Άλλα κλαδιά το χιόνι τα στολίζει, άλλα τα λυγίζει και τα σπάει. Άλλα σκυλιά το χιόνι τα στολίζει, άλλα δεν έχουν τρίχωμα κι από πάνω τους γλιστρά. Άλλους ανθρώπους το χιόνι τους στολίζει το βλέμμα, τη διάθεση και την καρδιά, άλλους τους ζορίζει γιατί τους δυσκολεύει στη δουλειά.
Είτε φίλος είτε εχθρός, το χιόνι είναι διάφανο και ορατό, το χιόνι δεν είναι ιός, δεν είναι αόρατος και ύπουλος εχθρός. Το χιόνι βγάζει για λίγο εκτός θέματος τον ιό. Οτιδήποτε έχει να κάνει με τη ζωή, θα βγάζει πάντα εκτός θέματος τον ιό.
Όσοι μπορούν, βγαίνουν έξω να περπατήσουν, να φωτογραφίσουν, να δουν το χιόνι, να ακούσουν το χιόνι, να νιώσουν το χιόνι, να γίνουν ζωντανό τμήμα του χιονισμένου τοπίου, να δουν για λίγο την πόλη να μετατρέπεται σε κάτι άλλο εκτός από φυλακή, να δουν για λίγο τη ζωή τους να μετατρέπεται σε κάτι άλλο εκτός από δυστοπία.
Έπρεπε να μείνουν μέσα; Επικίνδυνο τρομερά το μέσα, επικίνδυνο τρομερά το έξω, ο καλύτερος σύμμαχος του ιού το μέσα, ο καλύτερος σύμμαχος του ιού το έξω, ο καλύτερος σύμμαχος του ιού ο άνθρωπος, αν δεν υπήρχαν άνθρωποι δεν θα υπήρχαν κι οι ιοί που μπορούν να τους σκοτώσουν, κι ακόμη χειρότερα να γονατίσουν τα συστήματα υγείας, με τη λέξη κλειδί να είναι εδώ τα συστήματα και όχι η υγεία, τα συστήματα πρέπει να μην γονατίζουν, οι άνθρωποι ας συνεχίζουν να ζουν με κομμένα γόνατα, όσο πιο γονατισμένοι τόσο καλύτερα για τα συστήματα, τα συστήματα είναι πάνω απ’ τους ανθρώπους, τα συστήματα που πάντα εξουσίαζαν τη ζωή των ανθρώπων, αλλά από εποχή σε εποχή την εξουσίαζαν με μεγαλύτερη ή μικρότερη αντίσταση, τώρα είναι η εποχή που οι άνθρωποι συμφώνησαν ότι το σύστημα τους εξουσιάζει για το καλό τους, έχοντας αφήσει πάνω στο σύστημα όλες τις αποφάσεις που τους αφορούν, μόνο ελάχιστες φορές ξεχνιούνται, όπως ας πούμε όταν χιονίζει και το στρώνει στην πόλη που το στρώνει σπάνια, οπότε βγαίνουν να παίξουν χιονοπόλεμο, βγαίνουν να χαρούν, βγαίνουν να πουν ναι στη ζωή, ξέροντας κατά βάθος ότι θα ακούσουν πως βγαίνοντας να πουν ναι στη ζωή διέδωσαν πάλι τον ιό και τον θάνατο, ξέροντας κατά βάθος ότι ζουν εδώ κι ένα χρόνο σαν δούλοι, ξέροντας κατά βάθος ότι αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση των πραγμάτων, σβήσει - δεν σβήσει η πανδημία, όταν σε κάποια χρόνια το ξαναστρώσει, δεν θα βγουν να παίξουν χιονοπόλεμο, δεν θα βγουν να χαρούν, θα έχουν ως τότε εσωτερικεύσει πλήρως πως η ζωή δεν είναι για να χαίρεσαι, πως η ζωή είναι για να είσαι φοβισμένος, σώφρων, υπάκουος και ασφαλής.