Επικοινωνία ανίκητη μάχαν, στα (δικά μου) αρχαία. Στα "μητσοτακικά", «χρόνια πολλά λαβ».

Όχι επειδή ο έρωτας του πιο φρέσκου διάδοχου Μητσοτάκη και της προβεβλημένης, απολύτως δικαίως αθλητικά, Σάκκαρη, δεν είναι γνήσιος, δεν είναι εκεί το θέμα μας.

Ούτε είναι θέμα μας να ετεροκαθοριστεί η αθλητική πορεία και η προσωπικότητα της Σάκκαρη μέσω της σχέσης της με τον εκάστοτε σύντροφο της. Η Μαρία Σάκκαρη είναι ξεχωριστή πρωταγωνίστρια και αυτή καθορίζει τη δική της ζωή. Αυτό είναι αδιαμφισβήτητο.

Το θέμα μας είναι πως ο έρωτας αυτός, φαίνεται να έχει δώσει ίσως περισσότερη τροφή στο εν δήμω επικοινωνιακό αφήγημα του οίκου Μητσοτάκη, παρά στα εν οίκω του ζευγαριού.
Αυτός ο έρωτας, αυτή η ιστορία δεν είναι τωρινή. Δεν γεννήθηκε από κάποιο πρόσφατο, και ατυχές για πολιτικό στέλεχος, τουίτ.

Αυτή η ιστορία έχει χτιστεί προσεκτικά, εδώ και μήνες, από ένα πλήθος ΜΜΕ και ακόμα πιο προσεκτικά και συστηματικά από την ίδια την οικογένεια Μητσοτάκη.

Αυτή η ιστορία δεν είναι ένα αυτοτελές διήγημα.

Είναι το επόμενο κεφάλαιο στο Μητσοτακικό saga.

Ένα saga που δεν έχει περιπλανώμενους τροβαδούρους. Έχει εντεταλμένους Κακοφωνίξ που δεν κρεμιούνται φιμωμένοι από δένδρα, αλλά περιφέρονται στη διαπασών σε τηλεοπτικά και ψηφιακά παράθυρα.
Ένα saga που υπερβαίνει λογοτεχνικά είδη και στεγανά. Με κεφάλαια που κυμαίνονται από το ψευδοντοκιμαντέρ του χαρούμενου περιηγητή Μητσοτάκη, τα editorials της υπέρκομψης και τα hardcore post religion fiction του «Μωυσή Σιμουλτανέ Τσιτάχ».

Αυτό το κεφάλαιο είναι ένα φωτορομάντζο αριστείας, που θα ζήλευε και η Δημουλίδου. Και εδώ που τα λέμε, ενδεχομένως να έγραφε και καλύτερα.
Δεν είναι δύσκολο. Θυμίζει λίγο τον Ερωτόκριτο και την Αρετούσα. Λίγο Κρήτη, αρκετή ανώτερη τάξη και σαφώς θολό χωροχρονικό πλαίσιο.

Νέος, γονιδιακά και επικοινωνιακά "γκόμενος", βρίσκεται στον Έβρο για να υπηρετήσει την πατρίδα. Δεν ξέρουμε βέβαια αν βρίσκεται όντως στον Έβρο, είναι λίγο φαντάρος του Σρόντινγκερ, αλλά κάπου τότε, ίσως και νωρίτερα αν πιστέψουμε τις "διορθώσεις" των ΜΜΕ, εν μέσω καραντίνας, φλερτάρει την αγαπημένη του, πηγαίνοντας από την μία άκρη της Ελλάδας στην άλλη, αψηφώντας πανδημία, περιορισμούς και υγειονομικά πρωτόκολλα για να παρτάρει στις Σπέτσες.

Ο έρωτας ακμάζει, σε λάηβ αναμετάδοση από τα σόσιαλ τα δικά τους (όπως όλοι οι ερωτευμένοι), με τα gossip και πρωτοκλασάτα ΜΜΕ να τον υπερπροβάλλουν με παρόμοιο τρόπο (όχι όπως όλοι οι ερωτευμένοι). Αγώνες τένις με τον Ερωτόκριτο και εξέδρα ως δια μαγείας. Τρυφερά ενσταντανέ με το ζευγάρι να ζει τον όχι και τόσο ιδιωτικό έρωτα του πρώτη μούρη στα ανοίκεια τους ταημλαην, τα περιοδικά (όσα υπάρχουν ακόμα) και τα τηλεοπτικά παράθυρα.

Η ίδια η πανάξια πρωταθλήτρια να μπαίνει (άβολα; πιεσμένα;) στον παραδοσιακό ρόλο της ερωτοχτυπημένης με τον Μητσοτακικό της ιππότη, με τα παράθυρα να τη ρωτούν «πως είναι να έχεις σχέση με τον γιο του υπεργκόμενου, Μωυσή πρωθυπουργού»;

Ώσπου έρχεται το κρεσέντο του, αν όχι ιπποτικού, σίγουρα επικοινωνιακού, ειδυλλίου: «Χρόνια πολλά λαβ».

Ένα ποστ αμένσιοτο, αλλά χάριν δημοσιότητας, ίσως και για χάρη της, ξεκάθαρο.

Με φόντο την φυσική κληρονομιά του τόπου και παρασκήνιο την τουριστική κληρονομιά του μπαμπά-περιηγητή. Και γκρο πλαν το ζευγάρι, όπως κάθε ζευγάρι. Ίσως ένας έμμεσος, ερωτικός, συμβολισμός για το τι πρόκειται να ακολουθήσει αυτές τις ευχές.

Όχι για το ζευγάρι. Δεν μας ενδιαφέρει αυτό. Με γεια τους και χαρά τους και μπράβο τους.
Πραγματικά. Η μοναξιά σκοτώνει και οι άνθρωποι θέλουν ανθρώπους να μοιράζονται τις ζωές τους, τις χαρές τους και τις λύπες τους.

Αλλά για εμάς, για τους υπόλοιπους.

Γιατί αν έχουν βαλθεί να "στήσουν" επικοινωνιακά τον νέο διάδοχο, ως άριστο, πατριώτη και ευγενή νέο από τώρα, όλοι ξέρουμε τι σημαίνει πως θα κάνει στους υπόλοιπους μας όταν έρθει η ώρα να κυβερνήσει, ίσως με μια πρωταθλήτρια τένις στο πλευρό του...

Ελέω Θεού, ονόματος και πατέρα. Όπως ακριβώς και ο μπαμπάς του με την υπέρκομψη.

Η “επικοινωνιοποίηση” του έρωτα και της ιδιωτικής ζωής, σίγουρα έλκει τον δημόσιο σχολιασμό, αλλά επίσης σίγουρα, αστείο δεν είναι. Είναι συνειδητή επιλογή, χάριν της Μητσοτακικής εποποιίας.

Για χάρη της, αλλά σίγουρα όχι για δικιά μας.