ΠΙΣΤΕΨΕ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ
Ενώ μέχρι σήμερα ήταν δεδομένο ότι με το σύστημα της απλής αναλογικής, πιθανώς, θα σχηματιζόταν κυβέρνηση συνεργασίας είτε της ΝΔ είτε του ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ, ξαφνικά άρχισαν να διακινούνται σενάρια για «τρίτη λύση», με πρωθυπουργό άλλο πρόσωπο και όχι τον κ. Μητσοτάκη, σε περίπτωση που η ΝΔ κερδίσει τις εκλογές. Ποιοι είναι, όμως, εκείνοι που θέλουν να επιβάλουν μια τέτοια λύση και γιατί το κάνουν;
* Γράφει ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είπε χτες στην Βουλή ότι οι «επισυνδεσεις» βοήθησαν στην καταδίκη της ΧΑ. Ο Θανάσης Καμπαγιάννης επιμένει ότι δεν υπήρξαν υποκλοπές σε βουλευτές της ΧΑ. Δεν είναι καν δίλημμα το αν θα πιστέψουμε έναν πρωθυπουργό επιρρεπή στην διαστρέβλωση της αλήθειας ή έναν από τους σημαντικότερους ποινικολόγους μας, που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην καταδίκη της ΧΑ.
Εδώ και κάτι περισσότερο από ένα μήνα, σταθήκαμε αμήχανοι θεατές, της επιλογής της Ελληνικής Κυβέρνησης να μην διασώσει τους πρόσφυγες στην νησίδα του ποταμού Έβρου. Τι πιθανότητες έχει να διωχθεί μελλοντικά η ελληνική κυβέρνηση για Εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας;
Υπάρχει κάτι που στο μυαλό μου ονομάζεται η λογική του αθροιστικού κακού. Πρόκειται για μια συλλογιστική σκέψη που προσθέτει τις άσχημες και επικίνδυνες αναφορές που αρθρώνονται στο δημόσιο λόγο. Στην περίπτωση του Γιάννη Αντετοκούνμπο, το αθροιστικό κακό κρατά σχεδόν μια δεκαετία. Μιλάω φυσικά για το κακό και τους κακούς που αναφέρονται σε αυτόν κάθε φορά που θέλουν να χρησιμοποιήσουν εργαλειακά τον αθλητισμό ώστε μέσω αυτού να διαχύσουν το ρατσιστικό τους δηλητήριο στο δημόσιο διάλογο.
* Γράφει ο Μι Δέλτα
Οι παρακολουθήσεις και οι τηλεφωνικές υποκλοπές στη χώρα μας έχουν πλούσια ιστορία, προδικτατορικά και μεταπολιτευτικά, και αποτελούν μια τεράστια πληγή για τη Δημοκρατία μας, η οποία κατά διαστήματα κακοφορμίζει. Οι τελευταίες εξελίξεις με τις υποθέσεις των κ.κ. Ανδρουλάκη και Κουκάκη απέδειξαν πολλά, αλλά κυρίως ένα: ότι το παρακράτος είναι εδώ και συγκυβερνά. Αυτό τουλάχιστον ομολόγησε ξεκάθαρα ο κ. Μητσοτάκης.
Προ ημερών έλαβε χώρα στα Χανιά ένας βιασμός, όμως η πραγματικότητα είναι ότι ήταν μία παρ’ ολίγον γυναικοκτονία. Ωστόσο, υπάρχουν ακόμα κάποιοι που βρίσκουν άλλοθι στον βιαστή και παρ’ ολίγον δολοφόνο: «Ήταν παρών στη σκηνή του εγκλήματος, αλλά δεν συμμετείχε, αφού αποχώρησε, λίγα λεπτά μετά οι Πακιστανοί τη βίασαν», «εξαίρετο παιδί, έμπλεξε με τα λάθος άτομα τη λάθος στιγμή», «και τι δουλειά είχε κοπέλα 19 ετών σε ένα μπαρ που γινόταν ελεύθερη χρήση ναρκωτικών;» και πολλά άλλα...
Με την επιλογή της μη-δράσης στο θέμα των γυναικοκτονιών, η Κυβέρνηση έχει βρεθεί στο στόχαστρο των (από το κέντρο προς τα αριστερά) ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΜέΡΑ25 και ΚΚΕ. Τολμούν να μιλάνε για επικοινωνιακά τρικ; Το καλύτερο που μπορεί να κάνει η Κυβέρνηση, είναι να ρωτήσει τις Βουλευτίνες της Νέας Δημοκρατίας και να απαντήσουν ανώνυμα για τις δικές τους ιστορίες τρόμου. Δεν είναι ζήτημα των «πλεμπαίων». Δεν κακοποιούνται μόνο οι «φτωχές». Και τα ανώτερα στρώματα κακοποιούν τις γυναίκες τους.
Η χώρα έχει κατακαεί απ' άκρη σ' άκρη, βιαστές κυκλοφορούν ελεύθεροι, οι θεσμοί υπό κατάρρευση, η καταστολή παντού γύρω, πιο ασυγκράτητη από ποτέ, παραπλάνηση, διαφθορά, ανελευθερία, φτώχεια. Τίποτα πια να μη διαταράξει τον μικρόκοσμό σας; Τόση αλαζονεία;
Από την πρώτη μέρα των εκλογών, η Κυβέρνηση Μητσοτάκη ξεκίνησε να στήνει το πελατειακό κράτος. Ο μπαμπάς Μητσοτάκης είχε 1.500 βαφτιστήρια και αργομισθίες δεξιών, ο υιός Μητσοτάκης προσλήψεις παπάδων, αστυνομικών, βολεύει κόσμο σε νοσοκομεία, σε Εθνικά Θέατρα και κάνει τουρνέ σε όλη την Ελλάδα. Ας μην τους υποτιμάμε.
Η Λίνα Μενδώνη έδωσε συνέντευξη στον Ελεύθερο Τύπο, η οποία δημοσιεύεται σήμερα με τίτλο «Δικαιολογημένα ενόχλησε η απόφαση για Λιγνάδη, όχι όμως και λαϊκά δικαστήρια». Φαίνεται ότι η γραμμή των «λαϊκών δικαστηρίων» είναι η τελευταία γραμμή άμυνας στην υπόθεση Λιγνάδη μετά και την Έφεση που άσκησε η Εισαγγελέας Εφετών.
Υπηρέτησα στον Έβρο. Η μητέρα μου ακόμα λέει πως το όνομά μου στο μηχανογραφικό έντυπο της μετάθεσης είχε γραφτεί με στυλό και blanco. Κάποιος άλλος ήταν να πάει εκεί και στη θέση του προτίμησαν να πάω εγώ.
Επί Μητσοτάκη. Πατρός.
Από τη μια δεν έχει ελπίδες να ηγεμονεύσει στον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, τον οποίο έχει καταλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ, και από την άλλη χάνει μεγάλο μέρος του κεντροδεξιού χώρου με τη μητσοτακική τακτική της «αρπαγής» των στελεχών του.
O κ. Ανδρουλάκης πρέπει να ξεκαθαρίσει την ιδεολογική φυσιογνωμία του χώρου του.
*Γράφει ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης