Αν καταλάβει η Αριστερά ότι η παρούσα ήττα της δεν είναι πολιτική αλλά πολιτιστική, ίσως κάποτε, κάποτε όμως, να ανακάμψει από την πολιτική γραφικότητα και την εκλογική συρρίκνωση.

Τι νόημα έχει να λέμε διαρκώς αυτό που επαληθεύεται διαρκώς; Έχουμε μια NNF (νεο-νεοφασιστική) κυβέρνηση. Δεν χρειάζονται χειρονομίες και περιβραχιόνια, εμβατήρια και δημόσιες καύσεις βιβλίων. Ο NNF στην Ουκρανία, την Πολωνία, την Βραζιλία και την Ελλάδα είναι ο υπαρκτός νεοφιλελευθερισμός. 

Το πρωτάθλημα άρχισε, τα σχολεία άνοιξαν, η ΔΕΘ τελείωσε. Η σέντρα της νέας σεζόν έγινε και οι ομάδες είναι λογικό να είναι στην αρχή μουδιασμένες. Ολες; Φυσικά όχι όλες. Η ομάδα του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι σε φουλ φόρμα έτοιμη να πετύχει στην χώρα όσα πέτυχε τα προηγούμενα δυο χρόνια κι ακόμη περισσότερα, απέναντι σε ένα βασικό διεκδικητή που ακόμη αναζητεί αγωνιστική ταυτότητα.

Το 2016 ξεκίνησε, και μακάρι να μην υπάρχει ακόμη, ένα διαδικτυακό παιχνίδι που καλούσε τα νέα παιδιά να αυτοκτονήσουν.

Κι αν το μόνο που χρειαζόμαστε είναι ένα καλό, παλιάς κοπής, παραδοσιακό εξορκισμό; 

Υπάρχουν δυο δυστοπικά μοντέλα: Στο πρώτο, ζεις σε μια μελλοντική σκοτεινή κοινωνία όπου υπάρχει ένας "Μεγάλος Κακός" που πρέπει να αντιμετωπιστεί και να ηττηθεί με έπαθλο ένα έστω θετικό βήμα. Στο δεύτερο, η σήψη έχει προχωρήσει τόσο που ο εχθρός δεν είναι πλέον ορατός, είναι η ίδια η κατάσταση. Στο πρώτο, η Δυστοπία είναι αποτέλεσμα, στο δεύτερο, είναι καθεστώς. Μάντεψε σε ποιο από τα δυο μοντέλα ζούμε.

Κι έτσι, καήκαμε ξανά. Κάηκαν αιώνια δάση, κάηκαν οικίες με αγαθά και αναμνήσεις. Κάηκαν χιλιάδες αθώα ζώα. Χιλιάδες. Κάηκαν ζωντανά στο φυσικό τους περιβάλλον, ανήμπορα να ξεφύγουν από τις φλόγες που τα αιφνιδίασαν μέσα στην μεγάλη ζέστη, την... ακραία συνθήκη που επικαλέστηκε ο κ.Χαρδαλίας.  Δυστυχώς βέβαια, δεν είχε αέρα. Σύμφωνα με τον ΣΚΑΙ, ήταν η άπνοια που φούντωσε τις φλόγες. Κρίμα που δεν είχε 6, 7, 8 μποφόρ να γλιτώναμε.

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής το 1976 με παραδοσιακό μαγιό στην παραλία της Βούλας. 
Ο Ανδρέας Παπανδρέου με μαγιό Λουι Βιτόν το 1985 στην Κρουαζέτ των Καννών.
Ο Κωσταντίνος Μητσοτάκης με μαγιό-σορτσάκι το 1992 στο Μαράθι Χανίων.
Ο Κώστας Σημίτης με ολόσωμο βιντάζ μαγιό το 1997 στην παραλία του Ρίου Πατρών.
Ο Κώστας Καραμανλής με κλαρωτό μαγιό το 2008 στις παραλίες της Ηγουμενίτσας.
Ο Γιώργος Παπανδρέου με κολάν το 2009 στα βραχάκια της Υδρας.
Ο Αντώνης  Σαμαράς το 2012 με speedo στην Μύκονο.
Ο Αλέξης Τσίπρας το 2016 με μαγιό βερμούδα στην Ανάφη.

Ας είμαστε άμεσοι και ξεκάθαροι: Μετά το φιάσκο στο παρτάκι της ΠτΔ, φάνηκαν ξανά ανάγλυφα οι δυο Ελλάδες. Ας διαλέξει ο καθένας σε ποια ανήκει και ύστερα συζητάμε τα υπόλοιπα.

Αναρωτιούνται όλοι που πήγε ο κόσμος από τις πλατείες. Που πήγε ο κόσμος του «ΟΧΙ». Σίγουρα πάντως όχι πίσω στις πλατείες όπως πάλεψε να πείσει ο Άδωνις Γεωργιάδης με την συγκέντρωση των αντιεμβολιαστών. 

Όταν ο εχθρός σου σε κατηγορεί, να χαίρεσαι κι όταν ο εχθρός σου σε επαινεί να ανησυχείς. Παλιά κινεζική παροιμία,ή κάτι τέτοιο. Σε κάθε περίπτωση όταν ξαφνικά ακούς καλά λόγια από τον/την πρώην ή κάτι ετοιμάζει, ή κάτι θέλει. Σίγουρα δεν το κάνει για το καλό σου.

Μην πιστεύεις ότι η συζήτηση είναι για τρίχες. Η συζήτηση που, ευτυχώς, άνοιξε η γνωστή πολιτεύτρια της ΝΔ (κατά το «γνωστός δημοφιλής ηθοποιός») συγκεντρώνοντας σχεδόν ολική κατακραυγή, είναι μια όχι μόνο άκρως πολιτική συζήτηση, αλλά είναι και μια συζήτηση που διαπερνά τις δεκαετίες, έχοντας μάλιστα τις ρίζες της στην Μεταπολίτευση. Κατά κάποιο τρόπο θα έπρεπε να ευχαριστούμε την κυρία αυτή που την ξεκαθάρισε και στην δίκη μας δεκαετία.

Η πρώτη μου μετεφηβική δουλειά ήταν στην Ομόνοια, στην εφημερίδα «Αυγή» του Γρήγορη Γιάνναρου, δίπλα ακριβώς στο κακόφημο τσοντάδικο Σταρ. ´Ομως τότε, η Ομόνοια ήταν η Ομόνοια και της «Καθημερινής» και της «Ημερήσιας» και του «Μπακάκου» και του «Χτιστάκη» με τους διάσημους λουκουμάδες που έφταιγαν για πολλά ανεπιθύμητα κιλά μιας ολόκληρης γενιάς δημοσιογράφων.

Οι Ινδίανοι έχουν spirit animals. Κάτι σαν τα δαιμόνια στον κόσμο του His Dark Materials. ´Η αν το θες πιο κοντά σου, κάτι σαν τις κινηματογραφικές ονειρώξεις του Λάνθιμου. Δεν είσαι όμως ο αστακός του ή ο αστακός της. Είσαι ζώον και μην το παρεξηγείς αυτό. Για καλό το λέω. Δώσε όμως βάση για να καταλάβεις τι ζώον είσαι.