Η Κάσσι είναι μια γλυκιά 30χρονη που με τα κυρίαρχα κοινωνικά στάνταρ ανήκει στην κατηγορία των "αποτυχημένων". Δουλεύσει σε ένα μικρό καφέ και ζει ακόμα με τους γονείς της. Αφότου παράτησε την Ιατρική, δεν φαίνεται να έχει καμιά φιλοδοξία πέρα από το να παρασύρει επίδοξους βιαστές παριστάνοντας τη μεθυσμένη στα μπαρ, σαν να επαναλαμβάνει ένα σκοτεινό τελετουργικό. Μετά από κάθε τέτοια περιπέτεια γυρνάει στο κρεβάτι της και χαράσσει μια ακόμα γραμμή σε ένα σημειωματάριο, καληνυχτίζει μια φωτογραφία και πέφτει για ύπνο. Είναι επιθετική απέναντι σε κάθε άντρα που την πειράζει ή την προσβάλλει και η μόνη της φίλη είναι η ιδιοκτήτρια του καφέ που δουλεύει.

Τη στάση της απέναντι στους άντρες θα βάλει σε δοκιμασία ο Ράιαν, παλιός συμφοιτητής της από την Ιατρική που τη συναντάει τυχαία στο καφέ και της θυμίζει ότι από τότε του άρεσε πολύ. Η σχέση που αναπτύσσεται βοηθάει από τη μια την Κάσσι να αρχίσει να ξεπερνάει την απέχθεια της για τoυς άντρες, να εμπλέκεται συναισθηματικά και να αφήσει στην άκρη το σχέδιο της να εκδικηθεί, αλλά από την άλλη της θυμίζει και πάλι παλιούς συμφοιτητές της που είχαν πρωταγωνιστήσει στο δράμα που καθόρισε τη ζωή της.

Στην παράδοση που τείνει να δημιουργήσει το "Get out", η Φένελλ επέλεξε το θρίλερ ως κινηματογραφική φόρμα για να αφηγηθεί την ιστορία της. Ένα θρίλερ που το χρωματικό φάσμα της παλέτας του κινείται στις αποχρώσεις της τσιχλόφουσκας. Μια ταινία που λαμπερή, που θα μπορούσε να είναι μια κλασική χολιγουντιανή ρομαντική κομεντί. Το φέγγος και το χρώμα λειτουργούν όμως εδώ ως τραγική ειρωνεία.

Το γλυκό μουτράκι που θα μπορούσε να φαντασιώνεται κάθε άντρας είναι ταγμένο να εκδικηθεί για όλες τις ομόφυλες της που, αφού κακοποιήθηκαν, όχι μόνο δεν δικαιώθηκαν, αλλά επειδή τις οδήγησαν να πιστέψουν πως έφταιγαν οι ίδιες.

Η αγγλίδα σκηνοθέτης σκαλίζει τις βρώμικες ιστορίες των αμερικάνικων κολεγίων όπου κυριαρχεί μια κουλτούρα βιασμού. Μέσα στη δίνη των "ξέφρενων πάρτι" γίνονται φριχτά σεξουαλικά εγκλήματα και διαπομπεύονται γυναίκες οι οποίες ποτέ δεν θα βρουν το δίκιο τους για να μην καταστραφεί η ζωή και η καριέρα ενός "πολλά υποσχόμενου νέου άντρα", (promising young man), όπως ήταν και η ετυμηγορία σε μια υπόθεση βιασμού σε κολλέγιο από την οποία εμπνεύστηκε η Φένελλ τον τίτλο της ταινίας.
Η Κάσσι αναλαμβάνει το ρόλο του αγγέλου τιμωρού μέσα από την υπαινικτική σκηνοθεσία της Φέννελ: καθισμένη τα βράδια και τα πρωινά στο κρεβάτι της το κεφαλάρι πίσω   της μοιάζει με δυο φτερούγες που λες και βγαίνουν από τα πλευρά της. Στο τοίχο πίσω από το κεφάλι της στο μπαρ που εργάζεται, ένα στρογγυλό διακοσμητικό σχηματίζει ένα φωτοστέφανο. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.-

Ποιος είναι όμως ο σκοπός; Η επαναλαμβανόμενη ρουτίνα της γελοιοποίησης αρσενικών- επίδοξων βιαστών μέσα από το παιχνίδι ‘είμαι/δεν είμαι μεθυσμένη’ δεν καταλήγει ποτέ σε κάποιο βίαιο επεισόδιο – όπως είναι ο κανόνας εδώ έξω, στην πραγματική ζωή. Η γλυκύτατη Κάσσι βάζει τους άντρες στη θέση τους χωρίς η ίδια να προχωράει στη ζωή της, μένοντας τελματωμένη μέσα στην πίκρα της. Κι όταν αρχίζει να οργανώνει το σχέδιο της εκδίκησης ενάντια στον ένοχο, οι πρώτες που θα κατηγορήσει θα είναι οι γυναίκες που ήξεραν, το ανέχτηκαν και δεν δείχνουν μεταμελημένες – σε αντίθεση με τον άντρα ‘ένοχο που τον έχουν φάει οι τύψεις.  Όσο για το –μη αναμενόμενο; - τέλος της ταινίας, ας μην μπούμε σε λεπτομέρειες που θα χαλάσουν την έκπληξη σε ένα αρκετά καλοστημένο θρίλερ. Να πούμε μόνο πως εντέλει ο ρόλος του τιμωρού θα δοθεί στις δυνάμεις εκείνες που – πάλι εδώ έξω, στην πραγματική ζωή – συνήθως συμπράττουν με τους βιαστές.

4 υποψηφιότητες και Όσκαρ καλύτερου πρωτότυπου σεναρίου.