Αφορμή για αυτό που θα διαβάσετε στάθηκαν δύο μισάωρες και κάτι παραστάσεις του Netherlands Dance Theater σε live streaming.

Η δεύτερη από τις δύο παραστάσεις κινούνταν γύρω από έμφυλα ζητήματα. Ο δημιουργός είχε την ευκαιρία να μιλήσει στο κοινό του μέσα από το έργο του, για την αποδοχή, για την φυλακή που μπορεί να αποτελέσει το ανθρώπινο σώμα, το τραύμα και ποιος ευθύνεται για αυτό. Οι προεκτάσεις βαθιά ψυχολογικές αλλά και φιλοσοφικές, δείχνοντάς μας το πρόσωπο του ατόμου το οποίο φέρει το τραύμα της μη αποδοχής. Από την δική του σκοπιά.

Το μοναδικό πρόβλημα όμως ήταν -όχι αισθητικής/καλλιτεχνικής φύσης ή γούστου- αλλά πως η απεύθυνση αυτού του έργου δεν ήταν προς αυτούς που έχουν το πρόβλημα και ενδυναμώνουν τον κοινωνικό ρατσισμό σε όλες του τις εκφάνσεις. Αλλά απευθύνονταν σε άτομα τα οποία τέτοια ζητήματα, είτε τα έχουν λυμένα, είτε βρίσκονται στα μισά της διαδρομής.

Ένα echo chamber, να δίνουμε συγχαρητήρια ο ένας στον άλλο που δεν είμαστε μισογύνηδες, σεξιστές, ρατσιστές ή τρανσφοβικοί.

Σε καμία περίπτωση δεν υπαινίσσομαι πως ο δημιουργός ανέβηκε στην άμαξα της μόδας των έμφυλων σχέσεων για να κόψει εισιτήρια, ηλεκτρονικά ή δια ζώσης. Με τιμιότητα κατέθεσε την φιλοσοφία του για το εκπαιδευμένο κοινό του. Αλλά πρέπει να αρχίσει να χτυπάει καμπανάκι πως δεν είναι αρκετό να λέμε τα δικά μας σε άτομα σαν εμάς.
Να θεωρούμε εαυτούς ανώτερους, ευγενείς αστούς που σέβονται τα ανθρώπινα δικαιώματα, να κάνουμε υψηλή τέχνη με το δράμα των επιζώντων, χωρίς να αναφερόμαστε στον εγκληματία που κερδίζει από αυτό το δράμα.

Δυστυχώς ζούμε σε μια κοινωνία, η οποία από την πρώτη μέρα του "πολιτισμού" χιλιάδες χρόνια τώρα, στηρίζεται στον ρατσισμό, τον σεξισμό και κάθε είδους φοβία ενάντια στο διαφορετικό. Στην ανισότητα.

Οι περισσότεροι από εμάς δεν διαχωρίζουμε αυτόν που εκφέρει ρατσιστικά στερεότυπα, κατόπιν κακής εκπαίδευσης, από τον εκπαιδευτή του, αλλά έχουμε βαλθεί να αλλάξουμε τα πάντα σε 10 χρόνια στοχεύοντας τον δέκτη των αντιλήψεων, όχι την πηγή διάδοσης.

Δυστυχώς τείνω να πιστεύω πως για να μπορέσεις να σβήσεις την βία κατά των γυναικών, τον ρατσισμό, την μισαλλοδοξία έναντι στο κάθε τι διαφορετικό δεν αρκεί να γράψεις 5 πράγματα σε έναν τοίχο στο facebook, που θα τα διαβάσουν αυτοί που δεν είναι βίαιοι, ρατσιστές και μισαλλόδοξοι.

Πως θα πείσεις έναν μπάρμπα ο οποίος εδώ και 70 χρόνια θεωρεί την γυναίκα κατώτερη, τον γκέι ανώμαλο, τον μετανάστη με άλλο χρώμα επιδερμίδας κακό ή εγκληματία;
Πως θα το καταφέρεις, όταν το κράτος, η άκρα δεξιά, οι εκδότες και η εκκλησία του έχουν δημιουργήσει έναν «εσωτερικό εχθρό» με υπερφυσικές δυνάμεις;
Πως θα δει πως δεν ευθύνεται η γυναίκα, ο ομοφυλόφιλος και ο μετανάστης που λείπει το φαγητό από το πιάτο του, αλλά οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές;
Πως θα δει πως η άκρα δεξιά είναι ο αντιπερισπασμός που λειτουργεί ώστε να δουλέψει η νέο-ολιγαρχία ανενόχλητη;
Πως θα πιστεί όταν η εκκλησία, σε αντίθεση με τον Χριστιανισμό, θεωρεί την γυναίκα κατώτερη, τον ξένο κακό και τον ομοφυλόφιλο "λάθος"; Μιλάμε για την ίδια εκκλησία (επίσημη και ανεπίσημη) η οποία συναλλάσσεται με την εξουσία, με πολιτική επιρροή και ψήφους αντί χρημάτων και μπίζνες με τα μοναστήρια.

Την ίδια εκκλησία που έχει βουλιάξει την Βόρεια Ελλάδα στο μίσος, τον ρατσισμό, στις θεωρίες συνομωσίας και τα κρούσματα, που βγαίνουν μέχρι και οι δήμαρχοι κατηγορώντας το Άγιο Όρος, τις παραθρησκευτικές οργανώσεις και ενίοτε την επίσημη εκκλησία, για τα πολύ χαμηλά ποσοστά εμβολιασμών.

Ποιος ασχολείται με τα καθεστωτικά ΜΜΕ που είτε κερδίζουν ευθέως χρήματα από τον ρατσισμό και το μίσος, είτε πληρώνονται από τις κυβερνήσεις, ακριβώς για να κρατούν σε εγρήγορση τα κατώτερα ένστικτα των ανθρώπων;

Αντίθετα, αν εξηγήσεις στον άνθρωπο πως για το φαγητό που λείπει από το πιάτο του δεν φταίνε οι γυναίκες, όσοι έχουν διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό ή διαφορετικό χρώμα επιδερμίδας, αλλά χτυπήσεις τον νεοφιλελευθερισμό, την Άκρα Δεξιά και την εκκλησία -επίσημη και ανεπίσημη- για τις ακραίες μεσαιωνικές αντιλήψεις της, μπορεί και κάτι να αλλάξει.

Πλέον η προσοχή και οι αναλύσεις πρέπει να "πέφτουν" πάνω στο πρόβλημα και όχι να περιορίζεται στην υπεράσπιση του "τεχνητού εχθρού".

Μιλάμε για τις γυναικοκτονίες, χωρίς να λέμε λέξη για την Άκρα Δεξιά και την Εκκλησία που θεωρούν την γυναίκα μηχανή παραγωγής στρατιωτών, ενίοτε μιαρή και πάντοτε αναλώσιμη.
Χωρίς να μιλάμε για τον νεοφιλελευθερισμό που δεν προσλαμβάνει γυναίκες σε γόνιμη ηλικία για να μην κυοφορήσουν και δεν προσλαμβάνει μεγαλύτερες γυναίκες γιατί «ζητείται 20χρονη πωλήτρια με αναλογίες μοντέλου και 3 μεταπτυχιακά, βασικός μισθός».
Ποιος μιλάει για τις γυναίκες δυσκολεύονται να φτάσουν σε ανώτερες θέσεις και τα καταφέρνουν μόνο οι πιο νεοφιλελεύθερες από αυτές; Αντίθετα πανηγυρίζουμε για κάποιες αδίστακτες γυναίκες που έφτασαν ψηλά και θεοποιούμε τις Θάτσερ αυτού του κόσμου.

Μιλάμε για την έλλειψη παιδείας, χωρίς να αναφερόμαστε στην ανάγκη του νεοφιλελευθερισμού για πολίτες χωρίς εκπαίδευση που θα αποτελέσουν τους ανειδίκευτους εργάτες των 560 ευρώ. Για πολίτες μακριά από την πανεπιστημιακή εκπαίδευση δια χειρός Κεραμέως.
Μιλάμε για έλλειψη παιδείας, αλλά περνάμε στο ντούκου στην ανάγκη της Εκκλησίας για ανθρώπους να πιστεύουν σε θαύματα των εκάστοτε θεών, τις μαγικές Mitsuko του Παΐσιου και χέρια Αγίων που περιφέρονται για να γεμίζουν τα παγκάρια.
Μιλάμε για έλλειψη παιδείας και ρατσισμό χωρίς να λέμε το παραμικρό για την ανάγκη της Άκρας Δεξιάς για ψήφους, χρήματα αφελών υποστηρικτών για να απολύσουν τον Πρωθυπουργό, την ανάγκη σε τάγματα εφόδου και να συσπειρώσει τα γίδια στο μαντρί.

Φταίει αυτός που εκφέρει την μισάνθρωπη άποψη. Θα φταίει μέχρι να γίνει άνθρωπος και να σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα. Το δικαίωμα να μην σε δολοφονήσουν, να μην σε μαχαιρώσουν, να μην σε δείρουν. Το δικαίωμα στην εργασία και την αξιοπρεπή πληρωμή.

Αλλά πίσω από κάθε έναν τέτοιο, υπάρχει ένας νεοφιλελεύθερος, ένας ακροδεξιός, ένας εκδότης και ένας παπάς ή μοναχός που πλουτίζουν. 

Ήρθε ο καιρός να εξηγήσουμε στα θύματα της κακής τους εκπαίδευσης πως για τα δεινά τους δεν φταίει η γυναίκα, ο μετανάστης ή οι τρανς, αλλά ο νεοφιλελεύθερος, ο ακροδεξιός, ο εκδότης και ο παπάς.

Καλές, χρυσές οι αναλύσεις και τα στατιστικά, αλλά δεν βάζουν στο κάδρο όσους πραγματικά φταίνε διασπείροντας μίσος, στοχοποιώντας περισσότερο από το μισό του πληθυσμού ως κατώτερο. Ωραία και καλά τα λέμε μεταξύ μας, αλλά πρέπει να βγούμε στην κοινωνία και να τους βοηθήσουμε να δουν ποιος κερδίζει από το μίσος και ποιος ευθύνεται για την φτώχεια τους. Να μην πέφτει τίποτα αναπάντητο.

Όλα τα άλλα είναι για να βάζουμε ο ένας παράσημα στον άλλον και να νιώθουμε καλύτεροι από τους "άλλους".

Μόνο που καλύτεροι θα γίνουμε αν καταφέρουμε και βοηθήσουμε έστω έναν άνθρωπο να ξεφύγει από την έχθρα για τους συνανθρώπους του και να ζητήσει τον λόγο από αυτούς που φώλιασαν το μίσος στην καρδιά του και έχασε τόσα χρόνια από την ζωή του μισώντας όσους δεν είναι σαν και αυτόν.

Η έμφυλη βία και ο ρατσισμός λοιπόν είναι πρωτίστως πολιτικά προβλήματα. Ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζονται.