Τρία χρόνια χωρίς την Ελένη. Τρία χρόνια από το κρύο πρωινό που το άψυχο σώμα της, ξεβράστηκε από τη θάλασσα στη Λίνδο, άγρια κακοποιημένο και βιασμένο.

«Γεροντοκόρη», «αγ*μητη», «τεκνατζού», ήταν από τα λίγα επίθετα που κόσμησαν από χθες την Ολλανδή δημοσιογράφο Ίνγκεμποργκ Μπέγκελ, όταν η ίδια τόλμησε να «προσβάλει» την Ελλάδα με τις «ευθείς ερωτήσεις» της «κουλτούρας» της.

Τι γίνεται όταν μια σοσιαλμιντιακή περσόνα τρώει cancel, με σύμμαχο την ίδια την πλατφόρμα που τον δημιούργησε; Κοινωνική επανάσταση.

Το κοντέρ δείχνει τον αριθμό 13, γνωστός γρουσούζικος αριθμός - και όχι άδικα. Αυτή είναι η 13η γυναικοκτονία στη χώρα μας από την αρχή της χρονιάς. Στις πόσες θα καταλάβουμε ότι περνάμε μια κοινωνική κρίση;

Από τις 13 Απριλίου του 1892, όπου οι νεαρές υφάντριες του εργοστασίου των αδελφών Ρετσίνα στον Πειραιά έκαναν απεργία εξαιτίας της μείωσης κατά 20% στους μισθούς που έπαιρναν, έως και σήμερα, η ίση αμοιβή μεταξύ των δύο φύλων δεν είναι κάτι που έχει κατακτηθεί.

Το γυναικείο στήθος είναι κάτι αξιοθαύμαστο. Δεν είναι τέλειο σε καμία περίπτωση - μπορεί κανείς να κάτσει να χαζέψει με τις ώρες όλες τις διαφορές και την ποικιλία που υπάρχει στο μέγεθος ή/και στο σχήμα. Όμως, κάθε ζευγάρι είναι μοναδικό με το δικό του τρόπο.

Το σώμα μου, μου ανήκει. Εγώ είμαι η κυρίαρχος του, μέσα στο οποίο ζω και υπάρχω. Εγώ το φροντίζω και εγώ, αν θέλω, το πονάω και το ταλαιπωρώ. Εγώ γνωρίζω περισσότερο από τον καθένα τι είναι καλύτερο για εμένα και τι όχι - και η άμβλωση, είναι καθαρά δικό μου δικαίωμα και δεν έχει κανένας άλλος λόγο πάνω σε αυτό.

Είναι η περίοδος πολυτέλεια; Η απάντηση είναι όχι. Γιατί όμως φορολογείται με αυτόν τον τρόπο;

Πόσες φορές έχουμε πέσει θύματα αδιάκριτων ερωτήσεων ή προσβλητικών σχολίων που αφορούν εμάς, την εξωτερική μας εμφάνιση, τις επιλογές και γενικότερα τη ζωή μας;