Η κυβέρνηση βγήκε απομονωμένη και λαβωμένη από την τριήμερη συζήτηση στη Βουλή. Στην απορία, εντούτοις, πολλών γιατί δεν χάνει την εξουσία και εξακολουθεί να εμφανίζεται ως πρώτο κόμμα στις δημοσκοπήσεις (αν πρέπει να τις πιστέψουμε), η απάντηση δεν είναι απλή.

Από τον Γιάννη Ανδρουλιδάκη

Στην Ελλάδα ζούμε πρωτοφανείς καταστάσεις. Ο κ. Μητσοτάκης παίζει με τους θεσμούς, με τα εθνικά θέματα, με την πολιτιστική μας κληρονομιά και με την ίδια τη Δημοκρατία τελικά. Δεν ενδιαφέρεται για τίποτε άλλο, παρά μόνο για το πώς θα κουκουλωθούν με κάθε τρόπο τα σκάνδαλα που τσαλάκωσαν την εικόνα του. Πώς θα τα θάψει με το μικρότερο πολιτικό κόστος. Πώς, τελικά, θα κερδίσει τις εκλογές πάση θυσία.

* Γράφει ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης

Η κυβέρνηση δεν επιβεβαιώνει όλα όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας και προσπαθεί να μεταθέσει τις ευθύνες αλλού, για να μείνει ο πρωθυπουργός έξω από αυτή τη βρομερή και δυσώδη ιστορία. Δεν ήξερε, δεν είδε, δεν άκουσε, λοιπόν, ο κ. Μητσοτάκης. Εντύπωση, ωστόσο, προκαλεί η σιωπή των στόχων των συνακροάσεων. Τώρα που τα στοιχεία  είναι αναμφισβήτητα, γιατί δεν αντιδρούν;

* Γράφει ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης

Οι εργαζόμενοί του Ε.Σ.Υ., ως άμεσα εμπλεκόμενοι, αγωνιζόμαστε για να ανατραπεί αυτό το ζοφερό τοπίο στο χώρο της Υγείας. Μαζί μας χρειαζόμαστε και την κοινωνία των πολλών. Γιατί μόνο ο λαός σώζει τον λαό.

* του Βασίλη Σιέρρα, ειδικευόμενου Γενικής/Οικογενειακής Ιατρικής

Η κατάσταση στην οικονομία, τα ελληνοτουρκικά και κυρίως οι αποκαλύψεις  στο τεράστιο ζήτημα των υποκλοπών θα καθορίσουν τον χρόνο των εκλογών. Η κυβέρνηση ασφαλώς και επιθυμεί να γίνουν προς το τέλος της τετραετίας. Θα της το επιτρέψουν, ωστόσο, οι εξελίξεις; Ένα πράγμα θεωρείται βέβαιο, ανεξαρτήτως του χρόνου διεξαγωγής τους: ότι το αποτέλεσμά τους, όποιο και αν είναι, θα πυροδοτήσει σοβαρές αλλαγές στα κόμματα.

* Του Γιάννη Ανδρουλιδάκη

Η κυβέρνηση βρίσκεται στη χειρότερή της περίοδο. Το σκάνδαλο των υποκλοπών έχει τεράστια ουρά και απειλεί να την καταπιεί. Μέρα με την ημέρα έρχονται στο φως της δημοσιότητας νέα στοιχεία και οι εξελίξεις είναι απρόβλεπτες. Ο πρωθυπουργός είναι σε πανικό. Κανένας αντιπερισπασμός, από όσους επιχείρησε, δεν πέτυχε. 

* Γραφεί ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης

Με την υπερπροσφορά του ποδοσφαίρου σε καθημερινό και συνεχές επίπεδο, υπάρχει άραγε τόση ανάγκη να παρακολουθήσουμε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο το οποίο κουβαλάει επάνω του τόσο αίμα και τόσες σκιές; Θα χαρούμε βλέποντας κάτι τέτοιο; Θα φάμε και θα πιούμε μπίρες περνώντας ξέγνοιαστα; Και, στην τελική, μας αξίζει τέτοιο ποδόσφαιρο;

Γράφει ο Μι Δέλτα

Τα σοβαρά προβλήματα και οι παθογένειες του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος έρχονται κατά καιρούς στην επιφάνεια. Αυτό συνέβη τελευταία με την επιστολή παραίτησης του αναπληρωτή εκπαιδευτικού, με την οποία κατήγγειλε τους εκβιασμούς και τις πιέσεις που δέχτηκε από μαθητές του σε Επαγγελματικό Λύκειο, αλλά και την αδιαφορία που επέδειξαν οι προϊστάμενοί του στις καταγγελίες του. Το θέμα πήρε μεγάλες διαστάσεις. Γράφτηκαν πολλά ένθεν κακείθεν και δόθηκαν υποσχέσεις ότι θα διερευνηθεί σε βάθος το θέμα από τους υπευθύνους. Κεραυνός εν αιθρία, λοιπόν, όσα ισχυρίζεται ο εκπαιδευτικός; Για κάποιους ίσως. Για τους παροικούντες, όμως, την Ιερουσαλήμ καθόλου.

* Του Γιάννη Ανδρουλιδάκη

Αλέξανδρε,

Έλαβα το γράμμα σου και νιώθω την ανάγκη να σου γράψω ένα μικρό, ταπεινό ευχαριστώ. Ξέρω, δεν το έστειλες σ’ εμένα, αλλά σε έναν ολόκληρο λαό. Όμως λίγες φορές ένα γράμμα προς όλους έχει υπάρξει τόσο προσωπικό για τον καθένα μας ξεχωριστά.

*Από τον στιχουργό Νίκο Μωραΐτη 

Η κυβέρνηση δεν τα πήγε καθόλου καλά ούτε στο εσωτερικό, ούτε στο εξωτερικό αυτά τα τέσσερα χρόνια. Είναι σχεδόν πανθομολογούμενο. Πολλές ήταν οι δηλώσεις, οι συμπεριφορές και οι αποφάσεις που προκάλεσαν την πλειοψηφία των πολιτών και που αποτελούν τελικά τον ορισμό του μητσοτακισμού.

Γράφει ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης

Κάποτε ο Γιάννης Μπεχράκης είχε πει: «Η αποστολή μου είναι να εξασφαλίσω ότι κανείς δεν θα μπορεί να πει “δεν γνώριζα”». Και αυτή η φωτογραφία από τα προχθεσινά ναυάγια των πλοίων που μετέφεραν πρόσφυγες και μετανάστες, και που σήμερα μετράνε δεκάδες νεκρούς, είναι μια φωτογραφία που αποτυπώνει κάθε λέξη που είχε πει στο παρελθόν ο Γιάννης Μπεχράκης.

Γράφει ο Βαγγέλης Παπαμιχαήλ

Γιατί η απόφαση της κυβέρνησης Μητσοτάκη να αποκλείσει τον Θοδωρή Λύτρα από τα στοιχεία του ΕΟΔΥ αποτελεί ευθεία επίθεση προς την επιστήμη και την κοινωνία.

* Γράφει ο Σπύρος Κασάπης, διδακτορικός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν και ερευνητής στο τμήμα ηλιοφυσικής του Κέντρου Διαστημικών Πτήσεων Γκόνταρντ της NASA.

Οι εκπαιδευτικοί βρίσκονται υπό διωγμό και αυτό δεν είναι υπερβολή. Κοντά στις σημαντικές μισθολογικές περικοπές, την κατάργηση των τριμήνων, των δώρων των Χριστουγέννων και του Πάσχα κ.λπ., που οδήγησαν στο σημείο να θεωρείται ο εκπαιδευτικός ο πιο κακοπληρωμένος δημόσιος υπάλληλος, ήρθε και η διαρκής υποβάθμιση και μείωση του παιδαγωγικού του ρόλου και η προσπάθεια μετάλλαξής του από λειτουργό της εκπαίδευσης σε διεκπεραιωτή και γραφειοκράτη.

* Γράφει ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης

Κάθε φορά που σε μια συναυλία άκουγα το «Ο Παύλος ζει τσακίστε τους ναζί» στεκόμουν σιωπηλός και αμήχανος μπροστά απ' τη σκηνή κοιτώντας τη σκόνη που χόρευε πάνω στις δέσμες φωτός που εκτόξευαν οι εκτυφλωτικοί προβολείς. Με το πέρασμα των χρόνων και την αλλαγή των κύκλων, άκουγα αυτό το σύνθημα να δυναμώνει.

* Γράφει ο Μι Δέλτα

Ενώ μέχρι σήμερα ήταν δεδομένο ότι με το σύστημα της απλής αναλογικής, πιθανώς, θα σχηματιζόταν κυβέρνηση συνεργασίας είτε της ΝΔ είτε του ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ, ξαφνικά άρχισαν να διακινούνται σενάρια για «τρίτη λύση», με πρωθυπουργό άλλο πρόσωπο και όχι τον κ. Μητσοτάκη, σε περίπτωση που η ΝΔ κερδίσει τις εκλογές. Ποιοι είναι, όμως, εκείνοι που θέλουν να επιβάλουν μια τέτοια λύση και γιατί το κάνουν;

* Γράφει ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης

Υπάρχει κάτι που στο μυαλό μου ονομάζεται η λογική του αθροιστικού κακού. Πρόκειται για μια συλλογιστική σκέψη που προσθέτει τις άσχημες και επικίνδυνες αναφορές που αρθρώνονται στο δημόσιο λόγο. Στην περίπτωση του Γιάννη Αντετοκούνμπο, το αθροιστικό κακό κρατά σχεδόν μια δεκαετία. Μιλάω φυσικά για το κακό και τους κακούς που αναφέρονται σε αυτόν κάθε φορά που θέλουν να χρησιμοποιήσουν εργαλειακά τον αθλητισμό ώστε μέσω αυτού να διαχύσουν το ρατσιστικό τους δηλητήριο στο δημόσιο διάλογο. 

* Γράφει ο Μι Δέλτα

Οι παρακολουθήσεις και οι τηλεφωνικές υποκλοπές στη χώρα μας έχουν πλούσια ιστορία, προδικτατορικά και μεταπολιτευτικά, και αποτελούν μια τεράστια πληγή για τη Δημοκρατία μας, η οποία κατά διαστήματα κακοφορμίζει. Οι τελευταίες εξελίξεις με τις υποθέσεις των κ.κ. Ανδρουλάκη και Κουκάκη απέδειξαν πολλά, αλλά κυρίως ένα: ότι το παρακράτος είναι εδώ και συγκυβερνά. Αυτό τουλάχιστον ομολόγησε ξεκάθαρα ο κ. Μητσοτάκης. 

 * Γράφει ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης

Από τη μια δεν έχει ελπίδες να ηγεμονεύσει στον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, τον οποίο έχει καταλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ, και από την άλλη χάνει μεγάλο μέρος του κεντροδεξιού χώρου με τη μητσοτακική τακτική της «αρπαγής» των στελεχών του.

O κ. Ανδρουλάκης πρέπει να ξεκαθαρίσει την ιδεολογική φυσιογνωμία του χώρου του.

*Γράφει ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης

Η αποφυλάκιση του Δημήτρη Λιγνάδη είναι μια βαθιά πολιτική πράξη και έρχεται ως αποκορύφωμα της επίθεσης της κυβέρνησης στην κοινωνική βάση της χώρας.

Μπροστά σε μια τέτοια επίθεση υπάρχουν δυο δρόμοι. Να σκύψεις το κεφάλι και να εσωτερικεύσεις την θλίψη και την οργή σου ή να φερθείς όπως οι κάτοικοι του Ολτρετορέντε.

*Γράφει ο Μι Δέλτα

Ασφαλώς, η πρώτη προϋπόθεση είναι η ήττα της Ν.Δ. στις επερχόμενες εκλογές, για να ανοίξει ο δρόμος για θετικές εξελίξεις. Αυτό, όμως, δεν αρκεί.

* Γράφει ο εκπαιδευτικός Γιάννης Ανδρουλιδάκης

Η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη τα έχει κάνει γενικώς θάλασσα. Δεν υπάρχει έστω ένας τομέας (αν εξαιρέσει κανείς τον τουρισμό, που πηγαίνει καλά ακόμη και με αυτόματο πιλότο), που να καταγράφει θετικές επιδόσεις.

Έχω την μη αποδείξιμη εντύπωση πως, πίσω από κάθε είδους γενικολογία, υποκρύπτεται πάντοτε είτε μια μπουρδολογία, που θα πει βλακεία, είτε μια πραγματικά βαθύτερη άγνοια τού υπό συζήτηση θέματος, που θα πει αναισθησία για το υπό συζήτηση θέμα. Δεν ξέρω ποιο από τα δύο «είτε» είναι το χειρότερο αλλά, σε κάθε περίπτωση, και τα δύο αυτά είτε μόνο ως διανοητικά παράσημα δεν μπορούν να εκληφθούν.

Υπάρχει μια άτυπη συμφωνία στην (πλειοψηφία) της ελληνικής σόουμπιζ. Κάτι σαν "ομερτά". Την βλέπουμε καθημερινά στα τηλεπαράθυρα, στα πρωινάδικα, στα μεσημεριανάδικα, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης: Είναι (κάτι σαν) το σπιράλ της σιωπής. Ή, για να το διατυπώσω καλύτερα, της αποσιώπησης.