«Χωρίς αντίσταση και αγώνα, το παρόν θα παραμείνει το μέλλον μας»

Μία από τις μεγαλύτερες θεατρικές επιτυχίες των τελευταίων ετών, ο μονόλογος «Άρης» της Σοφίας Αδαμίδου, επέστρεψε από τις 8 Οκτωβρίου στον Cartel Τεχνοχώρο. Ο εξαιρετικός ερμηνευτής του, ηθοποιός και μουσικός Τάσος Σωτηράκης, μας μίλησε για τον νέο κύκλο παραστάσεων, που είναι αφιερωμένος στη μνήμη της συγγραφέως, που έφυγε τόσο πρόωρα από τη ζωή στις 12 Ιουνίου.

«Χωρίς αντίσταση και αγώνα, το παρόν θα παραμείνει το μέλλον μας»
ΠΡΟΒΟΛΗ

Ήταν κάπου στα τέλη του 2017, στον πρώτο κύκλο παραστάσεων του «Άρη», όταν πέρασα την είσοδο του Cartel Τεχνοχώρου, για να πάρω τη θέση μου στην πλατεία. Η συγγραφέας του μονολόγου, Σοφία Αδαμίδου, ήταν κάπου εκεί και μας υποδέχτηκε με ένα πλατύ χαμόγελο. Τότε κανείς ακόμη δεν φανταζόταν την τεράστια επιτυχία που θα γνώριζε το έργο, υποθέτω ούτε και η ίδια.

Η παράσταση, που ξεκίνησε τη σεζόν ως outsider, διέγραψε θριαμβευτική πορεία τους επόμενους μήνες. Διαδόθηκε από τους θεατρόφιλους της πόλης στόμα με στόμα: «Μην το χάσεις!», έλεγαν όλοι και υπερθεμάτιζαν για την καθαρή γραφή της Σοφίας Αδαμίδου, την πληθωρική ερμηνεία του Τάσου Σωτηράκη, τη γεμάτη εκπλήξεις σκηνοθεσία του Βασίλη Μπισμπίκη και τη συναρπαστική μουσική της παράστασης.

Τέσσερα χρόνια μετά, ο «Άρης» είναι και πάλι εδώ, στον Cartel, απ’ όπου ξεκίνησε. Ωστόσο, η συγγραφέας του από τις 12 Ιουνίου δεν βρίσκεται πια ανάμεσά μας. «Η Σοφία ήταν κάτι πολύ περισσότερο από φίλη και συνεργάτις. Ήταν σαν μέλος της οικογένειάς μου», μας λέει ο Τάσος Σωτηράκης, τονίζοντας ότι ο νέος κύκλος παραστάσεων είναι αφιερωμένος στη μνήμη της. Άλλωστε, αυτό είναι και το νέο «στοίχημα» των αγαπημένων της φίλων και συνεργατών: «Να κάνουμε τα έργα της πράξη και με αυτό τον τρόπο να την κρατάμε ζωντανή στη μνήμη των ανθρώπων, αλλά και στις καρδιές μας».

Όπως μας εξηγεί επίσης ο ταλαντούχος ηθοποιός, ο νέος κύκλος παραστάσεων έχει ενδιαφέρουσες διαφοροποιήσεις σε σχέση με τον αρχικό, ενώ μας απαντά και στο ερώτημα γιατί ο «Άρης» είναι πάντα επίκαιρος, αλλά και τι μπορεί να μας διδάξει σήμερα η σπουδαία ιστορική φυσιογνωμία του Άρη Βελουχιώτη, του χαρακτήρα που ενσαρκώνει με μεγάλη επιτυχία.

Από τις 8 Οκτωβρίου, ο «Άρης» επέστρεψε στη σκηνή του Cartel Τεχνοχώρου, απ’ όπου το 2017 ξεκίνησε τη μακρά διαδρομή του στα θέατρα σε όλη την Ελλάδα. Πώς αισθάνεσαι με το άνοιγμα ενός ακόμη κύκλου της παράστασης;

«Είμαι πάρα πολύ χαρούμενος που μετά από σχεδόν δύο χρόνια εγκλεισμού άνοιξαν και πάλι τα θέατρα. Ένας λόγος παραπάνω που εγώ επιστρέφω στη θεατρική σκηνή με τον “Άρη”. Χαίρομαι ιδιαίτερα, κιόλας, που ο κόσμος συνεχίζει να στηρίζει αυτήν την παράσταση και περίμενε κι εκείνος, όπως κι εγώ, να ξεκινήσουμε και να συνευρεθούμε για μια ακόμη σεζόν».

Η εξαιρετική προσέγγισή σου στον ρόλο του Άρη, που αγαπήθηκε τόσο, έχει αποκτήσει με τον καιρό ακόμη περισσότερες ερμηνευτικές αποχρώσεις, που θα είναι ίσως ορατές σε όποιον έχει δει την παράσταση στο παρελθόν;

«Όπως είναι φυσικό, μετά από τόσο καιρό η παράσταση έχει λιώσει μέσα μου και έχει περάσει σε βιωματικό επίπεδο. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι επαναπαυόμαστε, ούτε εγώ ούτε ο Βασίλης (Μπισμπίκης). Η φετινή παράσταση του “Άρη” έχει δύο σημαντικές διαφορές. Με αφορμή την παράσταση που είχαμε δώσει στην “Καλύβα του Στεφανή” στη Σπερχειάδα και το γεγονός ότι το μούσι μου, μετά τις τηλεοπτικές μου υποχρεώσεις στις “Άγριες μέλισσες”, δεν έχει μεγαλώσει τόσο όσο ήταν στην αρχή, το 2017, μεταφέρουμε τον σκηνικό μας χώρο μέσα σε μια καλύβα και βλέπουμε τον Άρη να κάνει την πορεία του στην ιστορία, σαν να ξεκινάει όντως από την αρχή, στον φυσικό του χώρο. Αυτό βέβαια δίνει και σε μένα τον χώρο να ξαναδώ τον Άρη διαφορετικά και σίγουρα με περισσότερες ερμηνευτικές αποχρώσεις».

Όπως έχεις αναφέρει σε συνεντεύξεις σου, ο συγκεκριμένος ρόλος έχει υπάρξει για σένα «ρόλος ζωής». Αυτού του είδους η σύνδεση του ηθοποιού με έναν ρόλο έρχεται μόνο μέσω της τολμηρής διείσδυσης στην ψυχοσύνθεση του ήρωα;

«Έχω αναφέρει ότι είναι όντως ρόλος ζωής για μένα, ως τώρα. Είναι μεγάλη μου τιμή να ενσαρκώνω μια τόσο μεγάλη ιστορική προσωπικότητα στο θέατρο. Μια προσωπικότητα που πολύ δύσκολα θα επέλεγε κάποιος να την κάνει παράσταση και ακόμα περισσότερο, δεν ξέρω εάν μετά το τέλος της δικής μας πορείας του “Άρη” θα βρεθεί κάποιος άλλος να τον ανεβάσει στο θέατρο. Το εύχομαι, όμως, με όλη μου την καρδιά.
Σε ό,τι αφορά τη σύνδεση ηθοποιού και ρόλου, παίζουν πολλά πράγματα ρόλο. Σίγουρα το ότι το ήθελα πάρα πολύ είναι ένα σημαντικό στοιχείο, αλλά το σπουδαιότερο είναι το έργο καθεαυτό και πώς ο συγγραφέας φωτίζει τον ρόλο. Μετά την πρότασή μου στη Σοφία (Αδαμίδου) να γράψει έναν μονόλογο για τον Άρη, ήρθε στα χέρια μου ένα αριστουργηματικό έργο, που ξεδιπλώνει τόσο ανάγλυφα το ανθρώπινο στοιχείο του Άρη μέσα από τα πολιτικά και ιστορικά γεγονότα, που ήταν η σημαντική αρχή διείσδυσης στον ρόλο. Από εκεί και πέρα, υπάρχει η θέση και το όραμα του σκηνοθέτη και όλοι μαζί εμβαθύνουμε στην ψυχοσύνθεση του ήρωα. Και φυσικά, αν δεν τολμήσεις δεν θα φέρεις και αποτελέσματα».

«Η ΣΟΦΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ»

Ο νέος κύκλος παραστάσεων είναι αφιερωμένος στη μνήμη της συγγραφέως του έργου, της Σοφίας Αδαμίδου, που έφυγε τόσο πρόωρα από τη ζωή στις 12 Ιουνίου. Μέσα από τις λέξεις της, είναι ακόμη εδώ;

«Η Σοφία είναι και θα είναι μαζί μας. Είναι χρέος μας να κάνουμε τα έργα της πράξη και με αυτό τον τρόπο να την κρατάμε ζωντανή στη μνήμη των ανθρώπων, αλλά και στις καρδιές μας. Είναι πολύ δύσκολο το ότι ξεκινάμε και δεν έχουμε τη Σοφία δίπλα μας. Το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε, είναι να αφιερώσουμε στη μνήμη της όλες τις παραστάσεις του Άρη, να τη σκεφτόμαστε και να παίρνουμε ενέργεια από τις λέξεις της».

Στο χώρο του θεάματος, τα φώτα πέφτουν άπλετα στους πρωταγωνιστές και πολύ πιο αχνά στους δημιουργούς. Τι ήταν για σένα η Σοφία, ως συγγραφέας και ως άνθρωπος;

«Η Σοφία ήταν κάτι πολύ περισσότερο από φίλη και συνεργάτις. Ήταν σαν μέλος της οικογένειάς μου. Ήταν ένας σπουδαίος και δοτικός άνθρωπος, με αστείρευτη αγάπη στην καρδιά της για όλους, ακόμα και για αυτούς που κατά καιρούς την είχαν πικράνει. Ως συγγραφέας, τα βιβλία της, τα θεατρικά της έργα και οι θεατρικές της διασκευές είναι αυτά που έχουν μιλήσει και μιλάνε στις ψυχές του κόσμου, και θα συνεχίσουν να μιλάνε όσο τα έργα της παίζονται. Ό,τι και να πω για τη Σοφία θα είναι λίγο. Μου λείπει πολύ».

Η ευφυής σκηνοθεσία του Βασίλη Μπισμπίκη, όπως και η ιδιαίτερη μουσική επένδυσή της από τους Villagers of Ioannina City, την Ερωφίλη και τον Βασίλη Καραγιάννη, αποτελούν οργανικό και αναπόσπαστο κομμάτι της παράστασης, με σημαντικό μερίδιο στην επιτυχία της;

«Η μουσική της παράστασης είναι το 50% αυτής της επιτυχίας. Η ενέργεια που δίνει στην παράσταση αλλά και σε μένα προσωπικά είναι πολύ σημαντική. Πολλές φορές, ακόμα και τώρα σκέφτομαι πως η μουσική, ειδικά των VIC, είναι σαν να γράφτηκε για αυτή την παράσταση. Εμείς θέλαμε να φέρουμε τον Άρη στο σήμερα και η μίξη της παράδοσης με τη ροκ που συνθέτουν οι VIC ήταν το ιδανικό. Από την άλλη, το μοιρολόι που έγραψε και ερμηνεύει η Ερωφίλη πάνω στους στίχους της Αγλαΐας Κλάρα, της μητέρας του Άρη, είναι σαν να ακούς την ίδια την Αγλαΐα να το τραγουδάει.
Σε ό,τι αφορά τη σκηνοθεσία, ο Βασίλης είναι γενικά ένας ευφυής άνθρωπος και καλλιτέχνης και το σημαντικό που έφερε σε αυτή την παράσταση, είναι να αποκωδικοποιήσει το ανθρώπινο στοιχείο του Άρη, μέσα από το έργο της Σοφίας, και να δημιουργήσει έναν κόσμο επί σκηνής που ξεφεύγει από τα τετριμμένα ένος μονολόγου που βασίζεται πάνω στην αφήγηση, τονίζοντας τη δράση. Έτσι, όλα τα ιστορικά και πολιτικά στοιχεία που -αναπόφευκτα- περιγράφονται στο έργο, ζωντανεύουν με τέτοιο τρόπο που ο θεατής δεν χάνει το ενδιαφέρον του από την υπερπληροφόρηση».

«Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ»

Σε σχέση με το 2017, όταν πρωτοπαρουσιάστηκε το έργο, ο «Άρης» έχει να πει ακόμα περισσότερα πράγματα στο κοινό, με τις πρωτοφανείς συνθήκες ανελευθερίας που βιώνουμε σήμερα;

«Αν εξαιρέσουμε αυτή την τραγική περίοδο που διανύσαμε όλοι μας, με τους εγκλεισμούς και τις απαγορεύσεις λόγω της πανδημίας, δεν πιστεύω ότι έχει αλλάξει τίποτα από το 2017 μέχρι και τώρα. Απλώς τώρα, με αυτή την κρίση, ήρθαν στην επιφάνεια όλα όσα δεν βλέπαμε ή κάναμε πως δεν βλέπαμε. Ο Άρης ό,τι είχε να πει το είπε στην ομιλία του στη Λαμία. Αν κάποιος αφιερώσει 45 λεπτά από τη ζωή του να διαβάσει αυτή την ομιλία, η οποία υπάρχει στο διαδίκτυο, θα δει ότι, στην ουσία τους, τα λόγια του Άρη μάς λένε ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται και επαναλαμβάνεται κάθε φόρα με διαφορετικούς τρόπους, ανάλογα με τις συνθήκες και τις εποχές, με έναν λαό χειραφετημένο ή έρμαιο των ευθυνών του και των πράξεών του.
Αυτήν την ανελευθερία δεν τη βιώνουμε μόνο τώρα. Τη βιώνουμε χρόνια τώρα, γιατι ανελευθερία δεν είναι το να μην μπορούμε να πάμε για ένα ποτό ή να μπαίνουμε σε κάποιους χώρους υπό προϋποθέσεις, αλλά πάνω σε αυτά τα μικρά να μη δίνουμε σημασία και να μη φωνάζουμε για τα εργασιακά, για την παιδεία και ακόμα περισσότερο, τη δεδομένη στιγμή, για την υγεία».

Ο πρωτοκαπετάνιος του ΕΛΑΣ αποτελεί διαχρονικό σύμβολο καλέσματος για αγώνα. Πιστεύεις στη δύναμη της λαϊκής αντίστασης σήμερα, που μοιάζει να οδηγούμαστε στον αυτόματο πιλότο προς ένα μέλλον με λιγότερα δικαιώματα και ελευθερίες;

«Ναι. Πιστεύω στη δύναμη της λαϊκής αντίστασης. Στο χέρι μας είναι να διεκδικήσουμε τα δικαιώματα και τις ελευθερίες μας. Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ είχε πει: “Η ελευθερία δεν δίνεται ποτέ εθελοντικά από τον καταπιεστή. Πρέπει να κατακτηθεί από τον καταπιεζόμενο”. Χωρίς αντίσταση και αγώνα, το παρόν θα παραμείνει το μέλλον μας».

  • INFO: O μονόλογος «Άρης» παίζεται κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στον Cartel Τεχνοχώρο στη Νίκαια, Αγ. Ιωάννου Ρέντη & Λεγάκη 7. Εισιτήρια για τις παραστάσεις εδώ.

  • Φωτογραφίες: Δήμητρα Ψυχογιού
Ακολουθήστε το 20/20 Magazine στο Google News, στο Facebook, το Twitter και το Instagram.
ΠΡΟΒΟΛΗ