Δεν περνάει μέρα που να μη μαθαίνουμε χρήσιμα πράγματα από τη βιωματική μας εμπειρία με την διακυβέρνηση Μητσοτάκη.
Για παράδειγμα: όταν υπερασπίζεσαι τα στοιχειώδη ανθρώπινα και σωφρονιστικά δικαιώματα ενός κρατουμένου -καταδικασμένου ακόμα και για το πιο ειδεχθές έγκλημα- σημαίνει ότι συμφωνείς ή επικροτείς τις παρελθούσες κακουργηματικές πράξεις του ή ασπάζεσαι την ιδεολογία του.

Ας κάνουμε όμως εδώ ένα rewind.

Από το 2016 και την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη ως προέδρου της ΝΔ, το κόμμα -με τρόπο που ακόμα και η κυβέρνηση Σαμαρά δεν είχε αποπειραθεί να επιχειρήσει- απευθύνθηκε, με συνέπεια, στρατηγική και φυσικά την κομβική αρωγή των γνωστών-αγνώστων “μπαχαλάκηδων” της ενημέρωσης, στα χαμηλότερα και πιο ταπεινά ένστικτα μέρους της ελληνικής κοινωνίας, ώστε να επανέλθει στην εξουσία.
Μεταξύ πολλών άλλων, από την τυμβωρυχία στο Μάτι, μέχρι τον συντονισμό και την εμπρηστική υποκίνηση -δίπλα δίπλα με τους καταδικασμένους πλέον νεοναζί- της εθνικιστικής έξαρσης κατά της συμφωνίας των Πρεσπών, στο Μακεδονικό.

Από τις 7 Ιουλίου του 2019 και για πάνω από 1,5 χρόνο τώρα, έχουμε νιώσει στο πετσί μας, έναν πρωτοφανή, τις τελευταίες δεκαετίες, αυταρχισμό και εξευτελισμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, σε τόσα πολλά επίπεδα που πλέον έχει χαθεί το μέτρημα.

Από την διαρκώς και πιο έντονη αστυνομοκρατική βαρβαρότητα, μέχρι τις τερατώδεις “μεταρρυθμίσεις” στα εργασιακά, την Παιδεία, ακόμα και την Υγεία, ενώ ταυτόχρονα παρατηρούμε μια πρωτοφανή υπονόμευση του Εθνικού Συστήματος Υγείας προς όφελος των ιδιωτών, μετρώντας ήδη πάνω από 6000 νεκρούς.
Από την εισβολή δυνάμεων ασφαλείας σε σινεμά για το Joker, σε κλαμπ και σε ιδιωτική οικεία χωρίς ένταλμα, με βασανισμό της οικογένειας (στην υπόθεση Ινδαρέ), πριν το ξέσπασμα της πανδημίας, μέχρι στο -ίσως- πιο σκληρό, αντιδημοκρατικό, μακροχρόνιο και αναποτελεσματικό lockdown παγκοσμίως (μόλις χθες είχαμε πάνω από 2000 κρούσματα), ενώ διανύουμε αισίως τον τρίτο μήνα ενός ακόμα βάρβαρου οικονομικά και ψυχολογικά εγκλεισμού.
Δεν είναι τυχαίο που ο Δείκτης Δημοκρατίας του Bloomberg, κατατάσσει την Ελλάδα, για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, στις «ελλαττωματικές δημοκρατίες».

Ο νομικός πολιτισμός και ο μετα-θατσερικός “Αττίλας”

Δεν είναι η πρώτη φορά που το κυβερνών κόμμα “εργαλειοποιεί” την υπόθεση Κουφοντίνα. Το έκανε και ως αντιπολίτευση κάθε φορά που ο καταδικασμένος ισοβίτης αιτούνταν την ολιγοήμερη άδεια που δικαιούται. Το κάνει και τώρα, πάλι αγνοώντας το κράτος δικαίου. Πάλι για να ικανοποιήσει τους τηλεθεατές του ακροδεξιού κολοσσαίου, της τάξης, της ασφάλειας και της τρομολαγνείας.

Κάποιοι εξ αυτών αδυνατούν να κατανοήσουν πως στον σύγχρονο νομικό πολιτισμό, οι κρατούμενοι, ανεξαρτήτως του πόσο ειδεχθή ή όχι ήταν τα εγκλήματα τους, έχουν συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα, τα οποία στην υπόθεση Κουφοντίνα, καταπατώνται βάναυσα. Πλέον εγκληματικά.

Λίγη ώρα πριν γραφτεί αυτό το κείμενο, η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελών, όχι ο Ρουβίκωνας ή κάποια συλλογικότητα του “Αβάτου”, εξέδωσε ανακοίνωση ζητώντας με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο από την κυβέρνηση «να αναθεωρήσει τη στάση της στο ζήτημα της μεταχείρισης του κρατουμένου Δ. Κουφοντίνα, του οποίου η ζωή κινδυνεύει άμεσα μετά από πολυήμερη απεργία πείνας και δίψας και να λάβει όλα τα νόμιμα μέτρα για την προστασία της ζωής και της υγείας του. Τα εγκλήματα που διέπραξε καταδικάστηκαν τόσο από τα Ελληνικά Δικαστήρια όσο και από την συλλογική συνείδηση. Η Δημοκρατία έχει σταθερά θεμέλια και ισχυρούς θεσμούς που της επιτρέπουν να συνδυάζει την απαίτηση συμμόρφωσης στους νόμους με την τήρηση των αρχών του ουμανισμού».

O Δημήτρης Κουφοντίνας, δεν αιτείται χάρη η κάποιου είδους ειδική μεταχείριση. Δεν ζητάει, για παράδειγμα, να έχει την τύχη του Στυλιανού Παττακού, που αποφυλακίστηκε για λόγους υγείας το 1990, όταν πρωθυπουργός -γιατί πως να το κάνουμε, είμαστε τυχερή χώρα- ήταν πάλι ένας Μητσοτάκης.
Ο Δημήτρης Κουφοντίνας ζητά εφαρμογή των νόμων και να εκτίσει την ποινή του εκεί που κρατήθηκε όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Την ίδια ώρα, η ανεκδιήγητη γενική γραμματέας Αντιεγκληματικής Πολιτικής, Σοφία Νικολάου κάνει με δηλώσεις της, άλματα λογικής, χρησιμοποιώντας το “επιχείρημα του αχυράνθρωπου” (strawman’s fallacy), όπως έχουν διδαχθεί από τους επικοινωνιολόγους και τους media trainers του Μαξίμου, οι ακαλλιέργητοι και απαίδευτοι “ορμπανιστές” του Μητσοτάκη.
Δηλαδή την χρήση μιας “λογικής πλάνης”, κατά την οποία ένας συζητητής παρουσιάζει παραλλαγμένο το επιχείρημα του αντιπάλου του, ώστε να επιτεθεί στην παραλλαγμένη του εκδοχή, και όταν την καταρρίψει, να επικαλεστεί ότι κατέρριψε το αρχικό επιχείρημα.  
«Θύματα είναι ο άτυχος Αξαρλιάν, ο Μπακογιάννης, ο Περατικός, ο Βρανόπουλος και όλοι όσοι δολοφονήθηκαν από το πιστόλι του «Λουκά» της «17Ν». Αυτοί δεν είχαν δικαίωμα στη ζωή γιατί τους το έκλεψε ο Κουφοντίνας», δήλωσε σε συνέντευξή της η Σοφία Νικολάου, που από τότε που ανέλαβε την θέσης της Γ.Γ. Αντιεγκληματικής Πολιτικής, φέρεται να έχει κάνει απευθείας αναθέσεις για “παραγγελίες” μάσκών και αντισηπτικών από καταστήματα με… αμορτισέρ μέχρι και μανάβικα.
Τα ίδια επιχειρήματα στην πρωινή εκπομπή του ΣΚΑΪ και από τον Άρη Πορτοσάλτε: «Ο ΣΥΡΙΖΑ υπερασπίζεται τον Κουφοντίνα», επαναλάμβανε συνεχώς το μοτεράκι, με σιγοντάρισμα του Δημήτρη Οικονόμου.
Προσέξτε, όχι τα δικαιώματα των κρατουμένων. Τον Δημήτρη Κουφοντίνα. Όλο το κόμμα. Αφήνοντας να εννοηθεί πως η αξιωματική αντιπολίτευση υιοθετεί και τις πράξεις του καταδικασμένου δολοφόνου.

Το μεταβατικό πολίτευμα και η win-win περίπτωση Κουφοντίνα

Το -ρητορικό- ερώτημα που προκύπτει για το μεταβατικό πολίτευμα -που εφαρμόζει πιλοτικά η κυβέρνηση Μητσοτάκη- είναι το εξής: Η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ενός κρατουμένου (του συγεκριμένου εν προκειμένω) είναι προσωπική βεντέτα όπως ισχυρίζονται υπεραπλουστευμένα, αρκετοί δημοσιολόγοι; 'Η -πολύ απλά- μια win-win κατάσταση για τον πρωθυπουργό, όπου προοδευτικοί πολίτες, καλούν τον Καίσαρα να δώσει χάρη στον μελλοθάνατο; Μια δήθεν επαναστατημένη μπουρζουαζία, που στέλνει ανοιχτές επιστολές στον Λουδοβίκο ώστε να δείξει έλεος;

Δεν είναι εύκολη απόφαση για τον Μητσοτάκη

Γνωρίζει (όχι αυτός φυσικά, οι σύμβουλοί του) το παβλοφικό χειροκρότημα που θα λάβει ακόμα και από αφελείς προοδευτικούς, αν δεν επωμιστεί το βάρος του θανάτου του Κουφοντίνα.

Γνωρίζει όμως επίσης, πως αυτή η κατάφορα εκδικητική πράξη, αν τελικά πεθάνει ο Κουφοντίνας, θα είναι γενεσιουργός αιτία αντιδράσεων, που θα δώσει «πατήματα» για ακόμα πιο σκληρούς τρομονόμους, καταπατώντας ακόμα περισσότερο τα δικαιώματα και τα συμφέροντα μιας ήδη ιδρυματοποιημένης κοινωνίας.
Θα κάνει ακόμα πιο εύκολη τη δημιουργία ενός κράτους με πολίτες, φοβισμένους ιδιώτες, που στο τέλος της ημέρας δεν θα δίνουν δεκάρα για τον επόμενο απεργό πείνας που θα διεκδικεί τα δικαιώματά του ενάντια στο εκδικητικό κράτος της νέο-δεξιάς. Και συν τοις άλλοις, θα αλλάξει και την ατζέντα της παιδεραστίας, που έχει ξαναπονέσει τη Ν.Δ.

Παρατηρώντας τους αποκλεισμούς λογαριασμών στα σόσιαλ μίντια, απλά με την αναφορά του ονόματος Κουφοντίνας, αυτό που θα ακολουθήσει νομοτελειακά τους αμέσως επόμενους μήνες, θα είναι -σε απλά θατσερικά- το deregulation (απορρύθμιση) της αγοράς και το regulation (κανονικοποίηση) της σοσιαλμιντιακής λογοκρισίας.
Το έχουν προαναγγείλει εδώ και καιρό οι “πινέζες” της νεοδημοκρατικής alt-right και η ουρανομήκης πραπαγάνδα συγκεκριμένων καναλιών, με την δικαιολογία πως τους στοχοποιούν τα χάσταγκς.

Καλό ξημέρωμα.