ΠΙΣΤΕΨΕ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ
Θέλουμε να νιώσουμε ασφάλεια. Να υπάρξει δικαίωση. Να ξημερώσει μια μέρα που κανένας πολιτικός δεν θα καταφτάσει σκυθρωπός και φιλάνθρωπος στον τόπο μιας τραγωδίας, ενός μαρτυρίου, για να μοιράσει απατηλές υποσχέσεις και να αποθέσει τα άνθη της ξεφτίλας.
Η τραγωδία που παίχτηκε στα Τέμπη ήρθε να αποδείξει ότι η χώρα βρίσκεται χιλιόμετρα μακριά από το να θεωρηθεί ευρωπαϊκή. Φανέρωσε την κυβερνητική γύμνια και την υποκρισία. Ως πότε, όμως, θα επιχειρούν να ταΐζουν σανό τους ψηφοφόρους;
* Γράφει ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης
Δεν θα λογαριαστούμε μετά. Θα λογαριαστούμε τώρα. Αυτό το λάθος το έχουμε ξανακάνει και το πληρώσαμε με περισσότερους συνανθρώπους μας νεκρούς από την Θανατοπολιτική των Ιδιωτικοποιήσεων.
Πριν απ’ αυτό το τρένο, χιλιάδες άλλα έκαναν τη διαδρομή. Κι αυτά γεμάτα. Κι αυτά τυφλά, στο πουθενά, χωρίς τεχνολογία κι ασφάλεια. Κι οι υπουργοί το ξέρανε. Έλεγαν στους ανθρώπους «ανεβείτε», ξέροντας πως τους βάζουνε στα τρένα της ρουλέτας: αν κάτσει η μπίλια στο δικό σου νούμερο, αντίο σου.
Είναι αβάσταχτο, μια έκφραση που παραπέμπει τόσο αυθεντικά στην ελευθερία και την ανεμελιά να σχετίζεται με ένα γεγονός που σημαίνει την απόλυτη στέρησή τους: τον άδικο θάνατο, ή μάλλον, το έγκλημα.
* Γράφει η Κατερίνα Μπουγδάνη
Με ένα χυδαίο Πρωθυπουργικό «πόρισμα», την ώρα που οι πολίτες όλης της χώρας κλαίνε σε ανύποπτες φάσεις της ημέρας με triggers που δεν ξέρουν από που έρχονται, η Κυβέρνηση προσπαθεί να κάνει damage control σε ένα συμβάν που δεν πρέπει να ελεγχθεί. Αναλύουμε το διάγγελμα σημείο προς σημείο.
Πίσω από τις ζωές που έμειναν για πάντα στα Τέμπη, είναι ψυχές που δεν πρόλαβαν να ζήσουν, άνθρωποι σαν κι εμάς. Ζωές του «δεν έχω σήμα στο τρένο, θα σε πάρω όταν φτάσω». «Συνδρομητές που δεν είναι πια διαθέσιμοι» και όνειρα και ιστορίες που εγκλωβίστηκαν μαζί τους στα βαγόνια.
Ζούμε στην Ελλάδα του 2023. Από τύχη… Κι αυτό έχει πάψει καιρό τώρα να 'ναι αστείο.
Τι διάολο κάνει στην Aριστερά του Κύρκου ο Πολάκης;
Το ζήτημα στην υπόθεση είναι αν ο Νίκος Παππάς είναι ποινικός, δηλαδή αν πράγματι τέλεσε την παράβαση καθήκοντος. Όχι, δεν είναι. Οι πράξεις του Παππά θα ήταν ποινικές αν τελικά υπήρχε ΣΥΡΙΖΑ channel, αν ο Καλογρίτσας έπαιρνε, παρά την οικονομική του αδυναμία, άδεια τηλεοπτικού σταθμού και αν προέκυπτε πράγματι παράβαση καθήκοντος, η οποία κατ’ εμέ θα υπήρχε αν η διαδικασία ήταν διαβλητή κατόπιν επιρροής του υπουργού.
Σαν έφτασε το θέμα στα χιλιάρικα, ακούστηκαν καμπάνες. «Κάπου όπα με το μοιρολόι» σκέφτεται το ελληνικό δημόσιο, κι ύστερα λέει χωρίς να ντρέπεται: «Έφεση». Κατά της απόφασης που δικαίωνε συγγενείς θυμάτων. Χωρίς να ντρέπεται.
Ο κόσμος έχει κουραστεί πραγματικά από την τραγική έλλειψη του αυθεντικού και του πηγαίου, από στημένα σκηνικά και scripted πραγματικότητες, από τη διαρκή υπόδειξη του πώς πρέπει να ζεις ώστε να μπορείς να έχεις κοινωνική, οικονομική, αισθητική αξία. Βρήκε έτσι έναν τρόπο να νιώσει ζωντανός, όπως ακριβώς νιώθουν και οι ερωτευμένοι.