Κάπως αμήχανα. Αυτό δήλωσε πως νιώθει η Άλκηστις Πρωτοψάλτη λίγο πριν ανεβεί ξανά στη σκηνή του Gazarte, αυτή τη φορά για την πρώτη από τις δύο global live streaming συναυλίες της, την Κυριακή 14 Φεβρουαρίου.

Η αλήθεια είναι πως με σχετική αμηχανία και καχυποψία παρακολούθησα κι εγώ την εν λόγω συναυλία, όχι τόσο για τη συνθήκη της μετάδοσής της μέσω διαδικτύου, όσο για το διχασμό που προκάλεσε η αγαπημένη καλλιτέχνης την περασμένη άνοιξη, όταν ανεβασμένη σε μια πλατφόρμα σάρωσε τους δρόμους του αθηναϊκού κέντρου ανεμίζοντας ένα πανό που έγραφε «Από το δρόμο με αγάπη!».

Αυτό που απογοήτευσε από την επιλογή της αυτή, δεν ήταν φυσικά η πρωτοβουλία της να προσφέρει «λίγο κουράγιο στους ανθρώπους», όπως δήλωσε, αλλά το “εντελώς τυχαίο” πέρασμά της μπροστά από το Μέγαρο Μαξίμου, όπου από κάτω πρωθυπουργός, δήμαρχος και τηλεοπτικά συνεργεία χειροκροτούσαν συνωστισμένοι δίχως να φοράνε μάσκες, την ίδια ώρα όλοι οι υπόλοιποι ήμασταν κλεισμένοι στα σπίτια μας, με τα Mέσα να κουνούν επιδεικτικά το δάχτυλο για τις συνέπειες της πανδημίας. Η επικοινωνιακή εκμετάλλευση του γεγονότος απέβη τελικά εις βάρος της κυβέρνησης. 

Το έργο της, από την άλλη, σπουδαίο, ακριβό και απαράμιλλο. Αυτό δεν το αμφισβητεί κανείς.
Για παράδειγμα, η Πρωτοψάλτη (μαζί με τον Κραουνάκη και άλλους) ήταν από τους καλλιτέχνες που πρωτοστάτησαν στη δημιουργία μιας διαφορετικής παρουσίασης των τραγουδιών στην Ελλάδα στις αρχές της δεκαετίας του 1990, εισάγοντας τον όρο «μουσική παράσταση», παίρνοντας επάξια την σκυτάλη από τον Γιώργο Μαρίνο και εξελίσσοντας την σπουδαία του συνεισφορά.
Η «παράσταση» αυτή σαν είδος συνίστατο σε μια εικαστική πλαισίωση των τραγουδιών κατά τη διάρκεια παρουσίασής τους, που περιλάμβανε σκηνικά, κοστούμια, φωτισμό, ανάγοντας το δρώμενο σε κάτι που έμοιαζε με θεατρική παράσταση, ωστόσο αντί για πρόζα περιείχε τραγούδι. Και είναι μια τραγουδίστρια που έγραψε ιστορία με αυτές τις παραστάσεις, τις οποίες επιχείρησαν πολλοί να μιμηθούν στα επόμενα χρόνια.

Το streaming της παράστασης «άνοιξε» ο ραδιοφωνικός παραγωγός Ξενοφών Ραράκος, ο οποίος από τον κρύο δρόμο της οδού Βουτάδων, λίγο προτού καταφτάσει ο χιονιάς της «Μήδειας» και στην Αθήνα, οδήγησε μέσω της κάμερας τους θεατές στο εσωτερικό του Gazarte, όπου τα μέλη της μπάντας κούρδιζαν τα όργανά τους, ενώ λίγο πιο πέρα, μπροστά σε ένα μπουντουάρ, μια τελείως ανυποψίαστη Πρωτοψάλτη έβαζε τις τελευταίες πινελιές στο χτένισμά της. Αφού χαιρέτησε τον παραγωγό, απάντησε στις ερωτήσεις του, ενώ στη συνέχεια ακολούθησαν πλάνα από την προετοιμασία της παράστασης.

Στα της συναυλίας, το στήσιμο της σκηνής στο Gazarte την έκανε να μοιάζει με σαλόνι σπιτιού, με στρωμένα χαλιά, δερμάτινους καναπέδες, αναμμένα κεριά. Η μπάντα της όπως πάντα καλοκουρδισμένη, με ζεστά κρουστά κι έξυπνες ενορχηστρώσεις, σαν κλείσιμο του ματιού στην αυθεντική εκδοχή του στούντιο. Ο τρόπος σκηνοθεσίας κι εναλλαγής των πλάνων, ωστόσο, με έκανε πολλές φορές να αμφιβάλλω για το αν αυτό που παρακολουθώ είναι πράγματι ζωντανό ή όχι, αλλά δυστυχώς καταλήγω στο ότι αυτά τα άβολα συναισθήματα είναι εύλογες συνέπειες της προσαρμογής στη συνθήκη του live streaming, στην οποία τα συναισθήματα τόσο των θεατών, όσο και των καλλιτεχνών είναι «ζορισμένα».

Το ερώτημα όμως είναι το εξής:
Εκτός από την εσωτερική αυτή καταπίεση των συναισθημάτων, όντας κάποιος έγκλειστος και στημένος μπροστά σε μια οθόνη, οφείλει να συμβιβαστεί και με ένα σωρό τεχνικά προβλήματα, όπως η ποιότητα του βίντεο, οι διάφορες «γκλιτσιές» και οι καθυστερήσεις;
Όχι δεν μπορεί και δεν πρέπει.
Έχουμε 2021. Κάνεις live streaming. Σεβάσου τους θεατές. Βρες ένα σέρβερ της προκοπής. Κάνε κάτι.
Είναι ντροπή ολο αυτό το κοροϊδιλίκι που συμβαίνει το τελευταίο διάστημα στην Ελλάδα με τα live streaming.

Κάτι τέτοιο λοιπόν, δεν έλειψε ούτε κι από αυτή τη μετάδοση, αφού την ώρα που η τραγουδίστρια ερμήνευε το «Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες», του Αντώνη Καλογιάννη, η ροή διακόπηκε απότομα, για να επιστρέψει μετά από δέκα λεπτά.
Το Gazarte έσπευσε, μετά από μεγάλη αποδοκιμασία του κοινού στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, να ανακοινώσει πως οι θεατές θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν δωρεάν είτε μια επανάληψη της συναυλίας, είτε τη δεύτερη ζωντανή συναυλία, που αναμένεται να μεταδοθεί την Κυριακή 21 Φεβρουαρίου.

Ένα από τα εντυπωσιακά πράγματα σχετικά με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη, τέλος, είναι ο τρόπος με τον οποίο έχει διατηρήσει τη φωνή της σχεδόν αναλλοίωτη κι αμετάβλητη μέσα στα σαράντα έξι χρόνια που μετρά στην ελληνική δισκογραφία. Παρ’ όλο που πολλές φορές ο τρόπος με τον οποίο ερμηνεύει αφήνει την υπόνοια πως προσπαθεί να ξεφύγει τεχνηέντως από τα σημεία στα οποία η ίδια θεωρεί ότι θα δυσκολευτεί, καταφέρνει να το κάνει με περισσή επιδεξιότητα, χωρίς να προδίδεται στιγμή.