Το ζήτημα όμως παραμένει ανοιχτό. Εξελίσσεται δε σε σοβαρό πολιτικό ζήτημα για την κυβέρνηση.

Οι φήμες και η ανακοίνωση

Το τελευταίο διάστημα πέρα από τις επώνυμες καταγγελίες, κυκλοφορούν έντονα φήμες για το ελληνικό θέατρο , στο πλαίσιο της δημόσιας συζήτησης που προκαλεί το ελληνικό #metoo. Προφανώς κανείς δεν μπορεί να εγκληθεί βάσει φημών. Οι δίκες του internet είναι εξαιρετικά επικίνδυνες για τα δικαιώματα και τον νομικό πολιτισμό.
Ωστόσο, τα πράγματα για το Εθνικό περιπλέκονται διότι στην ανακοίνωση που εξέδωσαν οι σπουδαστές της Δραματική Σχολής του Εθνικού Θεάτρου αναφέρεται μεταξύ άλλων:
«Ο ασκός του Αιόλου άνοιξε και έφτασε η ώρα να φανερωθούν τα αμέτρητα περιστατικά εργασιακού εκφοβισμού, σεξιστικής βίας, ρατσισμού, ομοφοβίας, τρανσοφοβίας, μισοαναπειρισμού, ηλικισμού και αποκλεισμών του θεάματος -ένα χώρο που, αν και φαινομενικά μοιάζει ρόδινος, είναι γεμάτος από ανθρώπους που εκμεταλλευόμενοι τη θέση ισχύος τους μπορούν να υποτιμούν ή ακόμη και να συμπεριφέρονται παραβιαστικά, να εκβιάζουν συναισθηματικά και παρενοχλούν σεξουαλικά.
Εμείς οι ίδιες και οι ίδιοι, άλλες περισσότερο, άλλοι λιγότεροι, άλλοι ευτυχώς καθόλου, έχουμε βιώσει αντίστοιχα περιστατικά -τα οποία δυστυχώς δεν έχουμε μπορέσει να αρθρώσουμε λόγω φόβου μήπως εμείς κάτι δεν καταλάβαμε καλά και μήπως μελλοντικά στιγματιστούμε. Αυτό που έγινε μας δίνει ελπίδα ότι κάτι αλλάζει: η “άγνοια” ενός νέου φοιτητή δεν μπορεί να δίνει πάτημα σε διδάσκοντες να συμπεριφέρονται ως αυθεντίες, κακοποιητικές συμπεριφορές δεν μπορούν να γίνονται αποδεκτές ως μέθοδοι εκπαίδευσης ή ως τεχνικές εξάσκησης νέων δημιουργών. Η βία είναι βία.»

Τι θα περιμέναμε

Μετά την ανακοίνωση των σπουδαστών, θα περιμέναμε τέσσερις κινήσεις:

• Να τοποθετηθεί η διεύθυνση του Εθνικού Θεάτρου.
• Να τοποθετηθεί η ηγεσία του Υπουργείου Πολιτισμού, αφού το Εθνικό είναι κρατικός οργανισμός.
• Να διαταχθεί αμέσως έρευνα για τα «αντίστοιχα περιστατικά» που λένε οι σπουδαστές ότι έχουν βιώσει.
• Να επέμβει ο εισαγγελέας, μιας κι εδώ δεν γίνεται δημόσια λόγος για πειθαρχικά παραπτώματα, αλλά για ποινικά κολάσιμες πράξεις.
• Δεν γίνεται σπουδαστές κρατικής σχολής να καταγγέλλουν περιστατικά σεξιστικής βίας στα οποία μάλιστα ενδεχομένως εμπλέκονται διδάσκοντες και καμιά αρμόδια Αρχή να μην αντιδρά. Στην περίπτωση του Εθνικού δεν έχουμε απλώς «φήμες» όπως λέει στη δήλωσή της η κ. Μενδώνη, αλλά μια κανονική δημόσια καταγγελία από τους σπουδαστές της Δραματικής Σχολής του.

Η πολιτική κάλυψη

Θα περιμέναμε όμως και κάτι ακόμα: Να βγει το υπουργείο Πολιτισμού να ξεκαθαρίσει αν ο Δημήτρης Λιγνάδης χαίρει ακόμα της εμπιστοσύνης του. Απαιτείται σαφής τοποθέτηση της κ. Μενδώνη, χωρίς «εποικοδομητική ασάφεια», χωρίς να αφήνεται το παραθυράκι του «θα ερευνήσουμε». Για έναν κρατικό αξιωματούχο (και ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού είναι κρατικός αξιωματούχος) δεν υπάρχει «μισή» κάλυψη∙ πόσο μάλλον όταν ο αξιωματούχος υπήρξε προσωπική επιλογή του πρωθυπουργού. Καθαρές κουβέντες λοιπόν.