Ήταν λένε 21η Σεπτεμβρίου του 2018, μεσημέρι λένε, όταν μας πήραν τον Ζακ, λένε. Εγώ τους λέω ότι η Zackie ζει ανάμεσα μας, στις πορείες και τα βράδια χορεύει στα Εξάρχεια.

Κανείς δεν ξέχασε και τίποτα δεν ξεχνιέται. Όσο γράφω αυτές τις λέξεις, δύο κατηγορούμενοι δολοφόνοι, ένας κοσμηματοπώλης και ένας μεσίτης, ακόμα κι αν είναι βυθισμένοι στο σκοτάδι, απολαμβάνουν την ελευθερία τους.

Η μητέρα του Ζακ, Ελένη, αναζητά την δικαιοσύνη αλλά ποιος μπορεί να της εγγυηθεί ότι η κάθαρση θα έρθει. Ποιος μπορεί να την κοιτάξει στα μάτια και να της πει ότι η υπόθεση θα πάρει τον δρόμο της δικαιοσύνης; 

Οι δολοφόνοι δεν ήταν μόνο εκείνοι. Η αστυνομική βία που αποτελείωσε τον Ζακ, όταν δεν δίστασαν να ξυλοκοπήσουν έναν άνθρωπο που κειτόταν αιμόφυρτος και αβοήθητος.

Τα ΜΜΕ έσπευσαν να ξεπλύνουν δράστες και αστυνομία χαρακτηρίζοντας τον Ζακ ληστή και πρεζόνι.

Η εργαστηριακή έκθεση της τοξικολογικής έκθεσης ήταν αρνητική σε ό,τι αφορά ναρκωτικές ουσίες και θετική στην κατηγορία των οργανικών φαρμάκων, σε ουσία που εμπεριέχεται σε κοινά παυσίπονα.

Δεν βόλευε όμως στο αφήγημα τους να αναφέρουν αυτή την έκθεση.

Ο Ζακ δε μένει πια εδώ, αλλά είναι πάντα εκεί να μας θυμίζει ότι "Εγώ στη βία απαντάω με λόγια, με πράξεις που δεν την αναπαράγουν, με αντίσταση, και πάνω απ΄όλα με χιούμορ και αγάπη", όπως ο ίδιος έλεγε.

Ο Ζακ έφυγε άλλα θα παραμένει πάντα στους στίχους αγαπημένων τραγουδιών, θα είναι ο ήχος στα ακουστικά μας.

Ο Δημήτρης Μυστακίδης, ο Παύλος Παυλίδης, ο Βέβηλος, ο Σπύρος Γραμμένος και η Άννα Βίσση αφιέρωσαν τραγούδια τους στον Ζακ και έδωσαν το δικό τους μήνυμα σε μια κοινωνία που εθελοτυφλεί.

 «Και μη μου πεις ότι δεν έβλεπες πάλι όταν κλοτσούσανε τον Ζακ στο κεφάλι»

«Αφού χόρτασαν βία και αίμα στις οθόνες τους, αφού ταϊσαν με σκουπίδια τα παιδιά τους, βάφουν με αίματα τα χέρια ως τους αγκώνες τους κι ύστερα πλένουνε τα πεζοδρόμια τους»

«Δεν είμαι άρρωστος ούτε φυλακισμένος, η κοινωνία είναι εκείνη που νοσεί. Κι αν φύγω μέρα μεσημέρι ματωμένος, ο εγκλωβισμένος απ' τους δυο μας θα είσαι εσύ»

«Τα βράδια ντύνεται η ψυχή μου κορίτσι, στολίζεται. Βγαίνει στους δρόμους, τραγουδάει, χορεύει, ψωνίζεται. Περνάει μια βόλτα από το κέντρο και πάει στα προάστια. Φοράει τα ρούχα της μαμάς κι ας της είναι τεράστια»

«Μακριά να πετάς απ' το κακό, οι ψυχές εδώ έχουν μαυρίσει, πιο μακριά να πετάς είναι κόλαση εδώ και παράδεισος σου αξίζει, Ζάκι»