Τα πλατάνια επίσης είναι υπέροχα δέντρα (αν και ούτε πανίδα είναι, ούτε αειθαλή είναι, όπως έγραψε η αρμόδια ιστοσελίδα που προφανώς τα μπέρδεψε με τους σκίουρους), και κάποια είδη τους μπορεί να είναι και απολύτως κατάλληλα για την πόλη. Γι’ αυτά όμως υπάρχουν ειδικοί, αν και κι εκεί όπως φαίνεται, για να το πω επιεικώς, οι απόψεις διίστανται,. Δεν χρειάζεται η σύγκριση με τα δενδροσκιασμένα βουλεβάρτα των Ευρωπαϊκών πόλεων. Ή λέτε με 78 πλατάνια να γίνουμε επιτέλους Ευρώπη; Φτηνά θα μας έρθει.

Πάμε πάλι λοιπόν: Γιατί δεν θέλουμε το βουλεβάρτο της Οδού Πανεπιστημίου (aka «Rue de l‘ Université»); Μήπως η πόλη δεν χρειάζεται πράσινο, οξυγόνο και σκιά; Δεν χρειάζεται όμορφους δρόμους η Αθήνα; Δένδρα; Όλα αυτά τα χρειάζεται, αλλά γιατί εδώ και γιατί τώρα;

Μήπως γιατί ταυτόχρονα ξεκίνησε και η σφαγή των δένδρων για τους κακοσχεδιασμένους, υπερμεγέθεις σταθμούς της γραμμής 4 του μετρό; Για κάθε πλατάνι που θα φυτευτεί εδώ χάνεται το πράσινο σε μια ακόμη πλατεία της πόλης.

Άλλωστε υπάρχουν και τα μηχανάκια της Πλατείας Ομονοίας όπου –δεν ξέρω αν θυμάστε– μια συσκευή = 30 δένδρα. Τρεις συσκευές στην Πανεπιστημίου και καθαρίσαμε.

Συμφωνώ κι επαυξάνω πως η πόλη χρειάζεται όμορφους δρόμους. Δρόμους σκιασμένους, δρόμους για να περπατούμε, να κινούμαστε, να κάνουμε τις δουλειές μας –και να κάνουμε και την βόλτα μας. Αλλά οι δρόμοι δεν είναι μόνον χώροι βόλτας ή σχόλης, έτσι όπως παρουσιάζεται μονίμως στην φλύαρη επικοινωνία και στα άθλια φωτορεαλιστικά.

Έχετε επιχειρήσει να περπατήσετε άλλους άξονες; Την Πατησίων ή την Αχαρνών; Τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας παραδείγματος χάρη; Πόσες φορές έχετε σκοντάψει;  Έχετε δει την κατάσταση των μεγάλων αξόνων που μπαίνουν στην πόλη, τη Λεωφόρο Κηφισίας ή τη Λεωφόρο Βουλιαγμένης (έστω τα τμήματα τους μέσα στον δήμο Αθηναίων); Έχει τύχει να περιμένετε λεωφορείο εκεί να δείτε τι σημαίνει ανύπαρκτο πεζοδρόμιο;

Θα μου πείτε, τι εμποδίζει να γίνουν όλα αυτά μαζί, και η Πανεπιστημίου.

Κάποια πράγματα είναι ζήτημα προτεραιοτήτων όταν οι πόροι είναι περιορισμένοι.

Ενώ οι υποδομές της πόλης παραλύουν, ενώ η κυκλοφορία έχει φρακάρει οριστικά, ενώ η στέγη έχει γίνει απλησίαστη και τον ηλεκτροφωτισμό της πόλης θα τον ζήλευε και ο Άδης,  ενώ το αστικό πράσινο είναι άρρωστο και παραμελημένο, πραγματικά πιστεύω πως συμφωνούμε όλοι πως το πρώτο που πρέπει να γίνει είναι να ξαναπειραχθεί το κέντρο και δη η Οδός Πανεπιστημίου με επικοινωνιακές φανφάρες.

Αντί να σχεδιάζουμε βουλεβάρτα και να φυτεύουμε πλατάνια, την ώρα που η πόλη πνίγεται κυριολεκτικά στο νερό, πιο σωστό θα ήταν να ετοιμαζόμαστε για κανάλια και να παραγγέλνουμε νούφαρα και πέστροφες.

Ιδέες υπάρχουν αν δεν ήσασταν τόσο αντιδραστικοί. Γνώμη μου πάντα.

* Ο Άρης Καλαντίδης είναι Πολεοδόμος, καθηγητής αστικής διαχείρισης στο Μάντσεστερ. Ζει στην Αθήνα και το Βερολίνο.