Πείτε ότι είμαι ένας απλός αναγνώστης και θέλω να ενημερωθώ για την υπόθεση Παππά-Καλογρίτσα και τη δικογραφία που διαβιβάστηκε στη Βουλή.

Θεριεύει πάλι το κλίμα για τρίτο λοκντάουν, (λες και τελείωσε ποτέ το δεύτερο και δεν το καταλάβαμε), ενόψει του τρίτου κύματος (λες και τελείωσε ποτέ το δεύτερο και δεν το καταλάβαμε).

Ας δούμε μια μέρα. Μια οποιαδήποτε μέρα απ’ τη ζωή μας. Όχι οι αποδεδειγμένα μισογύνηδες. Όλοι εμείς οι «είμαι άντρας, αλλά δεν είμαι σεξιστής και υπερασπίζομαι την ισότητα και τα δικαιώματα των γυναικών». Εμείς οι «εμένα θα πεις σεξιστή ρε, που έχω δύο κόρες, μάνα και γυναίκα;». Ας δούμε μια μέρα απ’ τη ζωή μας. Ας προσέξουμε αυτές τις μικρές λεπτομέρειες και τα άπειρα παραδείγματα του casual σεξισμού στη συμπεριφορά μας και ας κάνουμε μια ειλικρινή συζήτηση.

«Και σε όποιον δεν του αρέσει ας μου παραδώσει τα κλειδιά», αναφώνησε έμπλεος αγανάκτησης και γεμάτος απογοήτευση, ο υπουργός επί της Αναπτύξεως. Ήταν προφανές ότι ο επικοινωνιακά υπερκινητικός υπουργός, κατά τη διάρκεια της τηλεοπτικής του εμφάνισης, ήταν αδύνατο να χωρέσει στο μυαλό του την αγνωμοσύνη των επαγγελματιών του χώρου της εστίασης. Όσο και αν οι ομοτράπεζοί του προσπαθούσαν να του μεταφέρουν τα προβλήματα των επιχειρηματιών της εστίασης, του ήταν αδύνατο να το αποδεχθεί.

Μέρες τώρα, η κάθετη παύλα στο ανοιχτό word, αναβοσβήνει άπραγη. Κάθε που σκέφτομαι να ταράξω την τεμπελιά της με ένα γράμμα που θα ξεκινήσει μια λέξη και εκείνη με τη σειρά της θα μεγαλώσει, θα γίνει πρόταση και έπειτα παράγραφος, σταματάω.

«Διασκεδαστές», «προνομιούχοι», «αριστεροί», «αντιδραστικοί», «μαύρα αμειβόμενοι». Οι αστικοί μύθοι του καφενείου συναντούν την πολιτική της σημερινής κυβέρνησης, που κάπως έτσι μοιάζει να αντιμετωπίζει τους Έλληνες μουσικούς. Στην πραγματικότητα, ο κλάδος των μουσικών αποτελείται από υψηλά καταρτισμένους επαγγελματίες, με πολυετείς σπουδές, πτυχία και ιδαίτερα προσόντα, που σήμερα βιώνουν την απόλυτη κρατική αδιαφορία και εγκατάλειψη.

Όσο επωφελής είναι η καλλιέργεια της αισιοδοξίας, τόσο επιζήμια είναι η διάψευσή της. Πρόκειται για κανόνα της πολιτικής, ο οποίος διαρκώς επαληθεύεται. Συνήθως οι άνθρωποι θέλουν να ακούν ότι το μέλλον θα είναι καλύτερo, καθώς και ότι τα όποια προβλήματα θα ξεπεραστούν γρήγορα. Εξίσου συνηθισμένο όμως είναι να απογοητεύονται όταν αυτό το καλύτερο μέλλον δεν κάνει εντέλει την εμφάνισή του. Από εκεί και πέρα, η απογοήτευση γρήγορα μετατρέπεται σε οργή.

Ο χώρος του αθλητισμού ήταν η αφετηρία των ζοφερών αποκαλύψεων από τη Σοφία Μπεκατώρου, που τόλμησε να μιλήσει γενναία για όσα είχε υποστεί.

«Δημοσιογράφοι επαγγελματίες της ψευτιάς και της διαστρέβλωσης εδώ και χρόνια, αργυρώνητοι, βαλτοί, κοινοί συκοφάντες, ειδικευμένοι γλείφτες και τζανακογλείφτες. Του κοστουμιού και της γραβάτας, της μεταξωτής κάλτσας, του καλού μεζέ, της ζεϊμπεκιάς που δεν αστειεύεται, αλλά και της γκουρμεδιάς που επιβάλλεται, του τραπεζικού λογαριασμού, της σουίτας και τα λοιπά».
Μάρω Δούκα

Δεν περιμένουμε να ωριμάσουν οι συνθήκες. Γινόμαστε οι συνθήκες.
Καλωσορίσατε στο 20/20. Ήρθε η ώρα να πιστέψουμε ξανά στα μάτια μας.

Aς κόψουμε λίγο την πλάκα κι ας μιλήσουμε λίγο σοβαρά. Τίποτα στη ζωή δεν είναι απόλυτα αμετάβλητο και κάθε εποχή μάς ωθεί σε αναθεωρήσεις, ενίοτε και ριζικές.

Όταν εστιάζουμε στην περιπτωσιολογία, υπάρχει κίνδυνος να χάσουμε τη μεγάλη εικόνα.