#Μουσικός_τρομονόμος: Τέχνη και Ασφάλεια

«Και εφιάλτης σου θα γίνω

Με τις εκρήξεις που θα κάνω

Τα πάντα θα ανατινάξω.»

Στίχοι από το τραγούδι «Προκήρυξη», του Α. Καλογερόπουλου.

#Μουσικός_τρομονόμος: Τέχνη και Ασφάλεια
ΠΡΟΒΟΛΗ

Γράφει ο Αντώνης Μπούγιας (aka @ypopto_mousi)

Κάποτε συνεργαζόμουν με μια μεγάλη εταιρία, της οποίας ο διευθυντής μας έλεγε αναφερόμενος στις συμφωνίες με το δίκτυο μεταπωλητών: «Όσο πιο αδιευκρίνιστοι και θολοί είναι οι όροι ενός συμφωνητικού τόσο καλύτερα για μας». Ήταν το πρώτο πράγμα που ήρθε στο μυαλό μου, όταν διάβασα τις προβλέψεις του άρθρου 8 που ενσωματώνει την Ευρωπαϊκή Οδηγία για τα οπτικοακουστικά και συζητείται αυτές τις μέρες στη Βουλή:

«1. Οι υπηρεσίες οπτικοακουστικών μέσων δεν πρέπει:
α) να εμπεριέχουν υποκίνηση σε βία ή μίσος εναντίον ομάδας ανθρώπων ή μέλους ομάδας, ιδίως λόγω φύλου, φυλής, χρώματος, εθνοτικής καταγωγής, ιθαγένειας ή κοινωνικής προέλευσης, γενετικών χαρακτηριστικών, γλώσσας, θρησκείας ή πεποιθήσεων, πολιτικών φρονημάτων ή κάθε άλλης γνώμης, ιδιότητας μέλους εθνικής μειονότητας, περιουσίας, γέννησης, αναπηρίας, ηλικίας ή σεξουαλικού προσανατολισμού,
β) να εμπεριέχουν δημόσια πρόκληση σε τέλεση τρομοκρατικού εγκλήματος (άρθρο 187Α ΠΚ).»

Προφανώς και δεν αναφέρομαι στην περίπτωση ά, καθώς πρόκειται για επανάληψη της διατύπωσης του, πολύ συγκεκριμένου στο ορισμό του, αντιρατσιστικού νόμου ο οποίος έφτασε στη χώρα μας με καθυστέρηση ετών και χίλια (ακροδεξιά) ζόρια. Αυτό που πρέπει να μας απασχολήσει είναι η περίπτωση ‘β, «δημόσια πρόκληση σε τέλεση τρομοκρατικού εγκλήματος» ή αλλιώς η επέκταση του 187Α ΠΚ στον διαμοιρασμό οπτικοακουστικού περιεχομένου.

Αυτή η διατύπωση περικλείει μέσα της δεκαετίες κρατικής αυθαιρεσίας και δημιουργίας εσωτερικών εχθρών.
Πόσο μπορείς να «τεντώσεις» την έννοια «τρομοκρατικό έγκλημα»;
Όσο θες. Γενικά, το ερμηνευτικό πεδίο της «πρόσκλησης σε διάπραξη αδικήματος», όπως τουλάχιστον λένε οι ποινικολόγοι, είναι ευρύ. Ειδικά, το «τρομοκρατικό έγκλημα» είναι τόσο ευρύ που ο καθένας το χρησιμοποιεί κατά βούληση. Από τις τρομοκρατικές οργανώσεις του ενός ατόμου μέχρι την ποινικοποίηση προσωπικών ή συγγενικών σχέσεων, έχουμε δει διάφορες μορφές χρήσης της λεγόμενης «τρομοκρατίας».
Στην επίμαχη ρύθμιση προκύπτει άλλη μια. Το «τρομοκρατικό περιεχόμενο». Εδώ κάπου αρχίζουμε και πατάμε κόκκινες γραμμές.

Γιατί όμως γίνεται αναφορά μόνο στο 187Α; Γιατί όχι στον βιασμό; Γιατί όχι στην ανθρωποκτονία; Άγνωσται αι βουλαί του νομοθέτη. Και γίνονται ακόμα πιο «άγνωσται», αν κανείς σκεφτεί ότι το 184 ΠΚ όλα αυτά τα λέει ήδη: «Όποιος δημόσια με οποιονδήποτε τρόπο ή μέσω του διαδικτύου προκαλεί ή διεγείρει σε διάπραξη πλημμελήματος ή κακουργήματος και έτσι εκθέτει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη τιμωρείται με φυλάκιση έως ένα έτος ή με χρηματική ποινή».
Γράφει ο νόμος «δημόσια», γράφει «μέσω διαδικτύου», δεν καλύπτεσαι κύριε νομοθέτη μου; Όχι, δεν καλύπτομαι σου λέει, βάλε και την οδηγία. Το ένα πάνω στο άλλο.

Ας υποθέσουμε λοιπόν πως μετά την ψήφιση του νόμου έρχεται στην Ελλάδα η ταινία Τζόκερ, που είναι ο ύμνος του μπάχαλου, προβάλλεται στις αίθουσες και μετά προβάλλεται στο συνδρομητικό κανάλι yolotube.gr. Παρεμβαίνει  το ΕΣΡ, που είναι υπεύθυνο για την τήρηση του προς ψήφιση νόμου, και λέει «εκτιμώ ότι το περιεχόμενο εμπεριέχει δημόσια πρόκληση σε τέλεση τρομοκρατικού εγκλήματος» και επιβάλλει στο yolotube.gr πρόστιμο.
Με τι παραμέτρους θα κάνει αυτή την εκτίμηση;
Πώς θα επιβάλλει πρόστιμο για περιεχόμενο πού έχει ήδη διανεμηθεί; Τελικά, σύμφωνα με τον εν λόγω νόμο, είναι ή δεν είναι παράνομη η ταινία Τζόκερ;

Είναι δεδομένο ότι και μόνο που συζητάμε αν ένα προϊόν τέχνης είναι παράνομο ή όχι, έχουμε ξεπεράσει κάποια πολύ σημαντικά όρια. Αυτή η τουλάχιστον τσαπατσούλικη, για να μην πω στρατευμένη, και αλληλεπικαλυπτόμενη νομοθέτηση δημιουργεί σοβαρά προβλήματα τα οποία ακουμπούν τη σφαίρα της ελευθερίας της έκφρασης.

Σχεδιάζονται νόμοι «λουκάνικα» - που δεν θες να δεις πως φτιάχνονται έλεγε ο Όττο φον Μπίσμαρκ. Νόμοι θολοί, μπερδεμένοι, με δυσδιάκριτα πλαίσια ανοιχτά σε ερμηνεία από όσους αρέσκονται να φυλάνε τις πύλες του μυαλού μας. Τέχνη και ασφάλεια.

 

*Σκίτσο κεντρικής φωτογραφίας: @Cheemba

Τα κείμενα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν αποκλειστικά τον/την συντάκτη/τριά τους και οι όποιες τοποθετήσεις και θέσεις τους δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 20/20 Magazine.
Ακολουθήστε το 20/20 Magazine στο Google News, στο Facebook, το Twitter και το Instagram.
ΠΡΟΒΟΛΗ