Τα παραπάνω, αποτελούν status του προσωπικού μου προφίλ στο Facebook, το οποίο λογοκρίθηκε και μπλοκαρίστηκε, μαζί με άλλων συναδέλφων που τολμούν να γράφουν το αυτονόητο, ότι δηλαδή η κυβέρνηση αυτοδικεί, εκτελώντας έναν κρατούμενο που έχει κριθεί, καταδικαστεί και εκτίει κανονικά την ποινή του.

Σήμερα, συντηρώντας το κλίμα τρομοκρατίας, κλούβες των ΜΑΤ, η γνωστή πλέον μας αύρα και μηχανές όλων των ομάδων της αστυνομίας, είχαν αποκλείσει από νωρίς το μεσημέρι σημεία του κέντρου, με σκοπό να αποτρέψουν τη συγκέντρωση αλληλεγγύης στον Δημήτρη Κουφοντίνα.

Σε κάθε στενό της πόλης, στοιχίζονταν ασπίδες, με τους περαστικούς να αναρωτιούνται ξανά για το φρούριο μέσα στο οποίο ζούμε, κλείνοντας μας κάθε μέρα και πιο πολύ την κάνουλα του οξυγόνου. Στο άκουσμα του πρώτου συνθήματος, οι δυνάμεις καταστολής ξεκίνησα τη ρίψη χημικών, τόσο πάνω στους συγκεντρωμένους, όσο και πάνω σε παιδιά και ηλικιωμένους που βρίσκονταν εκεί. Ο δρόμος γέμισε κίτρινη σκόνη και τα πιτσιρίκια να κλαίνε κρατώντας τα μάτια τους, ουρλιάζοντας πως φοβούνται ότι τυφλώθηκαν. Κρότου λάμψης και η σειρήνα από την αύρα μετέτρεψε την Πανεπιστημίου σε μια νωπή μνήμη ανελεύθερης χώρας.

Όταν οι συγκεντρωμένοι ανασυντάχθηκαν, ανοίγοντας ξανά τα πανό, μηχανάκια της ομάδας ΔΡΑΣΗΣ, παρατάχτηκαν απέναντι τους, μαρσάροντας προκλητικά. Συνθήματα και ξανά αύρες νερού, δακρυγόνα και τρεχαλητό μέχρι την Ομόνοια. Αλληλέγγυοι στο κράσπεδο, σπρώξιμο και γκλομπιές σε δημοσιογράφους και δικηγόρους που έδειχναν την ταυτότητα τους, φωνάζοντας σε ένα κλίμα πανικού.

Μια κοπέλα κλαίει πάνω στο παρτέρι-φιάσκο του Δημάρχου της Αθήνας, την ρωτάω αν την χτύπησαν. "Απλά δεν το αντέχω άλλο" μου είπε "Είναι τρελό αυτό που κάνουν, δεν το αντέχω άλλο".

Η Ελισάβετ, είναι για πρώτη φορά κάπως πεσμένη και ας λαμπιρίζει χυμένο γκλίτερ στα μάγουλα της. Είναι θυμωμένη, ανάμεσα σε μισόλογα. Η Ελισάβετ, που είναι 22 χρονών, που περπατάει όλες τις πορείες με την πατερίτσα της, που μπαινοβγαίνει κάθε μέρα στα νοσοκομεία κοροϊδεύοντας την καρδιά της που καρδιοχτυπά όχι πάντα από έρωτα, ζήτησε από άντρα της αστυνομίας να περιμένει να ανοίξει τον δρόμο μέχρι να περάσει. "Να σε πατήσουν τα αυτοκίνητα μωρή ανάπηρη", ήταν η απάντηση του άντρα της αστυνομίας, που τόλμησε να συννεφιάσει έστω και λίγο το πρόσωπο της.

Το κράτος δικαίου, δολοφονεί τον κρατούμενο Δημήτρη Κουφοντίνα, μετατρέποντας τους νόμους σε βεντέτα εξόντωσης. Προτεραιότητα μας είναι πάντα η ζωή οποιουδήποτε και δεν υπάρχει στα αλήθεια χώρος για επιχειρήματα που ανακυκλώνονται διαρκώς στα εγκλήματα για να οποία κρίθηκε και καταδικάστηκε.

Αν πεθάνει ο Δημήτρης Κουφοντίνας θα είναι μια τεράστια αποτυχία του Κράτους, μια αποτυχία που συντελείται κάθε φορά που ένας κρατούμενος πεθαίνει με μη φυσικό τρόπο. Το Κράτος άφησε ελεύθερο τον Παττακό και ένα σωρό άλλους πολύ μεγαλύτερους κατά τη γνώμη μου εγκληματίες.

Να επιστρέψει ο Δημήτρης Κουφοντίνας στο κελί του στον Κορυδαλλό. Οι κρατούμενοι δεν είναι μελοθάνατοι.