Η κοκκινοσκουφίτσα κοιτάζει πλέον κατάματα τους λύκους που την απειλούν και οι σαρκοβόροι διώκτες της δείχνουν να μην είναι πια άτρωτοι. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τι τέλος θα έχει η σύγχρονη αυτή εκδοχή του παραμυθιού. Το σίγουρο είναι ότι οι λύκοι δε θα ξαναζήσουν καλά, αλλά εμείς θα ζήσουμε λίγο καλύτερα, γιατί τώρα εκείνοι είναι που φοβούνται.

Νέοι, επιτυχημένοι, πλούσιοι, «αυτοδημιούργητοι», όμορφοι και... κατηγορούμενοι για βιασμό, για κύκλωμα μαστροπείας και λοιπά συναφή κακουργήματα.

Δεν θα τους καταδικάσουμε εμείς. Χωρίς αποδείξεις και ακλόνητα πειστήρια κανείς δεν μπορεί να ενοχοποιηθεί και φυσικά όλοι εμείς οι εξωτερικοί παρατηρητές δεν μπορούμε να έχουμε τέτοιου είδους στοιχεία.

Αυτό που μπορούμε να καταδικάσουμε εύκολα, ωστόσο, είναι η στάση των φερόμενων δραστών, οι στάση των διάσημων φίλων τους, η στάση της κοινωνίας και φυσικά η στάση των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης στη "δύσοσμη" αυτή υπόθεση.   

Από την πλευρά των φερομένων δραστών, ένας εξ αυτών ανεβάζει με θράσος instagram story να διαβάζει ρεπορτάζ για το έγκλημα που κατηγορείται.

Ένα σωρό influencers και φίλοι των κατηγορουμένων πλέκουν την αγιογραφία τους, σε stories και πάλι.

Αγαπητέ Αλέξανδρε, αγαπητή Ιωάννα σεβόμαστε την άποψή σας αλλά μόνο εφόσον την υποστηρίξετε και ως μάρτυρες υπεράσπισης σε δικαστήριο, αλλιώς απλά αποπροσανατολίζετε την κοινή τη γνώμη.

Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες που κυκλοφορούν ευρέως στο twitter αναφέρουν ότι οικογένειες των κατηγορουμένων, αμέσως μετά τη δημοσιοποίηση του θέματος, έκαναν δωρεές τις οποίες αποδέχθηκε (δημοφιλής για τα αξεσουάρ της κόμης της) υπουργός.
Επιτρέψτε μου να εκφράσω την εντελώς προσωπική άποψη ότι, και να είναι απόλυτα ψευδείς οι αναφορές περί χορηγιών, αυτές οι «δωρεές» σίγουρα θα γίνουν μελλοντικά.

Από τη άλλη πλευρά, μια κοινωνία ολόκληρη έχει ανατριχιάσει από τον αποτρόπαιο βιασμό μεν, ψάχνει να βρει δε μικρά άλλοθι για τα πλουσιόπαιδα και να προβάλλει τα πατριαρχικά της κατάλοιπα στην κοπέλα που «τι δουλειά είχε να πάει στα ξενοδοχεία με αγνώστους; Καλά δε φοβόταν μια κοπέλα μόνη; Τίποτα δεν της έμαθαν οι γονείς της; Μήπως μωρέ ήταν κι αυτή λίγο τσούλα;» και άλλες τέτοιες αηδιούλες.

Κατ’ εμέ οι ανωτέρω αναφορές αποτελούν λογικό επακόλουθο, όταν σωρηδόν τα ΜΜΕ μιλάνε για τους τέλειους άντρες γόνους πλουσίων οικογενειών αυτοδημιούργητους και δηλώνουν σοκαρισμένα που τα παιδιά αυτά είναι μπλεγμένα σε τέτοιες υποθέσεις.

Κάπως έτσι το μαγαζί στο οποίο κατηγορούμενοι έχουν μετοχές στη Θεσσαλονίκη, αυτές τις μέρες γίνεται πατείς με πατώ σε. Μπορεί να περάσει καμιά κάμερα να με τραβήξει κι εμένα πίνοντας τον εσπρέσσο τον καπουτσίνο μου ντε.

Δε φταίνε για όλα αυτά οι φερόμενοι βιαστές, αγαπητέ αναγνώστη. Καθόλου δε φταίνε. Δε φταίει η Τούνη και ο Κοψιάλης. Δε φταίνε οι Σαλονικείς που γεμίζουν την περί ης ο λόγος καφετέρια. Δε φταίνε οι οικογένειες των κατηγορουμένων. Δε φταίνε οι δημοσιογράφοι, δε φταίει η Σίσσυ.

Πολύ καλά κάνουν και τα κάνουν όλα αυτά!

Γιατί; Γιατί δεν υπάρχει σε αυτή τη χώρα δικαιοσύνη. Αυτό μόνο φταίει. Και εξηγούμαι.

Ζούμε σε μια χώρα που η κυβέρνηση χαϊδεύει τα αφτιά των πλουσίων και των γόνων τους.
Ζούμε σε μια χώρα που τα μεγαλύτερα εγκλήματα κατά τη ζωής τιμωρούνται σε πολύ ήπιο βαθμό, ή ενίοτε και καθόλου.
Ζούμε σε μια χώρα που όσο πλουσιότερος είναι ένας δράστης τόσο μικρότερη ποινή θα εκτίσει.
Ζούμε σε μια χώρα που τα ΜΜΕ δε μιλάνε ποτέ όταν οι κατηγορούμενοι έχουν «πλάτες» στην κυβέρνηση.
Ζούμε σε μια χώρα που υπάρχει μεγάλη ανάγκη προστασίας θύματος και μαρτύρων και (γνωστό κυβερνητικό) κανάλι τους προβάλλει σχεδόν καθαρά με λίγη θολούρα, αλλά η δικαιοσύνη δεν επεμβαίνει.

Ζούμε σε μια χώρα που δεν υπάρχει δικαιοσύνη. Δεν είσαι εγκληματίας καημένε αναγνώστη, φτωχός είσαι.

Εξ ου και σήμερα αντί να συζητάμε πως θα αλλάξει η κουλτούρα του βιασμού σε αυτή την κοινωνία και πόσο άσχημα την έχουν πατήσει οι δράστες, κάθε παρέα συζητάει ότι η 24χρονη, ο δικηγόρος της και ο Ηλίας Γκιώνης τα έχουν βάλει με θηρία και πιθανόν κινδυνεύει η ζωή τους.

Οποιοδήποτε και να είναι το τέλος αυτής της ιστορίας, οι δράστες (όποιοι και αν είναι) είναι σίγουρο ότι πλέον φοβούνται και φοβούνται πολύ. Γιατί μπορεί να μην υπάρχει δικαιοσύνη αλλά οι αδύναμοι σήμερα έχουν φωνή. Δεν φοβούνται μην πάνε φυλακή (γιατί και να πάνε, θα είναι δύο χρονάκια σε VIP κελί με τζακούζι).
Φοβούνται ότι ο κόσμος τώρα έχει τη δύναμη να τους σβήσει από προσώπου γης, να τους σβήσει από τον χάρτη της αναγνωρισιμότητας, από τον χάρτη της κοινωνίας, από τον χάρτη της καλής ζωής, να τους καταβαραθρώσει οικονομικά, γιατί η κουλτούρα της ακύρωσης (cancel culture) έχει τεράστια δύναμη.

Κανείς δεν μπορεί να κάνει ό,τι του καπνίσει στο σώμα μιας κοπέλας ή ενός αγοριού, όσα λεφτά και να έχει.

Αυτά τα εγκλήματα δε θα μείνουν ξανά ατιμώρητα.