Να αγαπάς το στήθος σου κάθε μέρα - Όχι μόνο τον Οκτώβρη
Το γυναικείο στήθος είναι κάτι αξιοθαύμαστο. Δεν είναι τέλειο σε καμία περίπτωση - μπορεί κανείς να κάτσει να χαζέψει με τις ώρες όλες τις διαφορές και την ποικιλία που υπάρχει στο μέγεθος ή/και στο σχήμα. Όμως, κάθε ζευγάρι είναι μοναδικό με το δικό του τρόπο.
Ήταν ανέκαθεν πηγή έμπνευσης και λατρείας. Από την Μινωική Κρήτη -όπου σήμερα θα ήταν ένθερμη υποστηρίκτρια του κινήματος #freethenipple- στην λογοτεχνία, μέσα από τις γλαφυρές περιγραφές του Σαίξπηρ, σε Αναγεννησιακούς πίνακες και γλυπτά, αλλά και στον κινηματογράφο, ανυψώνοντας το και παρουσιάζοντάς το ως κάτι ιερό και μυστήριο.
Το γυναικείο στήθος έρχεται και αυτό αντιμέτωπο με μια συνεχόμενη καταπίεση.
"Φυλακίζεται" για ώρες μέσα σε ένα στηθόδεσμο, στριμώχνεται, πονάει, ενώ προσπαθεί να πάει κόντρα στους νόμους της βαρύτητας.
Πέφτει συχνά θύμα κριτικής, σεξισμού και αντικειμενοποίησης. Από νωρίς το κρίνουν όταν είναι πολύ μικρό, το κρίνουν και όταν είναι μεγάλο, νομίζοντας ότι ο λόγος ύπαρξής του και ο ρόλος του είναι να υπηρετεί αρρωστημένα, μισογυνιστικά μυαλά.
Είναι αυτή η νοοτροπία που οδηγεί μια γυναίκα στην πλαστική επέμβαση -όχι γιατί θέλει να κάνει τον εαυτό της ευτυχισμένο- αλλά γιατί έτσι νομίζει ότι θα γίνει πιο αποδεκτή, ότι έτσι θα ικανοποιήσει το "αχόρταγο" ανδρικό μάτι.
Γι' αυτό μάθε να τα αγαπάς τα στήθη σου. Να τα φροντίζεις. Να τους δείχνεις την προσοχή που πρέπει. Όχι μόνο τον Οκτώβριο, που είναι ο μήνας πρόληψης κατά του καρκίνου του μαστού, αλλά κάθε μέρα του χρόνου.
Να τα κοιτάς στον καθρέπτη, να ελέγχεις κάθε αλλαγή, να τα αγγίζεις και να τα ψηλαφείς. Μην αμελείς το καθιερωμένο ραντεβού για μαστογραφία. Να μένεις πάντα ενήμερη. Η πρόληψη σώζει ζωές - αλήθεια!
Πρέπει να μάθουμε να είμαστε περήφανες για το γυναικείο στήθος και να το υπερασπιζόμαστε. Να καταλάβουμε την αξία που κρύβεται πίσω από την όμορφη όψη του, η οποία είναι ικανή να δώσει τροφή σε ένα νέο άνθρωπο και κυρίως να συνεχίσουμε να παλεύουμε για τη διάλυση των ταμπού που τα περιβάλλουν.
Ο καρκίνος του μαστού δεν κάνει εξαιρέσεις, δεν αφορά μόνο τις γυναίκες, ούτε κοιτάει την ηλικία. Αποτελεί έναν διαχρονικό εχθρό, με περίπου 1,5 εκατομμύρια καινούριες περιπτώσεις το χρόνο, παγκοσμίως.
Κι αν τυχόν χάσουμε το ένα ή και τα δύο στήθη μας, αυτό δεν θα μας κάνει λιγότερο γυναίκες, θηλυκές ή σεξουαλικές, αλλά θα έχουμε πάνω μας σημάδια "πολέμου", να μας υπενθυμίζουν την ομορφιά της ζωής και ότι πρέπει να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε, ώσπου να βγούμε νικήτριες.
