Δεν μπορώ με καμία δύναμη να παρακολουθήσω το οτιδήποτε με το κριτήριο των ανθρώπων που έχουν δει πεντακόσιες παραστάσεις στη ζωή τους και είναι συνεχώς βαριεστημένοι.
Η κάθε προσέγγιση γίνεται με το κριτήριο του πρωτόπειρου που ονειρεύεται να αξιωθεί την άφταστη γνώση. Με μια έκδηλη αθωότητα, δηλαδή, που όμως ποτέ δεν υπήρξε υστερόβουλη.

Έτσι, λοιπόν, βρέθηκα στο προαύλιο της καλλιτεχνικής έδρας των String Theory, στο Βιομηχανικό Πάρκο ΠΛ.ΥΦ.Α στην περιοχή του Βοτανικού. Η βραδιά χαρακτηρίστηκε από έντονες στιγμές και εκπλήξεις, από το καρεκλάκι που ανατράπηκε και σώριασε κάτω τον φίλο που με συνόδευε, ως την ίδια τη μουσική παράσταση που ανέλπιστα ανέτρεψε πολλά από τα συνήθη προσχήματα.

Για όσους δεν το γνωρίζουν, ο Γιώργος Πατεράκης είναι ένας εξαιρετικά ταλαντούχος μουσικός, με λαμπρές σπουδές στο πιάνο και στη σύνθεση και μια φωτισμένη καριέρα που περιλαμβάνει πολυάριθμα ρεσιτάλ, συμμετοχές σε διακεκριμένες ορχήστρες και μεγάλα κλασικά έργα. To 2011 ιδρύει την καλλιτεχνική ομάδα String Theory, μια καλλιτεχνική ομάδα δράσης που δεν περιλαμβάνει μόνον επαγγελματίες μουσικούς, αλλά και ερασιτέχνες και τα μέλη της οποίας αποσκοπούν στο να παντρεύουν διαφορετικούς κόσμους στις μουσικές τους αναζητήσεις, κάνοντάς το να μοιάζει με μια καθ΄ όλα νόμιμη παράβαση. Σήμερα, o πυρήνας του String Theory αποτελείται από τρία μικτά χορωδιακά σώματα και από το φωνητικό κουαρτέτο, το οποίο και παρουσίασε την παράσταση.

Μέσα από 17 τραγούδια, ο Γιώργος Πατεράκης παρουσίασε μια μεγάλη γκάμα από έξυπνες συνθέσεις, διασκευές γνωστών τραγουδιών που ο ίδιος έχει ενορχηστρώσει εκ νέου, προσθέτοντας κιθάρα και λίγο πρελούδιο του Σοπέν, με έναν λόγο άλλοτε απόλυτα συνεκτικό κι άλλοτε πιο φιλοσοφημένο κι αφαιρετικό. Στίχοι γραμμένοι από τον ίδιο, ποιητικά σπαράγματα της Σαπφούς, του William Blake, παραδοσιακά τραγούδια από την Σαμοθράκη και την Τουρκία, αποσπάσματα από το Άσμα Ασμάτων. Στο πρόγραμμα της παράστασης, που δόθηκε σε όλους προτού ξεκινήσει το live, μπορούσε κανείς να διαβάσει την ακολουθία των τραγουδιών, καθώς επίσης και  τους στίχους τεσσάρων εξ αυτών.

Η Εύα Λαύκα, η Λάρα Καλλίρη, ο Γεράσιμος Παπαδόπουλος και ο Γιώργος Κασαβέτης είναι τα μέλη του φωνητικού κουαρτέτου που επιδέξια πρόσφεραν τις αρμονίες τους με στόχο έναν πλούσιο και αισθητικά ακριβή ήχο. Ενδιαφέρουσες στιγμές αποτέλεσαν έργα όπως «Το Μήλο», μια συρραφή από τρία γνωστά ποιήματα της Σαπφούς, η διασκεδαστική και κάπως swing «Φανουρόπιτα», με την ιστορία της κυρά-Τασούλας, της χασάπαινας, το “Euler’s Identity“, ένα τραγούδι για την πιο ωραία εξίσωση όλων των εποχών, τη γνωστή «ταυτότητα του Όιλερ». Μαζί τους βρέθηκε και η μεσόφωνος Ιωάννα Φόρτη, η οποία με φανερή προσαρμοστικότητα συνόδευσε την τετράδα σε συγκεκριμένα τραγούδια, όπως το «Το iPhone».

Όλα εκτυλίχθηκαν μέσα σε ένα κάδρο παρεΐστικο και «γνωριμιακό», χωρίς την επίφαση του εμπνευσμένου πειραματισμού και του καλλιτεχνικού κομπασμού, χωρίς, δηλαδή, τη διάθεση του μουσικού που διακρίνεται από τη βεβαιότητα ότι αυτό που θα σου παρουσιάσει, θα σου εξασφαλίσει ένα χώρο ιδεώδη.

Αυτό το εκτιμά κανείς, ειδικά από έναν έμπειρο κι επαγγελματία σολίστ, όπως ο Πατεράκης. Κι ανάμεσα σε κάθε τραγούδι, ο συνθέτης έπαιρνε το χρόνο του ώστε να μιλήσει για τα τραγούδια και για την έμπνευση πίσω από αυτά. Η συνθήκη, άλλωστε, που διαμορφώθηκε στον υπαίθριο χώρο του περίβολου της πρώην κλωστοϋφαντουργίας, δεν μπορούσε να επιβάλει κάτι διαφορετικό, κάτι προκάτ και σκηνοθετημένο.

Η έκπληξη της βραδιάς, για την οποία επίτηδες επιλέξαμε τη δεύτερη μέρα των παραστάσεων, ήταν η εκλεκτή παρουσία του Αργύρη Μπακιρτζή. Μέλος των θρυλικών «Χειμερινών Κολυμβητών», που αποτελεί ένα από τα μακροβιότερα μουσικά σχήματα στην Ελλάδα, ο Αργύρης Μπακιρτζής συνόδευσε με την ιδιαίτερη, χαρακτηριστική φωνή του τους String Theory σε δημιουργίες όπως το «Άνοιξέ μου», καθώς και στο μη προγραμματισμένο ανκόρ, στο οποίο όλοι μαζί ερμήνευσαν τρία πρόσθετα τραγούδια. Οι ιστορίες του δε προκάλεσαν ασυγκράτητο γέλιο. Νομίζω πως το ότι καταφέραμε να τον δούμε ζωντανά θα είναι κάτι που στο μέλλον θα μας κάνει να νιώθουμε πολύ τυχεροί.

Μια παράσταση καθ΄όλα ιδιαίτερη. Ανακατασκευάζοντας την αρχιτεκτονική των αρχικών έργων με εξυπνάδα και μαστοριά, ο Γιώργος Πατεράκης και οι String Theory παρουσίασαν ένα σύνολο έργων που προσιδιάζει με μύηση, υποστηρίζοντας το ιδίωμά τους με φανερά γειωμένη αυτοπεποίθηση. Δείχνουν ικανοί να φύγουν εκτός γραμμής - πράγμα αισιόδοξο και διόλου ασήμαντο - γι’ αυτό και αξίζει κανείς να τους παρακολουθήσει.

Σε αντίθεση με την «Θεωρία των Χορδών» (την αφορμή για το όνομα της κολεκτίβας), η οποία δεν έχει καταφέρει ακόμα να δώσει απτά και επαληθεύσιμα πειραματικά αποτελέσματα, η δική μας ευχή είναι να έχει το σχήμα αυτό ακόμα περισσότερη προβολή και μεγαλύτερη επιτυχία.

Οι επόμενες δύο συναυλίες του Γιώργου Πατεράκη και των String Theory θα πραγματοποιηθούν στις 9 και 10 Ιουλίου.

Φωτογραφία: Δέσποινα Σπύρου

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ:

Οι String Theory, ακριβείς σαν μοριακή κουζίνα, τολμηροί σαν πιάτο τριών αστέρων Michelin, ανάλαφροι σαν μαρέγκα του Βάρσου Κηφισιάς και σοβαροί σαν καρδιακή προσβολή θα σερβίρουν φιλέτα Δον Κιχώτη σε μαρινάδα Γιάννη Φλωρινιώτη, Σαπφώ με σως William Blake, λαϊκοπόπ δευτεράντζες β' διαλογής με vinaigrette αναγεννησιακής αντίστιξης και έναν σωρό εξωτικές, απόκοσμες, και τρυφερές γεύσεις με απολαυστικά μουσικά toppings και φιλολογικά κρουτόν.

Σε όλες τις συναυλίες θα τραγουδά μαζί μας η αγαπημένη μας mezzo soprano Ιωάννα Φόρτη.

Φωνητικό κουαρτέτο String Theory: Εύα Λαύκα - Λάρα Καλλίρη - Γεράσιμος Παπαδόπουλος - Γιώργος Κασαβέτης

Πιάνο: Γιώργος Πατεράκης, Κιθάρα: Σπύρος Ηλιάδης

Φιλική συμμετοχή: Αργύρης Μπακιρτζής (Σάβ. 3/7) και Ιωάννα Φόρτη

Ηχοληψία: Γιάννης Σκανδάμης

Οργάνωση Παραγωγής: Ειρηλένα Τσάμη

by Media dell Arte

Εισιτήρια: https://www.viva.gr/tickets/music/viomixaniko-parko/george-paterakis-string-theory/