Τραγωδία, η, θηλυκό,

Γεγονός που συγκλονίζει με το μέγεθος της καταστροφής που προκλήθηκε

Οι πρόσφατες ανακοινώσεις της κυβέρνησης, ενώ βρισκόμαστε σε περίοδο νέας έξαρσης της πανδημίας, δείχνουν ότι η μόνη στρατηγική που υπάρχει για την έξοδο από την κρίση είναι «υπομονή πανδημία είναι θα περάσει». Σχεδόν ένα χρόνο μετά το πρώτο lockdown και τέσσερις μήνες από τη στιγμή που η κυβέρνηση μας έβαλε σε αυστηρή καραντίνα, αλλά μάλλον ξέχασε να μας βγάλει, διαπιστώνει κανείς ότι το μόνο σχέδιο είναι, πως δεν υπάρχει σχέδιο. Μετά από όλα αυτά, από χθες μάθαμε και ότι στον ελεύθερο χρόνο κολλάει, στη δουλειά δεν κολλάει και αν αναρωτιέσαι ποιος το έχει πει η απάντηση είναι ξεκάθαρη: ένας από το χωριό δεν τον ξέρεις. Τόσο απλά!

Διαμαρτυρήθηκε προς την ΕΡΤ ο ΣΥΡΙΖΑ επειδή η Δημόσια Τηλεόραση δεν μετέδωσε ζωντανά το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ για το νέο Εθνικό Σύστημα Υγείας (ΕΣΥ) που παρουσίασε ο Αλέξης Τσίπρας.

Στην οικονομία, όπως και στη ζωή άλλωστε, η ικανότητα να προβλέπεις τα μελλούμενα είναι από τις βασικές αρετές που μπορεί να σε γλιτώσει από πολλές κακοτοπιές. Όχι με χειρομαντεία, ρίχνοντας τα χαρτιά, βλέποντας τη μαγική σφαίρα ή διαβάζοντας το αυγό (ναι υπάρχει και αυτή η τεχνική). Δεν χρειάζεται να έχεις μαντικές ικανότητες, ούτε να έχεις ανεπτυγμένες αισθήσεις που δεν έχουν οι υπόλοιποι άνθρωποι. Χρειάζεται μόνο γνώση, εμπειρία, τεχνική και καμία φορά, αντίληψη των πραγμάτων.

Κάτι αλλάζει. Μπορεί στα βάθη της Ελληνικής επαρχίας και στην ακροδεξιά να ηδονίζονται ακόμη με τις κραυγές μίσους του συνηγόρου του κ. Λιγνάδη, αλλά ο κυρίαρχος δημόσιος λόγος ευτυχώς είναι -ακόμη- πιο συγκρατημένος.

Προχθές η Καθημερινή έγραψε για τον «λογογράφο» του Πρωθυπουργού Γιάννη Βλαστάρη ότι ο Κ. Μητσοτάκης δεν του εμπιστεύεται μόνο τους λόγους του, αλλά ότι από εκείνον παίρνει και την «τελευταία γνώμη» πριν από κάθε σημαντική απόφαση. Αυτό που δεν έγραψε η Καθημερινή, μπορεί και να της διαφεύγει, είναι ότι τον Γιάννη Βλαστάρη τον είχαν καταγγείλει δέκα δημοσιογράφοι τον Ιανουάριο του 2010 για λογοκρισία, απαξιωτική συμπεριφορά και ψυχολογική βία (σ.σ. δεν υπήρχε #MeToo τότε), όταν εκείνος ήταν διευθυντής σύνταξης στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, με αποτέλεσμα την απομάκρυνσή του.

Η ερώτηση που λιγότερο απ’ όλες έχει απαντηθεί αυτές τις μέρες.

Γιατί άραγε ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει βαλθεί με τέτοια μουλαρίσια επιμονή να μετατρέψει σε κεντρικό πρόσωπο της πολιτικής και κοινωνικής ζωής τον Δημήτρη Κουφοντίνα;

Άνθρωπος απέναντι σε όσους αμφισβητούν τον άνθρωπο. Αυτή είναι η επιλογή όσων εδώ και καιρό έχουν πάψει να πέφτουν από τα σύννεφα. Αυτών που δεν εντυπωσιάζονται από την απανθρωπιά του κόσμου. Αυτών που δεν υποτιμούν, δεν υποβιβάζουν, δεν ρίχνουν στον Καιάδα, τους αδύναμους και τους κατατρεγμένους. Που δεν λοιδορούν όσους δεν λάμπουν εφήμερα.

Η θάλασσα χάθηκε από το πλήθος των ναυαγίων… «σωρός οι νεκροί στις ακτές και τα βράχια». Κάπως έτσι περιγράφει ο Αισχύλος, στην τραγωδία “Πέρσες”, τον απόηχο της Ναυμαχίας της Σαλαμίνας, ειπωμένη από την πλευρά των Περσών. Μια είδηση που όταν φτάνει στην τότε πρωτεύουσα της Περσίας, Σούσσα, βυθίζει όλη την αχανή αυτοκρατορία σε ένα αναπάντεχο πένθος. Δεν ήταν μόνο μια στρατιωτική πανωλεθρία από τις ευέλικτες τριήρεις του Θεμιστοκλή, αλλά και ήττα της αλαζονείας μια υπερδύναμης, δέκα χρόνια μετά το σοκ του Μαραθώνα και λίγο πριν την οριστική ταπείνωση στις Πλαταιές.

Είναι εξοργιστικό πια αυτό που συμβαίνει με την υπουργό Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη. Αναρωτιέμαι, λίγη τσίπα δεν διαθέτει άραγε; Ελάχιστη, έστω και προσχηματικά.

Στις συζητήσεις στη Βουλή σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών, σπανίως υπάρχει καθαρός νικητής και ηττημένος. Οι πολιτικοί αρχηγοί εμφανίζονται συνήθως καλά προετοιμασμένοι, ενώ είναι εμφανής η δουλειά τεκμηρίωσης που κάνουν τα επιτελεία τους. Οι όποιες νίκες στα σημεία κατά κανόνα κερδίζονται στις δευτερολογίες.