ΠΙΣΤΕΨΕ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ
Πώς ο Αλέξης Τσίπρας βγήκε σωστός όταν ο λαός πήρε το μήνυμα.
Για να συμφωνήσεις με τα παρακάτω, δεν θέλει να ‘χεις μάστερ γεωπολιτικής. Ούτε καν να παρακολουθείς ειδήσεις. Θέλει απλώς να ‘σαι άνθρωπος, που απ’ ό,τι φαίνεται είναι η πιο δύσκολη σπουδή απ’ όλες…
Τα γεγονότα στη Μέση Ανατολή εξελίσσονται με απρόβλεπτες συνέπειες. Δε θα πρέπει, όμως, σε καμία περίπτωση να αποτελέσουν αφορμή για μια ακόμη εθνοκάθαρση σε βάρος των Παλαιστινίων. Χρειάζεται να μιλήσει η διπλωματία και όχι τα όπλα.
Πονάνε ωρέ οι ζαρντινιέρες; Όχι, γιατί ο χαμένος τις παίρνει όλες σπίτι του. Και τώρα μπορούν να κοσμούν, ευτυχώς για εμάς, τον ιδιωτικό κήπο του απερχόμενου δημάρχου. Δεν τον φοβόμαστε, θα βρει κάτι άλλο να κάνει.
Άλλοι το λέν’ αφέλεια κι άλλοι τιμιότητα. Κάποιοι μιλούν για ιδέες κι άλλοι για ιδεοληψίες. Τελικά είν’ ευαίσθητος ή μυγιάγγιχτος ο προοδευτικό χώρος; Η αλήθεια, ταυτόχρονα περήφανη και θλιβερή, υπάρχει σ’ όλα τα παραπάνω. Ταυτόχρονα κι αδιαχώριστα. Πράγμα ίσως όμορφο στη θεωρία, όμως σε μια ρεαλιστική προσέγγιση τρομερά προβληματικό…
Την ώρα που ο πόλεμος στο Ισραήλ με τη Χαμάς μαίνεται και χιλιάδες αθώες ψυχές, ανάμεσά τους βρέφη και παιδιά, χάνουν την ζωή τους αδίκως, παρανόμως, φρικτά και απάνθρωπα, ο κ. Δένδιας μίλησε για ηθική και αξίες και έθεσε την χώρα υπέρ του Ισραήλ.
Τα γεγονότα είναι τα εξής (και είναι αδιαπραγμάτευτα - ούτε «άλλο είπα και άλλο καταλάβατε», ούτε τίποτα): Ο Αχιλλέας Μπέος (εκ νέου δήμαρχος ενός κατεστραμμένου Βόλου εξαιτίας έντονων καιρικών συνθηκών που αποκάλυψαν τις λανθασμένες έως εγκληματικές θεσμικές ολιγωρίες και του ιδίου, και του κόμματος που τον στηρίζει, και των πολιτών που τον ψήφισαν και τον ξαναψήφισαν).
Στον Βόλο η Νέα Δημοκρατία επισήμως δεν έδωσε το χρίσμα στον Αχιλλέα Μπέο, όπως ούτε οι Σπαρτιάτες, η ΝΙΚΗ και η Ελληνική Λύση, όμως όλος ο μηχανισμός τους, τον στήριξε με νύχια και με δόντια.
Σαν σήμερα πριν 3 χρόνια δεκάδες χιλιάδες κόσμου αψήφησαν την Ελληνική Αστυνομία, το Κράτος και τον κορονοϊό και απαίτησαν δικαιοσύνη. Την κέρδισαν.
Πώς θα ΄ταν σήμερα το μπάσκετ της Ελλάδας, αν δε φορούσε πριν σαράντα χρόνια το τυχερό σακάκι του ο Ιωαννίδης; Σκέψου ‘80 δίχως Άρη. Σκέψου ‘90 δίχως Ολυμπιακό. Κι ίσως το σήμερα χωρίς… Γιώργο Μπαρτζώκα! Κι όπως θα σκέφτεσαι όλα τούτα, μη λησμονάς ν’ ανάβεις το κεράκι σου για κείνον που τώρα στα σίγουρα θ’ ανάβει ένα τσιγάρο στα κρυφά κάτω απ’ τη μηλιά του Παραδείσου. Και θα τσακώνεται με το Θεό για κείνη την καταραμένη τη “γραμμή” του Πάσπαλι…
Αν δεν ακολουθήσει ο ΣΥΡΙΖΑ το κύμα του Κασσελάκη, τότε δεν θα αλλάξουν και πολλά.
"Και σας μιλώ γι’ αυτόν, γιατί δεν βρίσκω τίποτα που να μην το συνηθίσατε..." γράφει ο Σεφέρης στην Αφήγηση, κι αν ψάχνεις τον κύριο λόγο που η Ελλάδα δεν αλλάζει, αυτός είναι. Συνηθίζουμε. Κι αν συνηθίσεις την κοροϊδία, αν ανεχτείς την ανικανότητα, αν ξεχνάς γρήγορα την αδιαφορία, τι λόγο έχει να ντραπεί εκείνος που τις παραδέχεται;