O K. Μητσοτάκης οξύνει τις σχέσεις με τη Ρωσία, μέσα από άρθρο του στο Politico

O Κυριάκος Μητσοτάκης, με άρθρο που υπογράφει για το Politico, δυσχεραίνει τις σχέσεις Ελλάδας-Ρωσίας, αποκαλώντας αφελείς όσους Ευρωπαίους πίστεψαν, μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, πως «η μάχη για τις αξίες και τα ιδανικά έχει κερδηθεί».

O K. Μητσοτάκης οξύνει τις σχέσεις με τη Ρωσία, μέσα από άρθρο του στο Politico
ΠΡΟΒΟΛΗ

Στο άρθρο του, ο Πρωθυπουργός δεν ξεκινά το ίδιο επιθετικά: Αναφέρει πως βρισκόμαστε σε μια περίοδο όπου τα πράγματα αλλάζουν πολύ γρήγορα και απαιτείται άμεση αφύπνιση. Ζητάει, όμως, αμέσως μετά, την άμεση ένταξη των Δυτικών Βαλκανίων και εν γένει της Νοτιοανατολικής Ευρώπης στην Ε.Ε., αποκαλώντας την ένταξη των χωρών αυτών ως «υπαρξιακής σημασίας» για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης συνεχίζει το άρθρο του, αναφέροντας πως μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, υπήρξε μία κυρίαρχη αντίληψη στην Δύση -που έκτοτε αποδείχθηκε αφελής- πως η μάχη σχετικά με τις αξίες και τα ιδανικά έχει κερδηθεί (εννοώντας τη μάχη Καπιταλισμού - Σοσιαλισμού), τονίζοντας πως η πτώση της ΕΣΣΔ, πέρα από ελπίδα και αισιοδοξία, έφερε στον κόσμο και μεγάλη αυταρέσκεια και πως για αυτή την αυταρέσκεια τώρα πληρώνουμε υψηλό τίμημα.

Στη συνέχεια, ο Πρωθυπουργός κάνει λόγο για επαναφορά των Σφαιρών Επιρροής στα Βαλκάνια (σ.σ. τα κεφαλαία της μετάφρασης), κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου, καθώς «δυσοίωνοι τριγμοί γίνονται αισθητοί κάτω από την επιφάνεια». Προειδοποιεί για την πτώση στη ρωσική σφαίρα επιρροής αυτών των χωρών αν δεν ενταχθούν άμεσα στην Ε.Ε. Η εισήγησή του κλείνει με την ένταξη στην Ένωση όλων των χωρών μέχρι το έτος 2033, με πρώτες τη Βόρεια Μακεδονία (ο κ. Μητσοτάκης μόνο στο εσωτερικό την αποκαλεί διαφορετικά) και την Αλβανία και αμέσως μετά τις Ουκρανία και Μολδαβία.

Ενημερώνει, μάλιστα, τους υπόλοιπους ηγέτες, στους οποίους αναφέρεται, πως στα Βαλκάνια υπάρχει ένα ανταγωνιστικό της Ε.Ε. πλαίσιο, που καταπατά τα ανθρώπινα δικαιώματα, το Κράτος Δικαίου και τις θεμελιώδεις ελευθερίες, με απέχθεια, ρεβιζιονισμό και αυτοκρατορική νοσταλγία (σ.σ. προσωπική αναφορά στον Πούτιν, που έκανε λόγο για ένταξη εδαφών όπως ο τσάρος Πέτρος ο Μέγας). Καλεί, λοιπόν, να κλείσει το περιθώριο δράσης του Πούτιν.

Δηλαδή, τονίζει πως η δύναμη της Ρωσίας υποβαθμίστηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την καλεί να εντάξει όσες χώρες των Δυτικών Βαλκανίων και της Νοτιοανατολικής Ευρώπης δεν ανήκουν στην Ένωση, χτίζοντας ένα αντιρωσικό μέτωπο. Βέβαια, αφήνει πολλές αιχμές κατά του κομμουνισμού, παραβλέποντας πως ο Πούτιν είναι καθόλα απολυταρχικός, λειτουργεί στο καπιταλιστικό πλαίσιο και οι οικονομικές του κινήσεις, μέχρι πριν τον πόλεμο, ήταν νεοφιλελεύθερες, με τη διαφορά της τοποθέτησης φίλων ή ελεγχόμενων ολιγαρχών σε επιχειρήσεις-κλειδιά. Δηλαδή δεν μιλάμε για κρατικό συγκεντρωτισμό, αλλά για έναν προσωπικό συγκεντρωτισμό που ωφελεί τον Πούτιν και όχι τον ρώσικό λαό.

Το δεύτερο ζήτημα που προκύπτει, είναι πως οι ενταξιακές διαδικασίες διαρκούν -σωστά- πολλά χρόνια, ακριβώς για να μην εισέρχονται στην Ευρωπαϊκή Ένωση χώρες που δεν σέβονται τα ανθρώπινα δικαιώματα και το Κράτος Δικαίου. Με λίγα λόγια, όπως την πάτησε η Ευρωπαϊκή Ένωση με την Πολωνία και την Ουγγαρία, όπου περισσότερο μπήκαν στην Ένωση ως χατίρι προς την Αμερική. Ακριβώς αυτές οι δύο χώρες μπλοκάρουν με βέτο αποφάσεις της Ε.Ε., κατά κόρον. Η μία είναι πλέον φανερά υπέρ της Ρωσίας.

Το τρίτο πρόβλημα της έκκλησης Μητσοτάκη για ταχεία ένταξη, είναι πως πρώτα οφείλει να αφήσει της μεγαλοστομίες έναντι της Ρωσίας και να μη βγάζει την χώρα μπροστά. Υπάρχουν οι Γάλλοι και οι Γερμανοί για να βγαίνουν μπροστά και μαντέψτε: Δεν το κάνουν! Οι Ευρωπαίοι, θέλοντας να απεμπλακούν από το ρωσικό φυσικό αέριο, έχουν βάλει στο μάτι τα «ευρωπαϊκά αποθέματα φυσικού αερίου». Δηλαδή αυτά της Ελλάδας και της Κύπρου. Αυτά ακριβώς που δεν αναγνωρίζει και διεκδικεί η Τουρκία. Οπότε οι Ευρωπαίοι ίσως να μην είχαν τόσο μεγάλο πρόβλημα αν η Ελλάδα, η Κύπρος και η Τουρκία συνεκμεταλλευτούν τα κοιτάσματα αυτά, εις βάρος της ελληνικής ή της κυπριακής κυριαρχίας.

Τη δεδομένη στιγμή και με τριπλές εκλογές σε Ελλάδα, Κύπρο, Τουρκία μέχρι το 2023, όχι μόνο δεν πρέπει να δημιουργούμε νέους εχθρούς, αλλά δεν θα έπρεπε να προκαλούμε περισσότερο τους εχθρούς που κάναμε τους τελευταίους 4 μήνες. Χρειάζεται δηλαδή διπλωματία, απεμπλοκή και αποσυμπίεση, χωρίς αποδυνάμωση της χώρας και διατηρώντας αποτρεπτική ισχύ. Αν δηλαδή είσαι αδύναμος και ταυτόχρονα προκλητικός επί προσωπικού, αυτό είναι το χειρότερο πλαίσιο για να ζητάς ενίσχυση του μετώπου κατά της Ρωσίας, του τσάρου και των… κομμουνιστών!

Ολόκληρο το άρθρο του Πρωθυπουργού στα αγγλικά.

Ακολουθήστε το 20/20 Magazine στο Google News, στο Facebook, το Twitter και το Instagram.
ΠΡΟΒΟΛΗ