ΠΙΣΤΕΨΕ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ
Ποτέ άλλοτε στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων, δεν έχουμε νιώσει τόση ντροπή. Όχι φυσικά για τις επιδόσεις ή τα μετάλλια. Μικρή σημασία έχουν αυτά. Τα έχουμε πανηγυρίσει άλλωστε με Κεντέρη, Θάνου, Τζέκο και πολλές άλλες «άριστες» δυνάμεις του ελληνικού αθλητισμού. Οι υγιείς φίλαθλοι (και άνθρωποι) δεν αξιολογούν τους συμμετέχοντες αθλητές με "ελάχιστη βάση εισαγωγής" ή με DNA τεστ, αλλά με ζύγι την προσπάθεια και την ψυχή τους. Ειδικά αυτούς που χρειάζεται να προσπαθήσουν περισσότερο από κάποιους άλλους "εκλεκτούς" με λαμπερούς χορηγούς.
Κάθε μέρα που περνάει είναι και μια ντροπή για την «κοιτίδα του πολιτισμού». Βλέπουμε τη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία και τους Ολυμπιακούς αγώνες να στέκεται τόσο λίγη μπροστά στα δύο αυτά "παιδιά" της, που μαζί με όλα τα υπόλοιπα που ζούμε, η "χαρούμενη" θερινή κακοφωνία παίρνει τη μορφή μιας ολοένα αυξανόμενης παρακμής, στα όρια της ηθικής εξαχρείωσης.
Όσο η κυβέρνηση δεν παρουσιάζει ένα συντονισμένο σχέδιο αντιμετώπισης του φαινομένου της αύξησης της δολοφονικής βίας κατά των γυναικών, αγνοώντας τις διεθνείς εκθέσεις δεκαετιών, θα φέρει ακέραια την πολιτική ευθύνη για κάθε τραγική νέα γυναικοκτονία.
Όταν γεννήθηκε ο γιος μου το πρώτο πράγμα που του είπα ήταν ο "Απρίλης" του Θεοδωράκη και ότι του υπόσχομαι πως μέχρι τα 18 θα φροντίσω να πηγαίνει τουλάχιστον σ ένα καινούριο μέρος κάθε χρόνο. Αυτό το ξεκαθάρισα και στον μπαμπά του o οποίος ευτυχώς μου έδειξε τυφλή εμπιστοσύνη.
Να ξεκινήσουμε με τα βασικά. Η Ελλάδα είναι καλή και σώζει ζωές και η Τουρκία είναι κακιά, πολύ κακιά και κάνει προπαγάνδα και αν δεν σας το είπα ήδη... κακιά Τουρκία, πολύ κακιά!
Την «αύξηση» του κατώτατου μισθού κατά 2% ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός, την οποία ακόμη και ο ίδιος χαρακτήρισε ως «συμβολική». Συμβολική κύριε πρωθυπουργέ είναι η βράβευση ενός ανθρώπου που ρισκάροντας τη ζωή του, σώζει ζωές αθώων παιδιών στο Αιγαίο. Βράβευση την οποία εμπόδισαν το Υπουργείο Εξωτερικών, οι Μπογδάνοι και οι Λατινοπούλες. Και είναι συμβολική γιατί ο ίδιος δεν την έχει καμία ανάγκη και το απέδειξε περίτρανα. Η αύξηση των 0,56 ευρώ τη μέρα, που δε φτάνουν ούτε για τα πήγαινελα στη δουλειά, δεν είναι συμβολική. Είναι ψηφοθηρικός εμπαιγμός.
Ανίκητη στην μάχη η επικοινωνία, ακόμα και από τον έρωτα. Ανίκητη στη μάχη, από οτιδήποτε. Όλα τα τρώει, όλα τα καπαρώνει, όλα τα υποτάσσει. Τουλάχιστον δημοσίως.
Ο αγών που έδωσαν οι "Μπογδάνοι" για να μην παρασημοφορηθεί από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο ήδη βραβευμένος (και κυριολεκτικά και στη συνείδησή μας) έλληνας διασώστης, Ιάσονας Αποστολόπουλος, δεν τους έφτανε. Για να είναι αποτελεσματικός ο συμβολισμός της επίδειξης δύναμης, επρεπε να "δολοφονήσουν" και τον χαρακτήρα του. Και το έκαναν. Τουλάχιστον το προσπαθούν από χθες το βράδυ.
Ας είμαστε άμεσοι και ξεκάθαροι: Μετά το φιάσκο στο παρτάκι της ΠτΔ, φάνηκαν ξανά ανάγλυφα οι δυο Ελλάδες. Ας διαλέξει ο καθένας σε ποια ανήκει και ύστερα συζητάμε τα υπόλοιπα.
Κλασική, παιδική, αλλά πραγματικά ουσιαστική ερώτηση. Ένα γρήγορο τεστ διακοπών. Ένα rapid test (συγνώμη!), αξιοποίησης του καλοκαιριού.
Ο Γιάννης, ο Θανάσης, ο Κώστας και ο Άλεξ γεννήθηκαν στην Ελλάδα, από γονείς οικονομικούς μετανάστες που ήρθαν από τη Νιγηρία αναζητώντας μια καλύτερη τύχη. Δεν ήταν πρόσφυγες πολέμου, αλλά έζησαν το «Αιγαίο» τους στην ενδοχώρα.
Ένα "τσίρκο" ανεκδιήγητων. Ένα τσούρμο βαζιβουζούκων. Ένα τσαμπί από πρωθυπουργικές ρώγες. Χωρίς πλάνο. Χωρίς επαφή. Χωρίς συναίσθηση. Κάνουν και ξεκάνουν. Λένε και ξελένε.