Οταν πέσαμε (και πάλι) από τα σύννεφα

Η σαπίλα που έχει πνίξει πολλούς τομείς της Ελληνικής κοινωνίας αποκαλύπτεται κάθε τρεις και λίγο με διάφορες αφορμές. Τη μία είναι η διαφθορά, την άλλη είναι τα οικονομικά σκάνδαλα, την τρίτη η προώθηση των ημετέρων, την άλλη το δίκιο του δυνατού και ο κατάλογος δεν έχει τέλος. Τώρα τελευταία, οι μονίμως εμβρόντητοι από τις αποκαλύψεις νοικοκυραίοι, πέφτουν από τα σύννεφα με τις αποκαλύψεις σεξουαλικής βίας στον αθλητισμό, στο θέατρο, στη δημοσιογραφία.

Οταν πέσαμε (και πάλι) από τα σύννεφα
ΠΡΟΒΟΛΗ

Αδυνατούν να πιστέψουν ότι μπορεί να υπάρχουν τέτοια περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης. Ακόμα και για την απλή λεκτική βία, δείχνουν να μην μπορεί να το χωρέσει το μυαλό τους. «Μα ήταν καλός άνθρωπος. Δεν είχε δώσει δικαιώματα» λένε δείχνοντας την έκπληξη τους. Μόλις όμως γυρίσουν από την άλλη, αμέσως σχολιάζουν ότι όλοι το ήξεραν «πως ο τάδε απλώνει χέρι ή ο άλλος ανεβάζει και κατεβάζει καριέρες στο κρεβάτι του».

Οι αποκαλύψεις του τελευταίου διαστήματος δεν είναι αποτέλεσμα της συμπεριφοράς κάποιων λίγων άρρωστων εγκεφάλων.
Είναι αποτέλεσμα συστηματικής δουλειάς πολλών χρόνων, όπου οι φιλήσυχοι νοικοκυραίοι εκπαίδευαν τα καμάρια τους ότι ο άνδρας «πρέπει να ρίχνει τη γυναίκα στο κρεβάτι». Που γελούσαν στην παρέα, βάζοντας τα πιτσιρίκια να κάνουν «καμάκι» στα κορίτσια, γιατί έτσι θα γίνουν σωστοί άντρες. Που τους μάθαιναν ότι ο άνδρας είναι ο κυνηγός και η γυναίκα το θήραμα. Που γελούσαν με ανέκδοτα του τύπου «χτύπα τη γυναίκα σου κάθε πρωί. Εσύ μπορεί να μη ξέρεις γιατί, αυτή ξέρει».

Είναι αποτέλεσμα της κοινωνίας που την ώρα που ο εισαγγελέας, επιτέλους, ανοίγει την υπόθεση μετά τις μηνύσεις και τις καταγγελίες των ηθοποιών, όπως του Νίκου Σ.  γνωστό site με εκατοντάδες χιλιάδες επισκέπτες ημερησίως έχει θέμα με τίτλο «Η παλιά ξεχασμένη τέχνη του κολλητηριτζη στα αθηναϊκά αστικά λεωφορεία».

Και η ντροπή δεν εξαντλείται στον τίτλο. Στο κείμενο μέσα δικαιολογεί τους τύπους που μας βάζουν χέρι στο λεωφορείο, γιατί όπως γράφει «Μην σπεύσετε να τους καταδικάσετε: οι περίφημοι κολλητηρτζήδες ανήκουν σε μία ειδική κάστα. Δεν είναι άνθρωποι ασεξουαλικοί που κάνουν ό,τι κάνουν επειδή δεν μπορούν να έχουν νορμάλ σεξουαλική ζωή. Ο κολλητηρτζής αντλεί ηδονή από αυτό το παιχνίδι μυστικότητας και παράβασης, από τον πυρετό λαγνείας που πυροδοτεί το απαγορευμένο».

Αυτή είναι η κοινωνία που σπεύδει να δικαιολογήσει ως γραφική και αστεία την παρενόχληση, χαρακτηρίζοντας τον δράστη νορμάλ, αφού το μόνο που θέλει είναι να τροφοδοτήσει το πάθος του. Είναι η ίδια κοινωνία που τις γυναίκες οι οποίες είχαν εξωσυζυγικές σχέσεις τις έλεγαν «πουτάνες», ενώ για τον άνδρα με πονηρό ύφος έλεγαν «δεν είναι μονογαμικό ζώο ο άνδρας». Θα σου έλεγα τώρα τι ζώο είναι!

Είναι ακριβώς αυτή η κοινωνία που μεγάλωσε παιδιά με όνειρο να αποκτήσουν «γκόμενες, κότερα, λεφτά, βίλες» με όποιον τρόπο και με όποιο κόστος. Είναι αυτή η κοινωνία που όταν ήρθαν τα πρώτα χρήματα και αρχίσαμε να «ξεβλαχεύουμε», τα περιοδικά είχαν τις γυναίκες στο εξώφυλλο ως κρέατα στη βιτρίνα του χασάπη, τους άνδρες ως τον καβαλάρη με τα πούρα και τους gay ως παραδείσια εξωτικά πτηνά που υπάρχουν μόνο για να μας κάνουν να γελάμε. Και όταν δεν μας κάνουν από μόνοι τους να γελάμε , γελάμε εμείς πίσω από την πλάτη τους.

Είναι η ίδια κοινωνία που θεωρούσε λογικό τα κορίτσια να φοβούνται να γυρίσουν μόνα τους το βράδυ. Είναι η κοινωνία που η πρώτη αντίδραση ήταν πάντα «τι τις θέλει και αυτή τις κοντές φούστες». Η ίδια κοινωνία που κάθε φορά έλεγε στα θύματα να σωπάσουν γιατί «τι θες τώρα να μας κάνεις ρεζίλι σε όλη τη γειτονιά». Αυτή η κοινωνία που θεωρούσε λογικό ότι ο προϊστάμενος δεν πειράζει να απλώνει και λίγο το χέρι «ξέρεις εγώ τόσα χρόνια τι έχω περάσει».

Αυτή η κοινωνία έδωσε το δικαίωμα στους «ισχυρούς» να νιώθουν ότι μπορούν να κάνουν ότι θέλουν. Μπορούν να βιάζουν και να κακοποιούν, ενώ ταυτόχρονα να παίρνουν αξιώματα και παχυλούς μισθούς ως αναγνώριση του έργου τους και της συμβολής τους στην κοινωνία.

Αυτή η κοινωνία γέννησε και μεγάλωσε τα τέρατα που βιάζουν χρόνια τώρα ψυχές και σώματα. Αυτά τα τέρατα επιδιώκοντας να ικανοποιήσουν όλες τις ορέξεις τους επέβαλαν σε όλους να τους αποκαλούν με την ιδιότητα τους βάζοντας πάντα δίπλα τη λέξη «μεγάλος». Και με αυτή τη μεγαλοσύνη τους πορεύτηκαν χρόνια, πληγώνοντας, στιγματίζοντας, τραυματίζοντας ανθρώπους.

Αυτή η κοινωνία νοσεί και δεν θα γίνει καλά με το να πέφτουμε διαρκώς απλά από τα σύννεφα.

Τα κείμενα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν αποκλειστικά τον/την συντάκτη/τριά τους και οι όποιες τοποθετήσεις και θέσεις τους δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 20/20 Magazine.
Ακολουθήστε το 20/20 Magazine στο Google News, στο Facebook, το Twitter και το Instagram.
ΠΡΟΒΟΛΗ