Ο εξωραϊσμός και εν τέλει η οικειοποίηση της ρητορικής αλλά και "στελεχιακού δυναμικού" της άκρας δεξιάς από τη ΝΔ, δεν κατεύνασαν το τέρας. Αντιθέτως, του άνοιξαν την όρεξη για την επιβολή της ιδεολογικής του ηγεμονίας. Δήθεν φιλελεύθεροι "διανοητές" και ΜΜΕ παίζουν αυτό το επικίνδυνο παιχνίδι, μέχρι και σήμερα.

Σήμερα (21/04) ο πρωθυπουργός είχε το θράσος να μιλήσει -με ανάρτησή του στο Twitter- για «εδραίωση και διεύρυνση της δημοκρατίας», 54 χρόνια μετά το πραξικόπημα των συνταγματαρχών.

Δεν θα αναφέρουμε τα προφανή, δηλαδή την ραγδαία αύξηση κρουσμάτων αστυνομικής βαρβαρότητας εδώ και 21 μήνες, ούτε για ένα από τα πιο αντιδημοκρατικά και μακρόχρονα lockdown που έχουν επιβληθεί από κυβέρνηση, παγκοσμίως, ούτε καν για την ραγδαία πτώση της χώρας, τα τελευταία δύο χρόνια, στον "Παγκόσμιο Δείκτη Ελευθερίας του Τύπου". 
Παραδείγματα που μόνο «εδραίωση και διεύρυνση της δημοκρατίας» δεν τα λες.

Ας δούμε την άποψη για την χούντα, των προσώπων που βρίσκονται στο στενό κυβερνητικό περιβάλλον και γνωστούς υποστηρικτές του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Φυσικά -και δικαιωματικά- δεν θα μπορούσαμε να μην αρχίσουμε με τον πολιτικό, που κυνηγούσε με τσεκούρια κομμουνιστές και που ο ίδιος ο δικτάτορας Παπαδόπουλος επέλεξε για να διαδεχθεί τον καταδικασμένο νεοναζί, Νίκο Μιχαλολιάκο, στην ηγεσία της ΕΠΕΝ. Του κόμματος που ίδρυσε από την φυλακή.
Σήμερα ο Μάκης Βορίδης, είναι υπουργός Εσωτερικών και ετοιμάζει το έδαφος για τις επόμενες εκλογές. Καταλαβαίνετε φαντάζομαι.

Ο Άδωνις Γεωργιάδης πάντως το είχε ξεκαθαρίσει. Χουντικός είναι ο άνθρωπος, όχι νεοναζί.

Μιας που μιλάμε για τον αντιπρόεδρο της ΝΔ και υπουργό Αναπτύξεως της εθνοσωτηρίου κυβερνήσεως του Κυριάκου Μητσοτάκη, έχουμε και εδώ πολύ υλικό. 

Από τις αυτόγραφες αφιερώσεις του Στυλιανού Παττακού και το "μύθο των νεκρών του Πολυτεχνείου", μέχρι την οικονομία που η χούντα την άφησε «κούκλα και την κατέστρεψε ο κωνσταντίνος Καραμανλής». 

Ο Άδωνις Γεωργιάδης -παραδεχόμενος πως η χούντα λειτούργησε οικονομικά κυρίως προς όφελος των μεγαλο-επιχειρηματιών της εποχής- λέει συγκεκριμένα: «Ο Καραμανλής της περιόδου 1974-1979 και η ΝΔ του 1979-1981, ήταν μια κυβέρνησις σχεδόν Σοσιαλιστική. Αυτό άρχισε να βάζει την οικονομία μας σε άσχημη τροχιά. Απο εκεί (επι χούντας) που είχαμε μια οικονομία ακμαία, ιδιωτική, που λειτουργούσε, άρχισε να μεγενθύνεται το κράτος και να δημιουργεί στην οικονομία το πρόβλημα που δημιουργεί πάντα το κράτος. Το κράτος είναι για να τρώει λεφτά, όχι για να βγάζει»

Πάμε τώρα να δούμε και άλλους "φιλελεύθερους" διανοητές και πως αυτοί "ξέπλυναν" τη δικτατορία. 

Είναι σημαντικό να παρατηρήσουμε πως ο "εξανθρωπισμός" της δικτατορίας αρχίζει και αυξάνεται ραγδαία στον δημόσιο λόγο, τα τελευταία 10-12 χρόνια, από την είσοδο δηλαδή της χώρας στους μνημονιακούς "μηχανισμούς στήριξης" μετά τη χρεοκοπία.

Ας δούμε, για παράδειγμα, τον Στέλιο Ράμφο, ο οποίος σε εκδήλωση του "Ποταμιού" του Σταύρου Θεοδωράκη, το Νοέμβριο του 2014, δηλώνει, φυσικά ψευδώς, αλλά με στόμφο πως «το '74, όταν έφυγε η Χούντα, άφησε μηδέν δημόσιο χρέος. Απολύτως μηδέν!

Σύμφωνα βέβαια με τα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, το χρέος από 32 δισ. δραχμές το 1966, εκτινάχτηκε στα 114 δισ. δρχ. το 1974, αλλά ας μην αφήσουμε την αριθμητική πραγματικότητα να μας χαλάσει μια υπέροχα απολιτίκ ιστορία.

Και επειδή πάλι μας πάει από μόνη της, που λένε, η κουβέντα και θυμηθήκαμε το ΠΟΤΑΜΙ, ας δούμε και μία από τις πιο εμβληματικές ανακοινώσεις κομμάτων σχετικά με την επέτειο του πολυτεχνείου.

«Η εξέγερση των φοιτητών το ’73 ήταν μια ηρωική πράξη, κόντρα στους κομματικούς μηχανισμούς της εποχής», αναφέρει η ανάρτηση του κόμματος του Σταύρου Θεοδωράκη, το Νοέμβριο του 2016, στο Twitter.

Αποκαθιστώντας έτσι την ιστορική αλήθεια, πως δηλαδή οι νέοι στο πολυτεχνείο δεν αγωνίστηκαν για την δημοκρατία και την ελευθερία, αλλά «κόντρα στους κομματικούς μηχανισμούς της εποχής».

Μιας εποχής βέβαια, που είμαστε σχεδόν σίγουροι πως οι "κομματικοί μηχανισμοί", κυρίως της αριστεράς, είχαν καταργηθεί, μαζί με το σύνταγμα. Αλλά δεν πειράζει, πάμε παρακάτω.

4 χρόνια πριν, είχε προηγηθει, η επίσης ιστορική παρέμβαση της Σώτης Τριανταφύλλου, που με άρθρο της στην Athens Voice, το Νοέμβριο του 2012, υποστήριζε πως «Η επέτειος του Πολυτεχνείου πρέπει να πάψει να γιορτάζεται».

«Ας δώσουμε ένα τέλος το 2013, μετά από σαράντα χρόνια λάβαρα, ντουντούκες κι οδοφράγματα. Οι επέτειοι δεν εξυπηρετούν ούτε την ιστορική μνήμη, ούτε την κοινωνική συνεκτικότητα· εξυπηρετούν εθνικιστικά και κομματικά συμφέροντα, άμεσες και έμμεσες εξουσίες», έγραφε η "φιλελεύθερη" συγγραφέας.

Νοέμβριος πάλι, αλλά του 2015. Ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος, ήταν ακόμα παρουσιαστής στον ΣΚΑΙ και κατά τη διάρκεια του Δελτίου Ειδήσεων, ισχυρίζεται πως οι εξεγερμένοι φοιτητές μαζί με τη CIA ήταν η αιτία που χάσαμε την Κύπρο.

«Αφού μεγαλειωδώς γιορτάσουμε το Πολυτεχνείο, θα έχουμε πάντοτε υπόψη μας ότι... τα αγνά παιδιά μέσα στο Πολυτεχνείο άνοιξαν τον δρόμο, με τις μεθοδεύσεις της CIA, για να αλλάξει η δικτατορία στην Ελλάδα και να χάσουμε την Κύπρο», είπε συγκεκριμένα ο νυν βουλευτής της ΝΔ.

Αλήθεια, το είπε.

Ας μείνουμε για λίγο στον ΣΚΑΙ και ας θυμηθούμε μια δήλωση του δημοσιογράφου Γιάννη Πιταρά, το 2016.

Στην εκπομπή -πάλι- του Κώνσταντίνου Μπογδάνου, ο ο δημοσιογράφος  χαρακτήρισε τις συνθήκες που βιώνουν οι καναλάρχες στη διαδικασία για την αδειοδότητη των τηλεοπτικών αδειών, ίδιες με εκείνες της Μακρονήσου. Όταν ακόμα και ο Κ. Μπογδάνος σημειώνει πως «αυτό είναι ίσως λίγο υπερβολικό ή μάλλον πολύ υπερβολικό». Ο Γιάννης Πιτταράς απαντάει: «Σωστά στη Μακρόνησο είχε και θάλασσα».

Συνεχίζουμε, πάλι με ΣΚΑΙ, όπου ο στρατός στους δρόμους είναι μια σχετικά συνηθισμένη απαίτηση σε καιρούς κρίσεων (όπως για παράδειγμα την περίοδο της δολοφονίας Γρηγορόπουλου). 

Το 2016, ο Άρης Πορτοσάλτε, με αφορμή το προσφυγικό δηλώνει πως «ήρθε η στιγμή να ενεργοποιηθεί ο στρατός, για να εμπεδωθεί στην κοινωνία ένα αίσθημα ασφάλειας». 

Αν και υπάρχουν -στην κυριολεξία- δεκάδες ακόμα παραδείγματα και θα μπορούσαμε να γράφουμε για μέρες, θα ήταν επίκαιρο να κλείσουμε με ένα πρόσωπο το οποίο ανέφερε σε πρόσφατη συνέντευξή του ο ίδιος πρωθυπουργός, καθώς φαίνεται πως τον συμβουλεύεται συχνά. Είναι ο καθηγητής Στάθης Καλύβας. 
Μάλιστα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αναφέρει το όνομα του Στάθη Καλύβα δύο φορές, σε πρόσφατη συνέντευξή του στο ΒΗΜΑ, πριν λίγες εβδομάδες, στις 21 Μαρτίου.

- «Έχοντας διαβάσει το τελευταίο βιβλίο του σημαντικού ιστορικού μας Στάθη Καλύβα, μιλήσαμε για τις προκλήσεις των προηγούμενων δύο εκατονταετιών»
- «Οταν, λοιπόν, ρώτησα τον Στάθη Καλύβα, ποιο είναι το διακύβευμα για τα επόμενα 100 χρόνια, μου απάντησε, “η ευτυχία”. Συμφωνώ», δήλωσε χαρακτηριστικά ο πρωθυπουργός.

Ο Στάθης Καλύβας, εκτός από καθηγητής Πολιτικής Επιστίμης στο Yale, είναι και αρθρογράφος της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ και έχει απασχολήσει αρκετές φορές την επικαιρότητα, κυρίως με την τάση του να αναθεωρεί την ιστορία. Εκτός από την αγιοποίηση των ταγμάτων ασφαλείας της ναζιστικής κατοχής, που σύμφωνα με τον κ. Καλύβα, αμύνονταν κατά των κομμουνιστών και ήταν λαοφιλή, ο άτυπος σύμβουλος του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει γράψει και ένα παροιμιώδες άρθρο "ξεπλύματος" της χούντας.

ΔΙαβάστε παρακάτω ένα σημείο του άρθρου με τίτλο "Μια παράδοξη κληρονομιά", που δημοσιεύθηκε στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, τον Ιούνιο του 2017.

«Πράγματι, η δικτατορία ταυτίστηκε με μια εποχή μεγάλης οικονομικής ανόδου και αισιοδοξίας, με την κορύφωση ουσιαστικά του μεταπολεμικού ελληνικού οικονομικού θαύματος. Η χώρα αστικοποιήθηκε, η οικοδομική δραστηριότητα γνώρισε δόξες, το οδικό δίκτυο επεκτάθηκε, ο εξηλεκτρισμός της χώρας ολοκληρώθηκε και πραγματοποιήθηκαν μεγάλης κλίμακας ξένες επενδύσεις. Παρά τις αυταρχικές πρακτικές του καθεστώτος, πολλές τέχνες άνθησαν και η νεολαία προσέγγισε μαζικά τα δυτικά πρότυπα διασκέδασης, κατανάλωσης και ζωής. Η κοινωνία του 1974 μικρή σχέση είχε με αυτή του 1964».

Aς μείνουμε εδώ. Του χρόνου πάλι.

ΥΓ. Θα ήθελα να προτείνω προς μελέτη, ίσως την πιο εμπεριστατωμένη έρευνα πάνω στο θέμα του «οικονομικού θαύματος της χούντας». Το βιβλίο του Διονύση Ελευθεράτου: «Λαμόγια στο χακί: Οικονομικά “θαύματα” και θύματα της χούντας» (εκδόσεις: Τόπος)