Κάτω από τις δύο αναρτήσεις του Θ. Πλεύρη έχει μαζευτεί πληθώρα σχολίων (δεν αναπαράγω την ορθογραφία για ευνόητους λόγους):

«Το πρόβλημα σοβαρεύει όταν η ίδια η ΝΔ “αγκαλιάζει” τέτοια γελοία “κινήματα” και δίνει αγώνες για τα «δικαιώματα» αυτών των ανώμαλων!»

«Πριν δυο μέρες τους είχατε στο γραφείο του πρωθυπουργού. Σας γλεντάνε κύριε Πλεύρη κι εμείς που σας ψηφίσαμε νιώθουμε προδομένοι»

«Φτάνει πια με τους ανώμαλους και διεστραμμένους!»

«Όλα έχουν και όρια, έλεος με τους πουστ@@@»

Και πολλά άλλα που βαριέμαι να αναπαράγω.

Έσπευσαν και άλλοι βουλευτές της ΝΔ, μην χάσουν την ευκαιρία:

Ο βουλευτής Μεσσηνίας Μίλτος Χρυσομάλλης: «Ντροπή!!! ... Η παραποίηση του Ιερού Συμβόλου της Επαναστάσεως προσβάλλει όλους τους Έλληνες».

Ο βουλευτής Β’ Πειραιά Δημήτρης Μαρκόπουλος: «Ο δίκαιος αγώνας για τα κοινωνικά δικαιώματα αλλοιώνεται όταν αντί σοβαρών προτάσεων και διαλόγου περνάει στο στάδιο του απλού εντυπωσιασμού. Σεβασμός κι αγώνας για τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα και τα δικαιώματά της στη χώρα μας. Σεβασμός όμως και στα σύμβολα του έθνους και της Ορθοδοξίας».

Ο βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας Κώστας Καραγκούνης αφού μας βεβαιώνει πως «...εδώ και χρόνια ... υποστηρίζω την ισονομία όλων των συμπολιτών μας»  δηλώνει πως «...η παραποιημένη σημαία προσβάλλει τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων που δεν αγωνίστηκαν με βάση τη μία ή την άλλη επιμέρους ταυτότητά τους αλλά με βάση την εθνική και θρησκευτική τους ταυτότητα... Όσοι ζητάνε να σεβόμαστε την διαφορετικότητα πρέπει πρωτίστως να μάθουν να τη σέβονται οι ίδιοι».
Είναι το μυθικό λάβαρο αποκλειστικό σύμβολο ελληνοχριστιανικής ετεροφυλοφιλίας και δεν έγινε σεβαστή κάποια «διαφορετικότητα»;  

Το γνωστό, «δεν έχω πρόβλημα με τους ομοφυλόφιλους, αλλά...». Όπου μετά το «αλλά» ακολουθούν ομοφοβικά σχόλια.

Τί ενόχλησε λοιπόν τόσο πολύ; Ο πίνακας ούτε ιερό κειμήλιο αποτελεί ούτε αναπαριστάνει απαραίτητα ιστορικό γεγονός. Η πραγματική ιστορία του λαβάρου, της Αγίας Λαύρας και του Παλαιών Πατρών Γερμανού έχει γίνει αντικείμενο αμφισβήτησης από τους ιστορικούς εδώ και δεκαετίες. Δεν παύει για κάποιους να έχει σημαντικό συμβολικό χαρακτήρα, κι ας μην αναφέρεται σε πραγματικό γεγονός. Εκει όμως είναι όλη η ουσία του κολάζ. Και εξηγώ:

Όπως έχουν δείξει πολλοί ερευνητές, η δημιουργία των εθνικών κρατών συντελείται όχι μόνον με συμπερίληψη, αλλά και με διαφορετικού είδους αποκλεισμούς, οι οποίοι όμως και αυτοί εξελίσσονται στον χρόνο. Κάποιοι κάτοικοι του Ελλαδικού χώρου δεν έγιναν πολίτες του νεοσύστατου κράτους, ενώ άλλοι, έγιναν πολίτες με περιορισμένα δικαιώματα, τα οποία μπορεί να κατακτήθηκαν εκ των υστέρων ή και ποτέ. Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά είναι η περίπτωση των Εβραίων της Ελλάδας, που μετά την πολυπολιτισμική Οθωμανική αυτοκρατορία έπεσαν στο κενό της εθνο-θρησκευτικής συγκρότησης του νέου κράτους.

Με την ίδια έννοια, αυτή των δικαιωμάτων και των διακρίσεων, μπορεί να θέσει το ερώτημα και η ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα: Πώς μπορεί να κατανοήσει κανείς σήμερα, 200 χρόνια μετά, την «πολιτειότητα» (την ιδιότητα του πολίτη) μέσα από την ισονομία και την εξάλειψη θεσμικών και πολιτισμικών διακρίσεων; Στην επιστημονική κοινότητα γίνεται μια πολύ εύφορη συζήτηση για την «σεξουαλική πολιτειότητα» που θα μπορούσε να μας βοηθήσει κι εμάς.

Δεν φαντάζομαι πως καλούμαστε 200 χρόνια μετά από τον αγώνα για την εθνική ανεξαρτησία, να ντυθούμε όλες καραγκούνες και τσολιαδιάκια ή να αναπαράγουμε όλα τα ανιστόρητα απολιθωμένα κλισέ που μάθαμε στο σχολείο. Αντίθετα είναι ευκαιρία να ξανασκεφτούμε την σημασία της επανάστασης του ’21 σήμερα, την δυναμική συγκρότηση του έθνους και τις μεταλλαγές του Ελληνικού κράτους και των πολιτών του από τότε.

Με αυτή την έννοια, το συμβολικό φώτοσοπ πάνω στον πίνακα του Βρυζάκη, δεν αποτελεί προσβολή, αλλά σημείο αφετηρίας για μια συζήτηση για τα παραπάνω. Ακόμη καλύτερα μάλιστα αν αυτό δεν περιοριστεί στα ΛΟΑΤΚΙ+, αλλά ανοίξει και για τις άλλες (θρησκευτικές, εθνοτικές) ομάδες της χώρας, για τα δικαιώματα και τις διακρίσεις εναντίον τους.

Μόλις προχθές έγραφα πως περιμένω να δω πώς θα αντιδράσει η επιτροπή όταν ξαναβγεί ο επόμενος με ομοφοβικό παραλήρημα μέσα στην ίδια την κυβέρνηση. Ορίστε. Περιμένω λοιπόν.