Μόλις στις 28 Φεβρουαρίου, ο κ. Χαρδαλιάς έγραφε στον λογαριασμό του στο twitter: «Κρατήστε κάποιοι τα αναθέματα, τις κατάρες, τις παράλογες και μικροπολιτικές απορίες και εξυπνακίστικες αναλύσεις. Και μην αναρωτιέστε γιατί το ένα, γιατί το άλλο. Κάθε μέτρο, κάθε απόφαση έχει ένα μόνο κριτήριο, την ανθρώπινη ζωή. Και όλες οι απαντήσεις είναι στον παρακάτω πίνακα!». Όπου ο παρακάτω πίνακας έδειχνε τον συνολικό αριθμό θανάτων από την αρχή της πανδημίας, αγνοώντας τις ιδιαίτερες εξελίξεις από τον Οκτώβριο του 2020 και μετά ή άλλους δείκτες όπως η υπερέχουσα θνησιμότητα. Σε αυτό το tweet του υφυπουργού συνοψίζεται όλη η αλαζονεία της κυβέρνησης: Εμείς ξέρουμε – εσείς όχι. Είμαστε έξυπνοι – είστε εξυπνάκηδες. Εμείς τα έχουμε πάει πολύ καλά – εσείς κάνετε μικροπολιτική. Εμείς κι εσείς. Αλλά με τον κόσμο απέναντί σου, τον λαό ως εχθρό δεν διαχειρίζεσαι πανδημία. Η διαχείριση θέλει συναίνεση.

Για κάποιους από εμάς ήταν προφανές από αρχή πως το lockdown δεν είναι διαχείριση πανδημίας, αλλά ακριβώς το αντίστροφο, η απουσία της. Επειδή δεν ξέρεις ακόμη πώς να διαχειριστείς, κλείνεις ό,τι μπορείς για το ελάχιστο δυνατό χρόνο, μέχρι να πάρεις τα σωστά μέτρα: να πληροφορήσεις τον κόσμο, να φτιάξεις το σύστημα υγείας, να ενισχύσεις τα ΜΜΜ (ακόμη κι αν δεν μπορείς να γεννήσεις λεωφορεία), να επιθεωρήσεις τους χώρους εργασίας, να στηρίξεις την οικονομία και τον πολιτισμό, να προστατέψεις την κοινωνική ζωή και να δημιουργήσεις εμπιστοσύνη. Κι εδώ βλέπουμε να φαλιρίζει παταγωδώς η νεοφιλελεύθερη ιδεολογία, που επιμένει πως «δεν υπάρχει κοινωνία, παρά μόνον άτομα κι οι οικογένειές τους». Δείτε τι γίνεται όταν σπας την κοινωνία σε απομονωμένα άτομα και τις οικογένειές τους, όταν η ευθύνη της πολιτικής μετατίθεται στην ατομική ευθύνη; Θα ήταν απλά αποτυχημένο αν δεν ήταν εγκληματικό. Η διαχείριση θέλει εμπιστοσύνη κι η εμπιστοσύνη βασίζεται στην συλλογικότητα.

Αλλά συναίνεση κι εμπιστοσύνη είναι δυο άγνωστες λέξεις για την κυβέρνηση.

Τα στοιχεία που δίνονται στην δημοσιότητα είναι το λιγότερο ελλιπή. Γιατί δεν γνωρίζουμε λεπτομέρειες για την γεωγραφική κατανομή των τεστ διάγνωσης; Γιατί δεν ξέρουμε την αλήθεια για τις λειτουργικές ΜΕΘ (που όπως μας είχε πει και πέρυσι ο κ. Πέτσας θα ήταν και πεταμένα λεφτά), για το διαθέσιμο υγειονομικό προσωπικό ανά περιφέρεια; Γιατί παραμένουν κλειδωμένοι οι αλγόριθμοι του EVA, ενώ θα μπορούσαν να ελεγχθούν και να βελτιωθούν από μια μεγάλη κοινότητα ειδικών; Γιατί δεν μαθαίνουμε σχεδόν ποτέ την τεκμηρίωση των μέτρων, γιατί παραμένει σφραγισμένη η επιτροπή;
Με ποια λογική μπαίνουμε σε lockdown διαρκείας με 200 περίπου διασωληνωμένους και βγαίνουμε με 630; Γιατί ανοίγει ο τουρισμός στις 15 Μαΐου; Μπορεί όλα τα παραπάνω να είναι σωστά. Μπορεί και όλα λάθος. Πού είναι όμως οι εξηγήσεις; Ο υφυπουργός μας λέει να τον εμπιστευόμαστε αντί να κάνουμε εξυπνακίστικες ερωτήσεις.

Εκεί είναι λοιπόν η μεγαλύτερη αποτυχία της κυβέρνησης. Αντί να χτίσει πάνω στην συμπεριφορά των Ελλήνων που την άνοιξη του 2020 τους έκανε τους πιο πειθαρχημένους σε όλη την Ευρώπη, αντί να τους ενημερώσει ουσιαστικά, αντί να διευρύνει την συναίνεση, άρχισε τους κομπασμούς και έκανε τα μοναδικά πράγματα που ξέρει να κάνει: απαγορεύεις, ξύλο, ενίσχυση της αστυνομίας και να δείχνει με τον δάχτυλο τον ΣΥΡΙΖΑ.

Πιο αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά κυβέρνησης δεν έχουμε ξαναδεί, αλλά και η αξιωματική αντιπολίτευση δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων (για να το πω ευγενικά). Όμως ο φόβος, τον οποίο έθρεψαν συνειδητά και ασυνείδητα, κάποια στιγμή γυρίζει σε θυμό. Και ο κόσμος είναι έξαλλος. Έξαλλος με την κακοδιαχείριση, έξαλλος με την αλαζονεία των κυβερνώντων, έξαλλος με τον παραλογισμό μιας ασυνάρτητης ομάδας δήθεν ειδικών που τελεί σε πανικό.