Το καταπληκτικό M.A.S.H., μια από τις καλύτερες αντιπολεμικές σάτιρες ever,  ένα σενάριο που αρνήθηκαν πολλοί επώνυμοι σκηνοθέτες της εποχής αλλά όχι ο Ρόμπερτ Άλτμαν. Παραγκωνισμένος από την κινηματογραφική βιομηχανία, βρήκε την ευκαιρία να απογειώσει την ταινία και την καριέρα του. Χρυσός Φοίνικας στις Κάννες το 1970.

Τη Λευκή Ταινία από την τριλογία των τριών χρωμάτων της γαλλικής σημαίας του Κισλόφσκι, που κινείται μεταξύ Παρισιού και Βαρσοβίας για να διηγηθεί μια ιστορία έρωτα, προδοσίας και εκδίκησης, έτσι όπως μόνο ο Κισλόφσκι ήξερε να διηγείται.

Ο Άνθρωπος Ελέφαντας. Το ασπρόμαυρο ποίημα του Ντέηβιντ Λίντς, η ιστορία ενός παραμορφωμένου εκ γενετής νέου που μεγαλώνει μέσα στην βιαιότητα των αστικών κέντρων της πρώτης βιομηχανικής περιόδου στην Αγγλία και εκτίθεται ως αξιοθέατο στο τσίρκο. Μέχρι που θα τον βρει ο φύλακας άγγελος του, ένας γιατρός που θα αποδείξει πως η αγάπη μπορεί να μην τα θεραπεύει όλα, αλλά φέρνει τον άνθρωπο κοντά στην ανώτερη φύση του.

Η ταινία της εβδομάδας - Τα γεράκια της Νύχτας (Bacurau 2019)

Η ταινία των Χουλιάνο Ντορνέλες και Κλέμπερ Μπεντοσα Φίλιο (Aquarius), αφού κέρδισε το βραβείο της Επιτροπής εξ ημισείας στο Φεστιβάλ των Καννών το 2019, έπεσε θύμα του COVID και περίμενε 2 χρόνια μέχρι να βγει στις αίθουσας στην Ελλάδα. Ένα πολιτικό θρίλερ στη φόρμα των ρεβιζιονιστικών γουέστερν των αμερικάνικων 70s, μια φουτουριστική δυστοπία που ποτέ δεν θα ήταν πιο επίκαιρη απ’ότι σήμερα στη Βραζιλία που θρηνεί πάνω από μισό εκατομμύριο νεκρούς από την πανδημία εξαιτίας των εγκληματικών λαθών, παραλείψεων και παραπληροφόρησης από τον φασίστα πρόεδρο της.

Το μέγιστο εύρος οθόνης σινεμασκοπ προσπαθεί να χωρέσει το τοπίο του βραζιλιάνικου σερτάο, του άνυδρου βορειοανατολικού τμήματος της χώρας όπου γυρίστηκε η ταινία, αλλά και την πολυφυλετικότητα, πολυσυλλογικότητα και «διασεξουαλικότητα» της βραζιλιάνικης κοινωνίας.

Το Bacurau του τίτλου είναι ένας φανταστικός τόπος όπου συναντιόνται διαφορετικές τάσεις και αντιλήψεις και, το κυριότερο, διαφορετικές μορφές αντίστασης: της μαύρης γενάρχη Καρμελίτας και του μαύρου δάσκαλου, που όπλο του είναι η γνώση, του Λούνγκα και του παλιού του συναγωνιστή Πακότε, που πιστεύουν πως θα υπερασπιστούν τους εαυτούς τους και τους γύρω τους με τα όπλα.

Ο Λούνγκα είναι ο θρύλος, ο λαϊκός αγωνιστής, ο ήρωας. Οι υπόλοιποι ζουν την καθημερινότητα τους, αλληλέγγυοι εκεί που μπορούν και που τους παίρνει, εχθρικοί απέναντι στο διεφθαρμένο δήμαρχο που τους στερεί το νερό.

Έτσι τους βρίσκει η Τερέζα, που γυρνάει μετά από χρόνια για να οδηγήσει τη γιαγιά της, την Καρμελίτα, παρέα με όλο το χωριό, στην τελευταία της κατοικία.

Σύντομα όμως αρχίζουν να συμβαίνουν παράξενα πράγματα, σαν να χάθηκε η προστατευτική αύρα της γηραιάς ηγέτιδας της κοινότητας και ο άξονας του μικρού τους σύμπαντος άλλαξε πορεία. Το χωριό εξαφανίζεται από τους διαδικτυακούς χάρτες, το τηλεφωνικό σήμα χάνεται, η υδροφόρα που τους φέρνει πειρατικά νερό φτάνει τρύπια από τις σφαίρες, ένα κοπάδι άλογα από μια γειτονική φάρμα καλπάζουν στους δρόμους του χωριού μέσα στη νύχτα. Κι ένα ζευγάρι παράξενοι μηχανόβιοι από το πλούσιο Νότο της χώρας εμφανίζονται από το πουθενά.

Οι κάτοικοι του Bacurau σύντομα θα καταλάβουν πως οι δυνάμεις του κακού εκεί έξω περιμένουν να τους σκοτώσουν όλους και πρέπει να αντισταθούν.

Γουέστερν, πολιτική αλληγορία, θρίλερ, αντι-αποικιοκρατικός μύθος;

Τα κινηματογραφικά είδη ανακατεύονται όπως τα χρώματα και οι φυλές σ’αυτόν το κοσμικό μύθο που χρωστάει τόσο στο σύμπαν Μαρκές όσο και στην πρωτοτυπία του cinema novo να αποτυπώνει με όλες τις διαθέσιμες τεχνικές το παλίμψηστο των ληστών, των ιερόδουλων, των ιθαγενών, των μιγάδων και των αρχέγονων μανάδων που συνθέτουν τη βραζιλιάνικη κοινωνία στο φαντασιακό μας.

Πατώντας γερά πάνω στην Ιστορία της τεράστιας χώρας τους, με τα μάτια στραμμένα στο παρόν οι δυο σκηνοθέτες και σεναριογράφοι κατάφεραν χωρίς να το επιδιώκουν να προβλέψουν το μέλλον.

Ή μάλλον όχι αυτοί, η τέχνη τους.

* Διαβάστε την συνέντευξη του Χουλιάνο Ντορνέλες