Ρε μπας και την εξαπάτησε o Μητσοτάκης;

Δύο εβδομάδες. Τόσο χρειάστηκε από την αποκάλυψη του 2020mag.gr με τη συνέντευξη του Νίκου Σ. στη Ναταλί Χατζηαντωνίου και σειρά καταγγελιών άλλων Μέσων, μέχρι την περιβόητη συνέντευξη Τύπου και το ένταλμα σύλληψης του “γνωστού σκηνοθέτη - ηθοποιού”, δηλαδή του Δημήτρη Λιγνάδη.  
Και δύο εβδομάδες είναι αρκετός χρόνος για προετοιμασία συγκάλυψης, δε νομίζετε;

Ρε μπας και την εξαπάτησε o Μητσοτάκης;
ΠΡΟΒΟΛΗ

Σε όλο αυτόν τον ενδιάμεσο χρόνο, το περιβάλλον του νυν πρωθυπουργού, το περιβάλλον άλλου “γνωστού πρώην εκσυγχρονιστή πρωθυπουργού” και συμμαθητές από το Κολλέγιο Αθηνών, σε συνεννόηση (αλλά και εντάσεις) με την υπουργό πολιτισμού και “γνωστή εκπρόσωπο Τάφου – υποβολέα”, φρόντισαν να κερδίσουν πολιτικό και νομικό χρόνο, ώστε να απαλλαγούν (ή να διασώσουν;) από το “βαρύδι Λυγνάδης”. 

Δεν είναι τυχαίο, πως -όπως κατήγγειλε και το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών- η αγωνιώδης και ξαφνική συνέντευξη Τύπου της υπουργού Πολιτισμού πραγματοποιήθηκε αφού είχε διαρρεύσει πως τουλάχιστον δύο από τις περιπτώσεις μηνύσεων εναντίον του πρώην Καλλιτεχνικού Διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου, δεν έχουν παραγραφεί.

Κατά τη διάρκεια αυτών των δύο εβδομάδων και ενώ οι καταγγελίες και οι μαρτυρίες διαδέχονταν η μία την άλλη, η υπουργός Πολιτισμού και ο πρωθυπουργός, κάλυπταν τον Δημήτρη Λιγνάδη ακόμα και μετά την παραίτησή του, το Σάββατο 6 Φεβρουαρίου, μετά δηλαδή τη δημοσίευση του 2020mag.gr και τη μαρτυρία του Νίκου Σ.

Ακόμα και τότε αλλά και τις μέρες που ακολούθησαν μέχρι την περιβόητη συνέντευξη Τύπου, η Λίνα Μενδώνη δήλωνε πως «μέχρι τώρα δεν υπάρχουν επώνυμες καταγγελίες για τον πρώην, πλέον, διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου. Από εκεί και πέρα, ο καθένας έχει τα όριά του απέναντι στις φήμες και μπορεί να επιλέξει με ποιον τρόπο θα υπερασπιστεί τον εαυτό του».

Επίσης, από τότε που οι φήμες άρχισαν να γίνονται όλο και πιο έντονες, η υπουργός Πολιτισμού έγραφε σε άρθρο της στα ΝΕΑ, στις 13 Φεβρουαρίου, πως «ο εχθρός της κάθαρσης του νοσηρού τοπίου, ελλοχεύει πίσω από χαοτικές, ‘’υπαγορευόμενες’’ ή ανέξοδες δηλώσεις προβολής, προσκαλώντας σε δημόσιο λιθοβολισμό… οφείλουμε, να αντισταθούμε στα ευκαιριακά στημένα “δικαστήρια”… και την ψυχολογία του όχλου».
Για να φτάσουμε κάπως έτσι, με σιωπή και αοριστίες, μέχρι στην πρόσφατη συνέντευξη Τύπου, όπου η Λίνα Μενδώνη δήλωσε, με έκδηλο φόβο για την πολιτική της σταδιοδρομία, πως ο Λιγνάδης είναι «ένας επικίνδυνος άνθρωπος».

Πως λοιπόν φτάσαμε μέσα σε -ακριβώς σήμερα- 8 μήνες, από την βεβαιότητα του «ήθους του Λιγνάδη» στο «ο Λιγνάδης είναι ένας επικίνδυνος άνθρωπος» και ποια πληροφόρηση είχε η Λίνα Μενδώνη πριν καν τη σύλληψη, την ανάκριση και την απολογία της κυβερνητικής επιλογής για το υψηλότερο θεατρικό αξίωμα της χώρας;

Από που προκύπτουν όμως οι 8 μήνες ξαφνικά;

Μα από τις 22 Ιουνίου του 2020, όταν η υπουργός Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη, στη βουλή, υπερασπίζεται το ήθος του Δημήτρη Λιγνάδη, απαντώντας σε επίκαιρη ερώτηση, σχετικά με καταγγελίες για σκανδαλώδεις φωτογραφικές αναθέσεις στο πρόγραμμα του υπουργείου "Όλη η Ελλάδα ένας Πολιτισμός".

Η Λίνα Μενδώνη έφτασε μάλιστα στο σημείο να εγκαλέσει την αξιωματική αντιπολίτευση (που είχε φέρει την υπόθεση στη Βουλή με επίκαιρη ερώτηση του Πάνου Σκουρολιάκου), πως τόλμησε να αμφισβητήσει τις ικανότητες και το ήθος του Δημήτρη Λιγνάδη.

«Εκτός κύριε βουλευτά, αν εσείς ή ο ΣΥΡΙΖΑ αμφισβητεί, πέρα από τις ικανότητες, και το ήθος του Λιγνάδη... αν είναι έτσι, να το πείτε ευθέως», είχε αναφέρει, επι λέξει, η Λίνα Μενδώνη.

Σήμερα, ο  υφυπουργός Επικρατείας, Άκης Σκέρτσος, ομολόγησε στον ΣΚΑΪ 100,3, ότι την ημέρα που δημοσιεύθηκε η συνέντευξη του Νίκου Σ. στο 2020mag.gr (06/02), «η παραίτηση Λιγνάδη ζητήθηκε. Δεν εισφέρθηκε αυτοβούλως».
(Την ημέρα δηλαδή που ο πρωθυπουργός βρισκόταν σε γλέντι χωρίς μέτρα προστασίας στην Ικαρία).

Βλέπετε κάτι περίεργο εδώ; Όχι;

Να θυμίσουμε λοιπόν πως την επομένη της παραίτησης, η υπουργός Πολιτισμού υποστήριζε πως «δεν υπάρχουν επώνυμες καταγγελίες» αλλά φήμες, ενώ ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Χρήστος Ταραντίλης, δήλωσε τρεκλίζοντας πως ο «πρώην καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου παραιτήθηκε για προσωπικούς λόγους», κάτι δηλαδή που μόλις σήμερα ο Άκης Σκέρτσος διέψευσε.

Ο Δημήτρης Λιγνάδης, δεν γεννήθηκε Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου. Αυτή ήταν η τελευταία στάση του «για λόγους δημοσίου συμφέροντος» όπως είχε δηλώσει η Λίνα Μενδώνη τον Αύγουστο του 2019 στη Βουλή, όταν και ανακάλεσε τον ανοιχτό διαγωνισμό για τη θέση που ήταν εν ισχύ από την προηγούμενη κυβέρνηση.
Ήταν η επιβράβευσή του, καθώς έδινε συνεχώς τα ιδεολογικά διαπιστευτήριά του -μαζί με τον φίλο του Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη- στο σύστημα Μητσοτάκη.

Ο Δημήτρης Λιγνάδης, εκτός από την καλλιτεχνική του διαδρομή (την οποία μπορούν να κρίνουν οι Γεωργουσόπουλοι, οι λοιποί κριτικοί και οι συνάδελφοί του) είχε επί σειρά δεκαετιών και μία παράλληλη εκπαιδευτική, "σκοτεινή πορεία", κυρίως με στενή σχέση στο Αρσάκειο (όπου δίδασκε και ο αδερφός του Ιωάννης – Ηλίας Λιγνάδης) έχοντας όμως ταυτόχρονα απομακρυνθεί και από σχολές (ΙΑΣΜΟΣ) «λόγω ανάρμοστης συμπεριφοράς προς τους μαθητές».

Είναι χαρακτηριστικό πως ο πρόεδρος της “Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας” ( της εταιρείας δηλαδή που έχει υπό την "ομπρέλα" της όλα τα Αρσάκεια σχολεία), γνωστός Πρύτανης, γλωσσολόγος και πρώην υπουργός Παιδείας επι Παπαδήμου, Γιώργος Μπαμπινιώτης, είχε εκφραστεί ενθουσιωδώς για τον απευθείας διορισμό του Δημήτρη Λιγνάδη στη θέση του Καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου.
Μάλλον και αυτός εξηπατήθη (ελπίζω να το έγραψα σωστά).

Ποιος λοιπόν επέβαλε τον Λιγνάδη; Ποιος τον πρότεινε ως ιδανικό υποψήφιο για το υψηλότερο θεατρικό αξίωμα της χώρας;
Ποιοι ήταν οι «λόγοι δημοσίου συμφέροντος»;
Ποια ήταν τα μέλη του Δ.Σ. του Εθνικού Θεάτρου που αξιολογούσαν το έργο και την συμπεριφορά του;
Γιατί μετά την αποκάλυψη του 2020
mag.gr και την παραίτηση Λιγνάδη, ενώ οι φήμες φούντωναν, ο πρωθυπουργός και η υπουργός Πολιτισμού συνέχιζαν να καλύπτουν τον πρώην του Εθνικού;
Γιατί οι υπουργοί της κυβέρνησης φάσκουν και αντιφάσκουν διαρκώς;
Για ποιο λόγο τελικά η υπουργός Πολιτισμού ανακάλυψε στις 20 Φεβρουαρίου ότι ο Λιγνάδης «είναι ένας επικίνδυνος άνθρωπος»;
Πότε ακριβώς έγινε επικίνδυνος;

Ξανά. Ποιος επέβαλε τον Δημήτρη Λιγνάδη;

Και τέλος, τι στο διάολο είναι τελικά αυτή η «αριστεία» την οποία έχει κάνει σημαία -από την εκλογή του ως πρόεδρος της ΝΔ- μέχρι και σήμερα, ο σημερινός πρωθυπουργός και το περιβάλλον του;

Όλα τα παραπάνω δεν είναι ερωτήσεις. Είναι απαίτηση για λογοδοσία.



Ακολουθούν μερικά υστερόγραφα:

ΥΓ. Αν υπάρχει κάτι που δεν πρέπει να υποτιμάτε, είναι η φωνή σας. Εκτός όλων των άλλων το #MeTooGR απέδειξε πως υπάρχουν ακόμα δημοσιογράφοι που πιστέυουν πως η δημοσίευση είναι η ψυχή της Δημοκρατίας. Φυσικά δεν εννοώ μόνο το 2020mag.gr αλλά και άλλα Μέσα και συναδέλφους, που προσπαθούν να εργαστούν σε αποπνικτικές για τον κλάδο, συνθήκες. 

ΥΓ2. Θέλω να κάνω μια ιδιαίτερη αναφορά στα «πρωινάδικά», ναι αυτά με  «τις ξανθιές χαζογκόμενες και τα μπότοξ». Τα “πρωινάδικα” που αντιμετωπίζουν το θέμα του #MeTooGR πολύ πιο σοβαρά, διακριτικά και με μεγαλύτερη ευαισθησία, από όλες τις άλλες δήθεν “σοβαρές” εκπομπές και ελιτίστικα Μέσα (ακόμα και τα παρακμάζοντα Μέσα της “υπεραναλυτικής”, πλην ανούσιας και δογματικής, αριστεράς).
Δεν πίστευα ότι θα το πω ποτέ αυτό, αλλά Φαίη Σκορδά και Ναταλία Γερμανού, το ξέρω ότι η τηλεοπτική σας ζωή είναι να ”κυνηγάτε” νούμερα τηλεθέασης, έχετε όμως τον σεβασμό μου.

Τα κείμενα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν αποκλειστικά τον/την συντάκτη/τριά τους και οι όποιες τοποθετήσεις και θέσεις τους δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 20/20 Magazine.
Ακολουθήστε το 20/20 Magazine στο Google News, στο Facebook, το Twitter και το Instagram.
ΠΡΟΒΟΛΗ