ΠΙΣΤΕΨΕ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ
Ο κόσμος έχει κουραστεί πραγματικά από την τραγική έλλειψη του αυθεντικού και του πηγαίου, από στημένα σκηνικά και scripted πραγματικότητες, από τη διαρκή υπόδειξη του πώς πρέπει να ζεις ώστε να μπορείς να έχεις κοινωνική, οικονομική, αισθητική αξία. Βρήκε έτσι έναν τρόπο να νιώσει ζωντανός, όπως ακριβώς νιώθουν και οι ερωτευμένοι.
* Γράφει η Κατερίνα Μπουγδάνη
Είμαστε στη φάση που ωριμάζει μια γενικότερη στρατηγική αποχαλίνωσης της εξουσίας, σε όλες της τις εκφάνσεις, με κατεύθυνση «έτσι είναι και, αν δεν σας αρέσει, δεν θα απολογηθούμε κιόλας». Για τη Δικαιοσύνη, η στρατηγική αυτή αποτελεί καταστροφικό δρόμο.
* Του δικηγόρου Θανάση Καμπαγιάννη
Από το έτος 2015 μέχρι σήμερα, η ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα διεκδικεί σχεδόν το αυτονόητο. Να επεκταθεί το σύμφωνο συμβίωσης σε γάμο ομοφύλων και να μπορεί το ζευγάρι να προχωρήσει και στην παιδοθεσία ως ζευγάρι και όχι ως μεμονωμένα πρόσωπα.
Οι εκπαιδευτικοί δεν έχουν ανάγκη από τις αξιολογήσεις που επιβάλλονται από διάφορους ευρωπαϊκούς και διεθνείς οργανισμούς, οι οποίοι αγνοούν την ελληνική σχολική πραγματικότητα. Με απειλές, προσπάθειες εκφοβισμού και πολεμικές ιαχές δε θα αλλάξει απολύτως τίποτα προς το καλύτερο.
* Γράφει ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης
Σκληρό και αηδιαστικό αν είσαι άντρας εσύ που με διαβάζεις, αν όμως είσαι γυναίκα και έχεις το κουσούρι της δυσμηνόρροιας, σου έχω νέα. Στην Ισπανία δεν είσαι πια ελλαττωματική.
Αν μπορούσες από αύριο, θα γέμιζες μια Ελλάδα Τεντόγλου ή Τσιτσιπάδες; Αν θέλεις να ‘σαι τίμιος, μονάχα μία απάντηση υπάρχει.
Χωρίς να του ζητηθεί, χωρίς καν να υπονοηθεί, ο Πρωθυπουργός δήλωσε πως οι αλλαγές που θέλουν οι καλλιτέχνες, θα γίνουν μόνο αν καταργηθεί το άρθρο 16 του Συντάγματος! «Καλημέρα» του είπαν και αυτός απάντησε «Ντολμαδάκια και σε σας». Λογικά το Άρθρο 16 ευθύνεται και για την ακρίβεια, τον πόλεμο στην Ουκρανία και την ακύρωση του ρεκόρ του Μίλτου Τεντόγλου μέχρι να το σπάσει εκ νέου.
Η νεοφιλελεύθερη και ακροδεξιά κυβέρνηση Μητσοτάκη χτυπάει ευθέως και με ωμότητα όλα εκείνα τα κοινωνικά πεδία τα οποία παράγουν αμφισβήτηση, συλλογική δράση και αριστερές- προοδευτικές ιδέες. Οι μνήμες από την εποχή της «εθνικοφροσύνης» επανέρχονται πλέον σαν εφιάλτης.
* Του Αντιλιάν Κοτζάι - Πολιτικού Επιστήμονα/Κοινωνιολόγου
Το τραγούδι του Λοΐζου υπάρχει κοντά μισό αιώνα, κι ο Μέρμηγκας δεν ενοχλούσε την κοινή γνώμη ούτε ως υπερφίαλος σοφός στο πρώτο μέρος, ούτε ως κουφός άρχοντας στο δεύτερο, ούτε ως γεύμα πεινασμένων στο τρίτο. Και ξαφνικά… υποκίνηση, πρόκληση, πρόσκληση σ’ ένοπλο αγώνα! Γιατί;
Τέσσερα σχεδόν χρόνια με Κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας, πού βρισκόμαστε αισθητικά και κοινωνικά; Ξεχώρισα τις πιο διαδομένες τάσεις και πεποιθήσεις και σας τις παραθέτω χωρίς λογοκρισία, ακριβώς όπως γράφονται και λέγονται εδώ κι εκεί.
Σε τρέμω που ‘χεις την ανάγκη να κοιτάς εχθρούς σε θύματα, σε πτώματα, στα δάκρυα και στην ανάγκη. Κι όχι, δεν είμ’ εγώ σπουδαίος ευαίσθητος, δεν είμ’ εγώ σπουδαίος άνθρωπος, εγώ απλώς είμαι άνθρωπος. Εσύ δεν είσαι. Γι’ αυτό σε τρέμω.
Ένα χρόνο και κάτι μήνες μετά την εκλογή του κ. Ανδρουλάκη στην αρχηγία του ΠΑΣΟΚ, όλο και περισσότεροι ψηφοφόροι του αναρωτιούνται πού οδηγείται πραγματικά το κόμμα του Ανδρέα Παπανδρέου.
*Του Γιάννη Ανδρουλιδάκη