Οι «Πολύχρωμες ζακέτες», που κυκλοφόρησαν δύο χρόνια πριν, το ενδιαφέρον πρώτο άλμπουμ της νεαρής ερμηνεύτριας σε μουσική του Γρηγόρη Πολύζου και στίχους της Αθηνάς Σπανού, ήταν το αποτέλεσμα μιας ακόμη δημιουργικής ζύμωσης που προέκυψε μέσα από το σημαντικό θεσμό των Ακροάσεων της Μικρής Άρκτου. Ένας θεσμός που στη διάρκεια των ετών έχει προσφέρει το σημαντικό πρώτο βήμα σε αρκετούς καλλιτέχνες της νεότερης γενιάς που σήμερα πρωταγωνιστούν στη μουσική σκηνή.

Στο δεύτερο άλμπουμ της, «Σημεία στίξης», η Πολυξένη Καράκογλου ξεδιπλώνει το δημιουργικό της ταλέντο, τόσο στο μουσικό κομμάτι όσο και, σε κάποια τραγούδια, στο στιχουργικό. Για την ερμηνευτική της ικανότητα είχε δώσει εξαιρετικά δείγματα από το παρθενικό άλμπουμ της, κάτι που επιβεβαιώνεται σαφώς και στη νέα της δουλειά, όπως και το ταλέντο της συνεργάτιδάς της στιχουργού, της Αθηνάς Σπανού.

Η Πολυξένη ανήκει στη νέα φουρνιά των σπουδαίων ταλέντων που έχουν τα φόντα να πρωταγωνιστήσουν στο τραγούδι τα επόμενα χρόνια και είναι χαρά μας να τη φιλοξενούμε στις σελίδες του 2020mag.gr.

Πολυξένη, σ’ ευχαριστώ για τη δυνατότητα προακρόασης του νέου άλμπουμ σου. Πόσο μεγάλη πρόκληση ήταν για σένα αυτός ο διπλός -και τριπλός σε κάποια από τα τραγούδια- ρόλος, της ερμηνεύτριας, συνθέτριας και στιχουργού;
«Μπορώ να πω ότι η πρόκληση εμφανίστηκε όταν ήρθε η ώρα να τα μοιραστώ, διότι η διαδικασία της δημιουργίας τους ήταν κάτι που από την αρχή της εφηβείας μου κάνω και ήταν και είναι ο τρόπος μου να βάζω σε σειρά τις σκέψεις μου, τα συναισθήματά μου, τις ανάγκες μου».

Τα σημεία στίξης στο γραπτό λόγο «καθρεφτίζουν» τον προφορικό μας λόγο, κάνοντας πιο παραστατικά τα νοήματα. Τα δικά σας «Σημεία στίξης» πάνω σε ποια βάση αναζητούν την επικοινωνία με τους ακροατές και τι έχουν να τους πουν;
«Στην ίδια βάση ακριβώς. Τα “Σημεία στίξης” είναι ένα άλμπουμ που προέκυψε από πολύωρες κουβέντες, δύσκολες αλλά και όμορφες μέρες που περνούσαμε με την Αθηνά. Μπορώ να πω ότι είχε όλα τα χρώματα που προσθέτουν τα σημεία στίξης στον προφορικό λόγο. Στόχος ήταν να περιγράψουν όλες τις πτυχές της ζωής ενός ανθρώπου, από την αρχή έως τη στιγμή που ξέρει πια τι θέλει και προς τα πού κινείται, και όλο αυτό το εμπνέει σε άλλους ανθρώπους που βγαίνουν στην αρένα της ζωής».

Η θεματολογία των τραγουδιών προέκυψε μέσα από τις συζητήσεις σας με την Αθηνά. Εκτός από τα τραγούδια του άλμπουμ, τι άλλα δώρα επιφύλασσε για τις δυο σας το ταξίδι αυτό;
«Όλα τα τραγούδια του άλμπουμ, επειδή είναι και πολύ προσωπικά, ήταν το καθένα μια μίνι ψυχοθεραπεία. Νομίζω πως μετά από κάθε τραγούδι κάτι μέσα μας έμπαινε σε τάξη. Το μεγαλύτερο δώρο που μου έχει χαρίσει αυτή η δουλειά, όμως, είναι ότι απέκτησα πραγματικούς φίλους που τους νιώθω οικογένεια πια. Όλο το άλμπουμ δημιουργήθηκε με πάρα πολύ μεράκι. Το σημαντικότερο δώρο όμως για εμένα είναι ότι ένιωσα να πατάω πρώτη φορά και με τα δύο πόδια σε μια μουσική δουλειά, δυστυχώς έκρυβα αυτή μου την ανάγκη, δεν το είχα τολμήσει και μου στοίχιζε για καιρό…».

Μέσα από τις διαφορετικές ιστορίες των τραγουδιών, πραγματεύεστε τις έννοιες της αρχής και του τέλους στις καταστάσεις της ζωής μας. Είναι ένα άλμπουμ που μιλά πάνω απ’ όλα για τις δικές μας επιλογές;
«Της αρχής και του τέλους αλλά όχι σαν μια τελική έννοια, αλλά σαν μια σπειροειδή κίνηση, όπου κάθε τέλος είναι μια καινούργια αρχή. Κάθε άνθρωπος κάνει ένα ταξίδι και είναι στο χέρι του εάν αυτό του το ταξίδι θα επηρεάσει άλλους ανθρώπους θετικά, αν θα τον διαμορφώσει με έναν τρόπο που θα είναι η καλύτερη εκδοχή του. Όλα αυτά συνοψίζονται στη λέξη “ευθύνη”,  που υπάρχει διάχυτη σε αυτή τη μουσική δουλειά. Πιστεύω πως η ευθύνη του μέλλοντός μας είναι μια απόφαση ζωής».

Ποια είναι η εσωτερική διεργασία που ακολουθείς προσωπικά ώστε να παίρνεις τις σωστές αποφάσεις για σένα;
«Προσπαθώ να βάζω στην άκρη τις ενοχές που μου προτάσσουν τα κοινωνικά στερεότυπα στα οποία όλοι έχουμε γαλουχηθεί και να κοιτάω σε ποιες συνθήκες νιώθω πραγματικά ήρεμη και ευτυχισμένη. Όταν καταλήξω σε αυτό, κάθε σταυροδρόμι γίνεται μονόδρομος».

Βρέθηκες στη ζωή σου μέχρι τώρα μπροστά σε σημαντικά διλήμματα και τι ήταν αυτό που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο να αποφασίσεις σωστά;
«Ναι, ένα δίλημμα ήταν το να δείξω την πλευρά της τραγουδοποιού. Απ’ όταν όμως διάλεξα να επικοινωνήσω με όλο μου το είναι, όλα φαίνονται σωστά».

Το άλμπουμ σου μουσικά είναι δυτικότροπο, ωστόσο παρατηρεί κανείς έναν πλουραλισμό των ρυθμών αλλά και των μουσικών στυλ -το «Εφτά», για παράδειγμα, φλερτάρει με το λαϊκό και το «Τίποτα δεν έσπασε» με το παραδοσιακό. Έτσι το είχες στο μυαλό σου από την αρχή ή είναι κάτι που προέκυψε στην πορεία;
«Ακούω και έχω μεγαλώσει με λαϊκή και παραδοσιακή μουσική, αλλά ταυτόχρονα το πιάνο, που είναι το βασικό μου όργανο, με οδήγησε να εξερευνήσω κι άλλα είδη. Στόχος μου κάθε φορά είναι να υπηρετώ το στίχο και η μουσική προσαρμόζεται σε αυτό. Είναι καλύτερο απ’ ό,τι το φανταζόμουν. Η ενορχήστρωση που έχουν κάνει ο Αλέξανδρος Κούρος και ο Μάριος Ιβάν Παπούλιας ήταν λες και είχαν μπει στο μυαλό μου».

Από τους συνθέτες και στιχουργούς της δικής σου γενιάς, υπάρχουν κάποιοι που ξεχωρίζεις και που αισθάνεσαι μαζί τους «συγγενής» καλλιτεχνικά;
«Υπάρχουν καλλιτέχνες που θαυμάζω πολύ τη δουλειά τους και ευτυχώς έχουμε πολλούς νέους που δημιουργούν έργα που θα μείνουν, κατά τη γνώμη μου, αλλά δεν νιώθω συγγενής με την έννοια του έργου, γιατί υπάρχει πολύ διαφορετικός τρόπος που προσεγγίζουμε ο κάθε ένας το οποιοδήποτε θέμα και νομίζω ότι αυτό είναι και το ωραίο».

Να χτυπάς το πρόβλημα στη ρίζα του, με όποιο κόστος

Πόσο εύκολη ή δύσκολη ήταν για σένα η διαδικασία δημιουργίας ενός άλμπουμ μέσα στη συνθήκη της πανδημίας;
«Δύσκολη ήταν σίγουρα, αλλά το βασικότερο ήταν σωτήρια για την ψυχική μου ηρεμία και απ’ όσο το κουβεντιάσαμε με όλους τους συμμετέχοντες, έχουν να δηλώσουν μια παρόμοια ιστορία».

Αντανακλάται στη δουλειά ο τρόπος που βίωσες συναισθηματικά τον τελευταίο ενάμιση χρόνο;
«Αντανακλάται σίγουρα στο τραγούδι “Παίρνω εγώ την ευθύνη”, που γράφτηκε στην περίοδο του lockdown, αλλά τα περισσότερα τραγούδια γράφτηκαν πριν την πανδημία».

Πώς αξιολογείς τη στάση της κυβερνώντων απέναντι στους ανθρώπους του Πολιτισμού όλο αυτό το διάστημα;
«Αν είναι να αξιολογήσω κάτι με τη γνώμη μου, θα ήθελα να είναι η στάση των κυβερνώντων στην ανθρώπινη ύπαρξη και στη διαχείριση της πανδημίας από το πρώτο λεπτό. Και εδώ έρχεται το ζήτημα του στόχου. Οπότε όταν ο στόχος είναι η εξασφάλιση τραπεζογραμματίων με όποιο κόστος, οι ψυχές διαλύονται, καταρρέουν και αυτά τα φαινόμενα δεν είναι κάτι που θα εξαϋλωθούν επειδή εμβολιαστήκαμε».

Τι σε εξόργισε και τι σου έδωσε ελπίδα μέσα στην πανδημία;
«Με εξόργισε η έκδηλη χειραγώγηση μέσω του φόβου και μου έδωσαν ελπίδα οι αγώνες που έκαναν όλοι οι κλάδοι αλλά και ο χώρος του Πολιτισμού για τα δικαιώματά του».

Είναι καθολική απαίτηση της νέας γενιάς ένα νέο ύφος και ήθος εξουσίας στη χώρα;
«Η νέα γενιά έχουμε ιδανικά και πολλές δυνατότητες, λόγω της ικανότητάς μας να καταλαβαίνουμε τις συνθήκες που ζούμε και να μην ονειροβατούμε σε οάσεις που δεν υπάρχουν. Μπορούμε να διεκδικήσουμε ένα μέλλον καλύτερο για εμάς. Η επιλογή είναι στο χέρι μας. Να ’τη πάλι η ευθύνη, ξεπηδάει σε κάθε απάντηση».

Από τα κοινωνικά αιτήματα που διατυπώθηκαν τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, ποια εκτιμάς ως τα πιο σημαντικά;
«Το κίνημα που δημιουργήθηκε γύρω από τους υγειονομικούς για το σύστημα υγείας και τους όρους εργασίας των γιατρών μας. Πιστεύω πως η πανδημία έπαιξε πάρα πολύ σημαντικό ρόλο στο να αντιληφθούμε την αξία της ανθρώπινης ζωής, να καταλάβουμε τις ελλείψεις στην κοινωνία μας, οι οποίες προκύπτουν από πολύ συγκεκριμένες οικονομικές και πολιτικές “επιλογές” για την προστασία του ανθρώπου και όλο αυτό μας έκανε να παλέψουμε με σημαία τα δίκαια αιτήματά μας προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, συλλογικά».

Πιστεύεις ότι τα κοινωνικά κινήματα μπορούν να επηρεάσουν ουσιαστικά την πορεία μας προς ένα καλύτερο μέλλον;
«Πιστεύω πως τα κοινωνικά κινήματα, εάν εστιάζουν σε ένα πρόβλημα επιφανειακά κάθε φορά, μπορούν μόνο να είναι το hansaplast στο μέλλον. Είμαι υπέρ τού να χτυπάς το πρόβλημα στη ρίζα του, με όποιο κόστος».

Δυστυχώς, αποδεικνύεται ότι ζούμε ακόμα σε μία πατριαρχική κοινωνία επικίνδυνη για κάθε γυναίκα. Με ποιον τρόπο μπορούν να γίνουν βήματα μπροστά σε αυτό;
«Αν αλλάξει από τη ρίζα του ο τρόπος που λειτουργεί αυτή η κοινωνία, που περιλαμβάνει την εκπαίδευση, την οικονομία, την κοινωνική μέριμνα και πολλές άλλες αξίες που τείνουν να εξαφανιστούν…».

Πολυξένη Καράκογλου
«Σημεία στίξης»

Μουσική: Πολυξένη Καράκογλου
Στίχοι: Αθηνά Σπανού

«Πότε βάζεις τελεία, πότε κόμμα και πότε αποσιωπητικά; Τελεία τέλος ή τελεία καινούργια αρχή;»

Μία πόλη ξένη  που μας συστήνεται μέσα από 12 τραγούδια. Αναρωτιέται, αμφισβητεί, πολεμάει, ερωτεύεται, αγαπάει, ταυτίζεται, απορρίπτει, διεκδικεί, πέφτει και ξανασηκώνεται χωρίς όμως να σταματήσει ποτέ να κινείται σε μία σπειροειδή κίνηση που την οδηγεί λίγο πιο μπροστά κάθε φορά γιατί η κάθε απόφαση της ζωής την οδηγεί σε αυτό που είναι σήμερα και η ξένη γίνεται γνώριμη.

Η Πολυξένη Καράκογλου, εκτός από εξαιρετική ερμηνεύτρια μας συστήνεται πλέον και ως δημιουργός του album «Σημεία στίξης» αφού υπογράφει τη μουσική σε στίχους κυρίως της Αθηνάς Σπανού αλλά και δικούς της.

Η δημιουργία του κάθε τραγουδιού από τα Σημεία Στίξης κρύβει στην απαρχή του μια κουβέντα με την Αθηνά Σπανού που έριξε τα απαραίτητα πυροτεχνήματα και πυροδότησε την ανάγκη και των δύο να γίνει τραγούδι. Γι' αυτό και είναι μια ιστορία, πολύ προσωπική.

Προάγγελοι του album ήταν τα τραγούδια «Παίρνω εγώ την ευθύνη» και «Της άνοιξης κολώνια».

Την ενορχήστρωση των τραγουδιών υπογράφουν οι Μάριος Ιβάν Παπούλιας και Αλέξανδρος Κούρος. Η ηχογράφηση, η μίξη και το mastering έγιναν από τον Κώστα Παρίσση στο Studio Praxis, ο προγραμματισμός από τον Αλέξανδρο Κούρο ενώ έπαιξαν οι μουσικοί Μάριος Ιβάν Παπούλιας (πιάνο, βιολί, μαντολίνο, μεταλλόφωνο), Γιώργος Βεντούρης (κόντρα μπάσο), Κώστας Κεφαλάς (τρομπέτα, φλικόρνο), Αλέξανδρος Κούρος (πιάνο), Ντίνος Χατζηιορδάνου (ακορντεόν) και Ρήγας Βοργιάς (μπάσο).

Το album «Σημεία στίξης» κυκλοφορεί σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες
Spotify: https://spoti.fi/2TgC7tA
iTunes/Apple Music: https://apple.co/3jkyHRb
Deezer: https://bit.ly/3dkrugu και μπορείτε να το προμηθευτείτε από το site: polyxenikarakoglou.gr

Βρείτε την Πολυξένη στα Social Media
Facebook: https://www.facebook.com/polyxeni.karakoglou.official
Instagram: https://www.instagram.com/polyxenikarakoglou/
YouTube: https://bit.ly/3a8sIs4
Spotify: https://spoti.fi/31yJFbs

Λίγα λόγια για την Πολυξένη Καράκογλου
Η Πολυξένη Καράκογλου ξεκίνησε μαθήματα πιάνου όταν ήταν 6 χρόνων. Τελειώνοντας το δημοτικό αποφάσισε να πάει στο Μουσικό Σχολείο Πειραιά απ’ όπου πήρε και το απολυτήριό της. Πέρασε στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και τον πρώτο χρόνο σπουδών της ανακοινώθηκε η 4η Ακρόαση της Μικρής Άρκτου όπου και διακρίθηκε. Έτσι ξεκίνησε το όμορφο ταξίδι της δισκογραφίας της, πρώτα στο single της 4ης Ακρόασης και έπειτα στη συμμετοχή στο δίσκο «Απ’ το Μηδέν» του Σπύρου Παρασκευάκου και του Ζαχαρία Καρούνη με το τραγούδι «Ο άνθρωπος μπορεί». H πρώτη της δισκογραφική δουλειά έγινε σε συνεργασία με 2 επίσης νέους καλλιτέχνες, τον Γρηγόρη Πολύζο και την Αθηνά Σπανού. Ο δίσκος κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μικρή Άρκτος τον Μάρτιο του 2019 και ονομάζεται «Πολύχρωμες ζακέτες». Έχει συμπράξει με σημαντικούς καλλιτέχνες με ξεχωριστές στιγμές η συνεργασία της με τον Θάνο Μικρούτσικο όπου την επέλεξε να ερμηνεύσει τα πολιτικά του τραγούδια, καθώς και με τον Κώστα Μακεδόνα σε συναυλίες αφιερωμένες στη μελοποιημένη ποίηση. Την άνοιξη που μας πέρασε παρουσίασε μία διασκευή του «Bohemian Rhapsody» των Queen.

* Υπεύθυνοι επικοινωνίας: Τζίνα Φουντουλάκη (), Αλέξανδρος Καραμαλίκης ()

** Φωτογραφίες: Αποστόλης Πλατανιάς