι από την ελάχιστη επίγνωση ότι κάτι τέτοιο σε μία Εθνική Εορτή -και μάλιστα βαριά επετειακή- θα έφερνε οσμή σκανδάλου στους πολίτες.

Κι όμως. Είχαν το θράσος να αντιμετωπίσουν τη γιορτή της 25ης Μαρτίου στην Επέτειο των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση σαν άλλο ένα κακόγουστο πάρτι στο εξοχικό τους.

Που κάποια κολλητή ή ξαδέλφη -πρώην μοντέλο- θα φορέσει το συνολάκι της οικοδέσποινας για να το μοστράρει στους καλεσμένους -σε όσους τουλάχιστον από αυτούς μπόρεσαν να αποδειχτούν ανθεκτικοί στην ταυτόχρονη φωνητική -κυριολεκτική- εκτέλεσή τους από την αοιδό.

Ειλικρινά, τόση κακοφωνία και κάλπικη αριστεία δεν αντέχεται πια. Είναι αβάσταχτη, κι ακόμα περισσότερο το θράσος τους.