Οι εκπαιδευτικοί βρίσκονται υπό διωγμό και αυτό δεν είναι υπερβολή. Κοντά στις σημαντικές μισθολογικές περικοπές, την κατάργηση των τριμήνων, των δώρων των Χριστουγέννων και του Πάσχα κ.λπ., που οδήγησαν στο σημείο να θεωρείται ο εκπαιδευτικός ο πιο κακοπληρωμένος δημόσιος υπάλληλος, ήρθε και η διαρκής υποβάθμιση και μείωση του παιδαγωγικού του ρόλου και η προσπάθεια μετάλλαξής του από λειτουργό της εκπαίδευσης σε διεκπεραιωτή και γραφειοκράτη.

* Γράφει ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης

Κάθε φορά που σε μια συναυλία άκουγα το «Ο Παύλος ζει τσακίστε τους ναζί» στεκόμουν σιωπηλός και αμήχανος μπροστά απ' τη σκηνή κοιτώντας τη σκόνη που χόρευε πάνω στις δέσμες φωτός που εκτόξευαν οι εκτυφλωτικοί προβολείς. Με το πέρασμα των χρόνων και την αλλαγή των κύκλων, άκουγα αυτό το σύνθημα να δυναμώνει.

* Γράφει ο Μι Δέλτα

Ενώ μέχρι σήμερα ήταν δεδομένο ότι με το σύστημα της απλής αναλογικής, πιθανώς, θα σχηματιζόταν κυβέρνηση συνεργασίας είτε της ΝΔ είτε του ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ, ξαφνικά άρχισαν να διακινούνται σενάρια για «τρίτη λύση», με πρωθυπουργό άλλο πρόσωπο και όχι τον κ. Μητσοτάκη, σε περίπτωση που η ΝΔ κερδίσει τις εκλογές. Ποιοι είναι, όμως, εκείνοι που θέλουν να επιβάλουν μια τέτοια λύση και γιατί το κάνουν;

* Γράφει ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης

Υπάρχει κάτι που στο μυαλό μου ονομάζεται η λογική του αθροιστικού κακού. Πρόκειται για μια συλλογιστική σκέψη που προσθέτει τις άσχημες και επικίνδυνες αναφορές που αρθρώνονται στο δημόσιο λόγο. Στην περίπτωση του Γιάννη Αντετοκούνμπο, το αθροιστικό κακό κρατά σχεδόν μια δεκαετία. Μιλάω φυσικά για το κακό και τους κακούς που αναφέρονται σε αυτόν κάθε φορά που θέλουν να χρησιμοποιήσουν εργαλειακά τον αθλητισμό ώστε μέσω αυτού να διαχύσουν το ρατσιστικό τους δηλητήριο στο δημόσιο διάλογο. 

* Γράφει ο Μι Δέλτα

Οι παρακολουθήσεις και οι τηλεφωνικές υποκλοπές στη χώρα μας έχουν πλούσια ιστορία, προδικτατορικά και μεταπολιτευτικά, και αποτελούν μια τεράστια πληγή για τη Δημοκρατία μας, η οποία κατά διαστήματα κακοφορμίζει. Οι τελευταίες εξελίξεις με τις υποθέσεις των κ.κ. Ανδρουλάκη και Κουκάκη απέδειξαν πολλά, αλλά κυρίως ένα: ότι το παρακράτος είναι εδώ και συγκυβερνά. Αυτό τουλάχιστον ομολόγησε ξεκάθαρα ο κ. Μητσοτάκης. 

 * Γράφει ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης

Από τη μια δεν έχει ελπίδες να ηγεμονεύσει στον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, τον οποίο έχει καταλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ, και από την άλλη χάνει μεγάλο μέρος του κεντροδεξιού χώρου με τη μητσοτακική τακτική της «αρπαγής» των στελεχών του.

O κ. Ανδρουλάκης πρέπει να ξεκαθαρίσει την ιδεολογική φυσιογνωμία του χώρου του.

*Γράφει ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης

Η αποφυλάκιση του Δημήτρη Λιγνάδη είναι μια βαθιά πολιτική πράξη και έρχεται ως αποκορύφωμα της επίθεσης της κυβέρνησης στην κοινωνική βάση της χώρας.

Μπροστά σε μια τέτοια επίθεση υπάρχουν δυο δρόμοι. Να σκύψεις το κεφάλι και να εσωτερικεύσεις την θλίψη και την οργή σου ή να φερθείς όπως οι κάτοικοι του Ολτρετορέντε.

*Γράφει ο Μι Δέλτα

Ασφαλώς, η πρώτη προϋπόθεση είναι η ήττα της Ν.Δ. στις επερχόμενες εκλογές, για να ανοίξει ο δρόμος για θετικές εξελίξεις. Αυτό, όμως, δεν αρκεί.

* Γράφει ο εκπαιδευτικός Γιάννης Ανδρουλιδάκης

Η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη τα έχει κάνει γενικώς θάλασσα. Δεν υπάρχει έστω ένας τομέας (αν εξαιρέσει κανείς τον τουρισμό, που πηγαίνει καλά ακόμη και με αυτόματο πιλότο), που να καταγράφει θετικές επιδόσεις.

Έχω την μη αποδείξιμη εντύπωση πως, πίσω από κάθε είδους γενικολογία, υποκρύπτεται πάντοτε είτε μια μπουρδολογία, που θα πει βλακεία, είτε μια πραγματικά βαθύτερη άγνοια τού υπό συζήτηση θέματος, που θα πει αναισθησία για το υπό συζήτηση θέμα. Δεν ξέρω ποιο από τα δύο «είτε» είναι το χειρότερο αλλά, σε κάθε περίπτωση, και τα δύο αυτά είτε μόνο ως διανοητικά παράσημα δεν μπορούν να εκληφθούν.

Υπάρχει μια άτυπη συμφωνία στην (πλειοψηφία) της ελληνικής σόουμπιζ. Κάτι σαν "ομερτά". Την βλέπουμε καθημερινά στα τηλεπαράθυρα, στα πρωινάδικα, στα μεσημεριανάδικα, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης: Είναι (κάτι σαν) το σπιράλ της σιωπής. Ή, για να το διατυπώσω καλύτερα, της αποσιώπησης. 

Τα κόμματα, και ειδικά εκείνα που έχουν πιθανότητες να κυβερνήσουν ή να συγκυβερνήσουν, χαράζουν εν όψει εκλογών τη στρατηγική τους. 

Ο αρχιτέκτονας Χάρης Χεϊζάνογλου, γράφει για ένα φανταστικό περιστατικό που περιγράφει όμως με απόλυτη ακρίβεια πως νιώθουν οι πολίτες για τη "ληστεία εισοδήματος" από την κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Στην αλβανική γλώσσα υπάρχει η λέξη prehër [préər] και έχει διάφορες σημασίες: H κυριολεκτική σημασία της λέξης είναι το σημείο από τα γόνατα μέχρι την κοιλιά, όταν είμαστε καθιστοί και συνήθως σταυροπόδι. H δευτερεύουσα σημασία, η οποία έχει διασωθεί και στα αρβανίτικα είναι το μπροστινό μέρος της ποδιάς που φορούσαν οι γυναίκες. Η τρίτη και μεταφορική σημασία-στην οποία και θα σταθούμε- είναι το μέρος που κάποιος νιώθει ζεστασιά, το απάγκιο που βρίσκεις στην αγκαλιά κάποιου ανθρώπου.

Η χώρα έχει συγκλονιστεί από την υπόθεση της δολοφονίας των τριών παιδιών στην Πάτρα, με τις περισσότερες λεπτομέρειες να αποκαλύπτονται σταδιακά, ενώ η Δικαιοσύνη να μην έχει δώσει ακόμη ξεκάθαρη απόφαση και απάντηση. Αλλά αντί το ελληνικό ίντερνετ να γεμίζει με τη διάδοση της αγάπης προς τα θύματα, έχει κατακλυστεί με μίσος προς την θύτη – αλλά και όλ@ τους θύτες.

Ο Υπουργός Ανάπτυξης πρόσφατα σε τηλεοπτική εκπομπή δήλωσε ότι οι πολίτες δεν αγοράζουν πετρέλαιο, παρά το κρύο που επικρατεί και δεν βάζουν βενζίνη γιατί έχουν κακή ψυχολογία. Δεν θεωρεί δηλαδή πως είναι θέμα κόστους αλλά ανασφάλειας.

Στο μαραθώνιο ενημερωτικό πρόγραμμα του Open, χθες (06/03) βράδυ, για 15 λεπτά συνυπήρξαν στο τηλεοπτικό παράθυρο δυο Ελλάδες, με τρόπο διακριτό και εξαιρετικά ηχηρό.

Δεν υπάρχει καν πεδίο για πολιτική αντιπαράθεση πλέον. Οι διαφωνίες δεν είναι ιδεολογικές ή πολιτικές. Έχουν να κάνουν με το γεγονός ότι διαφωνούμε για το ποια είναι η πραγματικότητα μέσα στην οποία ζούμε, προφανώς γιατί, για λόγους αισθητικούς, κοινωνικούς, ψυχολογικούς, αλλά κυρίως ταξικούς, δεν ζούμε όλοι μέσα στην ίδια πραγματικότητα.

Η χώρα έχει μπει σε παρατεταμένη προεκλογική περίοδο και ας μην το παραδέχεται η κυβέρνηση. Οι εξαγγελίες του πρωθυπουργού, οι περιοδείες και οι συνεντεύξεις του σε κανάλια δεν περνούν απαρατήρητα. Είναι προφανές ότι μόλις βρει κατάλληλη ευκαιρία ο κ. Μητσοτάκης θα το επιχειρήσει.

Ο κύβος ερρίφθη. Η κυβέρνηση αποφάσισε το άνοιγμα των σχολείων στις 10 Ιανουαρίου. Η θέση της είχε γίνει γνωστή νωρίτερα από την αναπληρώτρια υπουργό Υγείας, κ. Γκάγκα, η οποία ουσιαστικά προκατέλαβε την απόφαση της επιτροπής.

Το 2022 πλησιάζει και όπως φαίνεται, λίγο - πολύ λόγω της νέας μετάλλαξης, η πλειοψηφία της χώρας θα μείνει μέσα. Μια φίλη κόλλησε, η μαμά είχε επαφή με επιβεβαιωμένο κρούσμα και εσύ νιώθεις κάπως αυτές τις μέρες (κάνε rapid τώρα!). Η επιστροφή στην κανονικότητα ακυρώνεται και αυτές τις γιορτές.