H ταινία της βδομάδας Part 1 - Digger (2020)

Η πρώτη ταινία αυτής της εβδομάδα είναι αδιαμφισβήτητα το Digger (2020).

H ταινία της βδομάδας Part 1 - Digger (2020)
ΠΡΟΒΟΛΗ

 Η πρώτη ταινία του Τζώρτζη Γρηγοράκη:

  • μιλάει τη γλώσσα μας
  • έρχεται με βραβείο κριτικών από το Βερολίνο και 5 βραβεία από το φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
  • ο διευθυντής φωτογραφίας Γιώργος Καρβέλας έχει κάνει καταπληκτική δουλειά
  • ο Βαγγέλης Μουρίκης, που μαζί του πολλές και πολλοί μεγαλώσαμε κινηματογραφικά, έχει φτάσει πλέον, στην ωριμότητα του, σε πολύ ψηλά επίπεδα ερμηνείας
  • μιλάει στη "γλώσσα" μας.

Τη γλώσσα των βουνών στις Σκουριές, τη γλώσσα της Πατσαμάμα στις Τσιάπας. Τη γλώσσα όλων όσοι στάθηκαν όρθιοι απέναντι στις μπουλντόζες που ξεριζώνουν τα δέντρα και τσιμεντώνουν τις κορυφογραμμές. Οι μπουλντόζες που έχουν πάρει τη θέση των ράβδων του σιδηρόδρομου σ’αυτή τη νέα, σουπερ άγρια Δύση της άνευ όρων εκμετάλλευσης της φύσης.

Ο Νικήτας-ο Μουρίκης στον καλύτερο ίσως ρόλο της καριέρας του, επαναλαμβάνομαι– είναι ο αρχετυπικός άνθρωπος που ζει και αναπνέει μέσα στη φύση, ο δικός μας Ντερσού Ουζαλά. Κάθε τρύπα που ανοίγει στα σπλάχνα του βουνού, κάθε δέντρο που πέφτει είναι μια πληγή στο σώμα του. Κι αμύνεται με ό,τι όπλο έχει ενάντια στους καταστροφής που εισβάλλουν στο βασίλειο του.

Και μετά η σύγκρουση απ’έξω μεταφέρεται μέσα στο σπίτι του. Ο γιος του έρχεται μετά το θάνατο της μητέρας του να ζητήσει το μερίδιο του από την πατρική περιουσία. Άλλο ένα αρχετυπικό συγκρουσιακό δίπολο ανάμεσα στον γονιό που προασπίζεται την παράδοση, τη φύση, και τον νέο, που τάσσεται με τη μεριά της "προόδου".

Ο Νικήτας χωρίζεται στα δυο: απ τη μια ο μαχητής που προασπίζεται το δάσος κι απ την άλλη ο πατέρας, γεμάτος ενοχές για τη ζωή που δεν χάρισε στο γιο του.

Μαζί με τον Νικήτα χωρίζεται στα δυο και η ορεινή κοινότητα. Αυτοί που μένουν δεμένοι στη γη και στα γεννήματα της, που αρκούνται σ’αυτά που έχουν και τα αγαπούν, κι οι άλλοι που βιάζονται να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στην Εταιρεία, προσδοκώντας κέρδη και ελπίζοντας σε μια άλλη ζωή.

Και στη μέση το Βουνό. Σε μια  ευτυχή στιγμή της κινηματογραφικής ιστορίας, το Βουνό μέσα από το φακό του Γιώργου Καρβέλα ζωντανεύει, ακούμε την αναπνοή και τον λυγμό του, επιβάλλεται ως ο απόλυτος πρωταγωνιστής της ταινίας. Κι απ’τη μια κι από την άλλη τα δυο αντιμαχόμενα στρατόπεδα. «Και μια ταινία που καταφέρνει να κρατήσει ίσες αποστάσεις», σχολίασε κάποιος. «Δεν κρατάμε ίσες αποστάσεις», του απάντησε ο Γρηγοράκης. «Εμείς είμαστε με το Βουνό».

Χωρίς δεύτερη κουβέντα και σκέψη.

Το Digger παίζεται αυτή τη βδομάδα στο Τριανόν, το Λαϊς και τη Ριβιέρα. Αξίζει να πάμε να το δούμε, ακόμα κι εμείς που το χαρήκαμε online από το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Γιατί σκηνοθέτες σαν το Γρηγοράκη αξίζουν και να παίρνουν βραβεία και να κόβουν εισιτήρια. Για να μπορέσουν να ξαναγυρίσουν κι άλλες τέτοιες ταινίες. Τις χρειαζόμαστε.

Στο μεταξύ, το Βουνό των ζαπατίστας έχει αποπλεύσει από τις Αζόρες και κατευθύνεται προς τη γη των κονκισταδόρες.

Ακολουθήστε το 20/20 Magazine στο Google News, στο Facebook, το Twitter και το Instagram.
ΠΡΟΒΟΛΗ