Το βιβλίο της εβδομάδας

Κάθε τόπος κρατά διπλοκλειδωμένα τα κρίματα του. Προσπαθεί να τα ξεχάσει, κάνει πως δεν τα θυμάται. Ο χρόνος πρέπει να συνεχίσει να κυλά και μια πληγή θέλει χρόνο για να επουλωθεί. Συνεπώς, το τραύμα μαζεύεται όπως όπως, με επιδέσμους που κάποια στιγμή είναι σίγουρο πως θα χαλαρώσουν, θα λυθούν, και η θέα του αίματος θα ξαναφανεί.

Το βιβλίο της εβδομάδας
ΠΡΟΒΟΛΗ

Της Κυριακής Μπεϊόγλου

Αυτά σκεφτόμουν καθώς διάβαζα το βιβλίο «Μέσα Πέτρα»(Ποταμός) της πρωτοεμφανιζόμενης στη λογοτεχνία Μαρίας Μανωλέλη.

Σε αυτή την ιστορία ο τόπος είναι ένα χωριό με το όνομα «Πέτρα» στα χαμηλά των βουνών της Κρήτης. Και ενώ η πλάση γύρω σου κόβει την ανάσα από την ομορφιά στα κλειστά σπίτια του χωριού μια σκληρή ιστορία έμφυλης βίας πέφτει με βαριά σκιά. Οι Κρητικοί λένε πως «ο έρωτας κι ο θάνατος ίδια σπαθιά βαστούνε» και νομίζω πως αυτή η φράση πράγματι δίνει αντιπροσωπευτικότερα το πνεύμα του βιβλίου.

«Τρεις γυναίκες-φύλακες μυστικών, τρία ορφανά αδέρφια, ενήλικες πια, και ένας γιατρός για τις πληγές που δεν κλείνουν θα συναντηθούν για μια κηδεία που, εκτός από τον νεκρό που περιμένει να ταφεί, δεν μοιάζει με κηδεία. Το βέλος του θανάτου θα μπλεχτεί με το βέλος του έρωτα και θα ταξιδέψει στο παρελθόν διασχίζοντας θάλασσες, βουνά, σιωπές και τραύματα», λέει το οπισθόφυλλο.

Πέρα από αυτή την επιγραφή εγώ βρήκα μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση της ζωής στην «επαρχία». Μια επαρχία που εμείς οι «πολιτισμένοι» συχνά αγνοούμε και έπειτα πέφτουμε από τα σύννεφα βλέποντας ιστορίες «φρίκης» στα δελτία ειδήσεων.

 

 

Επιστρέφοντας κάποιος στον τόπο της καταγωγής του όπου έχει ζήσει τραυματικές στιγμές, όπως πρόσωπα στο βιβλίο, είναι σαν να έρχεται αντιμέτωπος με τη μοίρα που χρόνια απέφευγε. Καμία φορά χρειάζεται και ένας τρίτος, ανάμεσα στον τόπο και σε σένα, στην περίπτωση της «Μέσα Πέτρας» ο γιατρός, που θα ξεκινήσει το ξετύλιγμα του κουβαριού. Θα σπάσει τον κόμπο και τα μυστικά θα απλώνονται ένα ένα στον ήλιο. Οι «μαύρες πέτρες» που έριξαν πίσω τους όσοι εύχονταν να μην ξαναζήσουν οδυνηρές στιγμές, γίνονται «παρουσίες» που μαρτυρούν το έγκλημα.

Όπως κάθε συγγραφέας στο πρώτο του βιβλίο, έτσι και η Μ.Μανωλέλη θέλει να χωρέσει όσα αισθάνεται, όσα ξέρει κι όσα φαντάζεται. Αυτό σε κάποιες στιγμές δεν βοηθά στην «οικονομία» της ανάγνωσης και πετάει έξω τον αναγνώστη. Όμως έχει μια πολύ δυνατή ιστορία, ήρωες αληθινούς και οικείους σε μας, και μια ρεαλιστική γρήγορη αφήγηση.

Είναι τρομακτικό και απεχθές το γεγονός πως ιστορίες σαν αυτή που πραγματεύεται το βιβλίο είναι πάρα πολλές στη χώρα μας. Τα θύματα της έμφυλης βίας είναι σύζυγοι, μητέρες, μικρά κορίτσια. Οι δολοφονίες τους κρίθηκαν «ατυχήματα» και οι υποθέσεις έκλεισαν. Χαίρομαι ιδιαίτερα που ένα τέτοιο βιβλίο τραβάει το πέπλο της «συγκάλυψης» των τοπικών κοινωνιών. Η «Μέσα Πέτρα» της Μαρίας Μανωλέλη βάζει ένα λιθαράκι σε αυτή την υπόθεση, ευαισθητοποιεί, και σίγουρα αποτελεί μια ελκυστική αναγνωστική πρόταση.

Ακολουθήστε το 20/20 Magazine στο Google News, στο Facebook, το Twitter και το Instagram.
ΠΡΟΒΟΛΗ