Για όποιον δεν ξέρει τι είναι η ΔΕΠΥ (Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας – στα αγγλικα ADHD) και η συναισθησία, είναι διαταραχές οι οποίες φαινομενικά δημιουργούν μόνο μαθησιακά προβλήματα, αλλά πιστέψτε με μπορούν να καθορίσουν όλη την προσωπικότητα ενός ατόμου.

Ο εγκέφαλος μας έχει συνέχεια φασαρία και δεν μπορούμε να ολοκληρώσουμε καμία δραστηριότητα όπως οι υπόλοιποι άνθρωποι.

Όταν σιδερώνεις θες να παίζει μια σειρά που έχεις ήδη δει;
Όταν καθαρίζεις το μπάνιο καθαρίζεις ταυτόχρονα και το μπαλκόνι γιατί βολεύει να τελειώνεις πιο γρήγορα;
Σε μια μεγάλη σκάλα ανεβαίνεις 2-2 τα σκαλιά για να ανέβεις πιο γρήγορα;
Μπορεί να διαβάζεις μια σελίδα 10 φορές και κάθε φόρα είναι σα να τη βλέπεις πρώτη φορά;
Δυσκολεύεσαι να διαβάζεις δυνατά μπροστά σε κόσμο και ταυτόχρονα να καταλαβαίνεις και το νόημα αυτών που διαβάζεις;

Τότε υπάρχει πιθανότητα να είσαι στο γκρουπ. (Συμβουλεύσου ειδικό, θα σωθείς, εμπιστευσου με σ’ αυτό.)

Αυτά τα δυο προβληματάκια αρκούν για να έρθει η αγχώδης διαταραχή και η κατάθλιψη.
Πως γινόταν να νιώθω τόσο διαφορετική; Τα έκανα όλα λαθος;

Ειδικά για μένα που δεν ειχα διαγνωστεί μέχρι τα 30 η καθημερινότητα ήταν δύσκολη και δεν ήξερα για ποιο λόγο. Ένιωθα ότι κάτι δεν πάει καλά αλλά δεν ήξερα τί.

Για πολλά χρόνια ένιωθα ότι ζούσα σε πρόγραμμα πλυντηρίου, η επικοινωνία μου με τους ανθρώπους ήταν πολύ δύσκολη κι ένιωθα ότι τα μισά απ’ όσα καταφέρνω στην ημέρα γίνονται μηχανικά. Μπορούσε να με αγχώσει οτιδήποτε χρειαζόταν στοιχειώδη οργάνωση.
Πολλές φορές όταν διηγούμαι ένα περιστατικό σε κάποιον και αυτός μου κάνει ζωτικής σημασίας ερωτήσεις, σοκάρομαι γιατί δε σκέφτηκα να το ρωτήσω κι εγώ, προφανώς βλέπω άλλα πράγματα απ’ τους άλλους.

Επίσης, όταν γράφω ένα κείμενο, ξέρω ότι πρέπει να το διαβάσω για να διορθώσω λάθη, το διαβάζω και 2 και 3 φορες αλλά ποτέ δε βρίσκω όλα τα λάθη παρά μόνο αφού αφήσω το κείμενο και το ξανακοιτάξω αρκετά αργότερα (και μάλιστα πολλές φορές).
Μπορεί να μείνει σε δημόσιο ποστ για ώρες αλλά έπαψα πια να νιώθω ότι γίνομαι ρεζίλι (ευχαριστώ ψυχανάλυση), εξάλλου οι άνθρωποι που με ακολουθούν ξέρουν πάνω κάτω τα προβληματάκια μου και δείχνουν κατανόηση.

Ένα άλλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν κάποιοι άνθρωποι με ΔΕΠΥ είναι ο ολιγόωρος ύπνος/αυπνία και οι εκρήξεις θυμού. Για το τελευταίο έχω ντραπεί αμέτρητες φορές στη ζωή μου και όλη αυτή η ντροπή γινόταν κατάθλιψη γιατί θεωρούσα απαράδεκτη αυτή τη συμπεριφορά και για να με τιμωρήσω έπεφτα σε μαύρη τρύπα.
Κάτι άλλο που με ταλαιπωρούσε πολύ μέχρι τη διάγνωση ήταν ότι διέκοπτα μια συζήτηση γιατί ένιωθα ότι θα σκάσω αν δε συμπληρώσω κάτι και αν δεν το έλεγα εκείνη τη στιγμή θα το ξεχνούσα.

Όπως είναι φυσικό όταν ήρθε η επίγνωση της κατάστασης ντράπηκα πάρα πολύ και ξεκίνησα να κάνω πρακτική, πώς να νιώθω κυρίαρχος αυτής της ορμής ενώ βρισκόμουν σε μια συζήτηση.

Η λίστα είναι μεγάλη και διαφορετική από άνθρωπο σε άνθρωπο.

Τέλος είχα πρόβλημα και με τον διαλογισμό, λογικό, ως μαθήτρια γιογκα.

Αυτο το πρόβλημα ωστόσο έδωσε και τη λύση.

Είχα δοκιμάσει με τους καλύτερους δασκάλους. Έβλεπα ότι αυτά που έλεγαν καθώς καθοδηγούσαν έναν διαλογισμό είχαν εφαρμογή σε όλους μες στην αίθουσα εκτός από μένα.
Αργότερα ως δασκάλα γιόγκα δοκίμασα πολλούς τρόπους, ήταν σχεδόν αδύνατο, κι αυτό, γιατί είναι 2 οι ταυτόχρονες σκέψεις, σταματούσα τη μια ξεκινούσε η άλλη, ωστόσο μετά από την κλινική υπνοθεραπεία άρχισα να μπορώ να οπτικοποιώ ένα συγκεκριμένο σενάριο κι αυτό μου κρατούσε το ενδιαφέρον σα να βλέπω ταινία. Εκεί άρχισαν να ησυχάζουν οι σκέψεις ,η υπερκινητικότητα, το στρες του περιορισμού και η αναπνοή.

Δοκίμασα διάφορους μη παθητικούς διαλογισμούς και όσο πιο πολύ διαλογιζόμουν τόσο πιο εύκολο γινόταν, μάλιστα για το βράδυ πριν τον ύπνο, μου έγιναν απαραίτητοι.

Τέλος η πρόταση μου, ως ασθενής που έχει ταλαιπωρηθεί πολύ στο παρελθόν αλλά που πια μπορώ να γελάω με όλα αυτά, είναι αρχικά να πάρετε την απόφαση να κλείσετε αυτό το ραντεβού με τον ειδικό επιτέλους και μετά βρείτε ένα μάθημα γιόγκα με αναπνοές (pranayama), επίσης θα βοηθούσε να κάνετε την αρχή με μικρούς 3λεπτούς  και σταδιακά μεγαλύτερους διαλογισμούς. (Δοκιμάστε τον κινητικό διαλογισμό του Osho, Χαβανεζικο διαλογισμό, κλινική υπνοθεραπεία (από ψυχολόγο) και παιδικούς διαλογισμούς και ό,τι άλλο σας κρατήσει το ενδιαφέρον).

Ένα μικρό μυστικό μπόνους όταν το χάος πλησιάζει και η φασαρία γίνεται ανυπόφορη δοκιμάστε να λέτε λέξεις από διάφορα αντικείμενα ξεκινώντας ας πούμε απ’ τη λέξη "παντζάρι", αντικείμενα που δε συνδέονται άμεσα με σας.

Διαλογισμός επίσης μπορεί να γίνει και κατά η ώρα μιας οποιασδήποτε ατομικής γυμναστικής αρκεί να είναι κάποιος παρών.

Με τον όρο «είμαι παρών» εννοούμε ότι «μαζεύουμε το κέντρο» μας σε μια δραστηριότητα αφήνοντας τις σκέψεις μας να φύγουν χωρίς να τις κρίνουμε και χωρίς να συμμετέχουμε σ αυτές.

Ο διαλογισμός δεν έχει «γιατρέψει» την ΔΕΠΥ και τη συναισθησία μου, ωστόσο μ έχει βοηθήσει να ξεπερνώ χωρίς αγωγή τα συμπτώματα τους και να μη γίνονται άγχος και κατάθλιψη. 

* Σύνδεσμοι:

Τί είναι η ΔΕΠΥ; - adhdhellas.org

Τι είναι η συναισθησία;

Δωρεάν, μίνι παιδικοί διαλογισμοί: https://soundcloud.app.goo.gl/CTbevLbk55d9ZmVL8