Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου έκανε το χρέος της στηρίζοντας τις δράσεις του ΟΚΑΝΑ στην απολύτως λάθος βάση. Αντιγράφοντας από την ανάρτησή της: «Ανώνυμες σκιές στο χάος της μεγαλούπολης, εθισμένες σε ουσίες, αδιάκοπα περιφερόμενες σε αναζήτηση της δόσης τους. Νέοι άντρες και γυναίκες, καθηλωμένοι σε ένα ακινητοποιημένο παρόν. Τους βλέπουμε στα πάρκα, στις γωνιές των δρόμων, στα στενά του κέντρου, μας συγκλονίζει αυτή η σπατάλη ζωής, η περιθωριοποίηση, η μοναξιά, η εξαθλίωση. Και αισθανόμαστε ανήμποροι να βοηθήσουμε, μπροστά στην άρνηση ή την αδυναμία τους να προσεγγίσουν ψυχοκοινωνικές υπηρεσίες ή και υγειονομικές δομές. Όμως οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι μόνοι».

Είναι μια δήλωση που δείχνει πως δεν πήρε μυρωδιά από την δράση του ΟΚΑΝΑ και της ομάδας των streetworkers. Μπορεί η Πρόεδρος με την συνοδεία της να μοίρασε σύριγγες και το κιτ ασφαλούς χρήσης του ΟΚΑΝΑ, όμως αν δείτε το κομμάτι από το κείμενο τι μας λέει;

Για αρχή, το δικό της και το «δικό μας» δράμα να αντικρίζουμε νέους ανθρώπους τοξικοεξαρτημένους να ψάχνουν την δόση τους. Πως δεν έχουν μέλλον και η ζωή τους είναι σε παύση. Πως είναι ανώνυμες σκιές. Πως «συγκλονίζεται από την σπατάλη ζωής». Και το χειρότερο: πως ο λόγος που δεν απεξαρτώνται από τα σκληρά ναρκωτικά είναι πως δεν μπορούν ή δεν θέλουν. Αυτό που μας περιγράφει η Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι ακριβώς η βάση της περιθωριοποίησης των τοξικοεξαρτημένων. «Αχ, τι κρίμα, έμπλεξε. Με στεναχωρεί το θέαμα ανθρώπων που είναι σκιές του εαυτού τους. Δεν θέλει να ξεμπλέξει. Κρίμα και η ζωή είναι ωραία, δεν ξέρει τι χάνει. Τόσοι άνθρωποι θέλουν να τους βοηθήσουν και αυτοί εκεί, στην πρέζα τους». Κυρπαντελισμός; Μανταμσουσουδισμός; Κάπως πρέπει να ονομάζεται αυτός ο συνδυασμός άγνοιας και υποκρισίας.

Είναι μια απαράδεκτη συλλογιστική, προσβλητική για τους τοξικοεξαρτημένους και για τους ίδιους τους streetworkers του ΟΚΑΝΑ. Που αντιμετωπίζουν τους χρήστες ισότιμα, χωρίς λύπηση, προσπαθώντας να βοηθήσουν και να ενημερώσουν. Να ξεκόψουν. Να δουν μόνοι τους την ευκαιρία να πάρουν την ζωή τους στα χέρια τους. Και μέχρι τότε να μπορούν να κάνουν χρήση με ασφάλεια. Ακόμα και αν πουλήσουν το κορμί τους για να πάρουν την δόση τους ας έχουν ένα προφυλακτικό να μην κολλήσουν ΣΜΝ και ειδικά AIDS που βρίσκεται σε άνοδο. Η κ. Σακελλαροπούλου, κάτοικος Μεταξουργείου, δεν έχει καταλάβει Χριστό. Δεν βλέπει, κοιτάζει. Δεν παρατηρεί, ρίχνει το βλέμμα της και το αποστρέψει από το ξόδεμα της ζωής. Δεν ακούει. Κρίνει. Δεν σκέφτεται πως τα ναρκωτικά δεν είναι το πρωτογενές πρόβλημα αλλά η λάθος λύση. Μια προσπάθεια να δραπετεύσει κάποιος από την δική του μίζερη καθημερινότητα, τα δικά του τραύματα, να ξεχάσει τα τραύματα και να νιώσει «καλά».

Αναρωτήθηκε ποτέ η κ. Σακελλαροπούλου τι οδηγεί τους ανθρώπους στα βαριά ναρκωτικά; Τι τους οδηγεί στην επιλογή να κουκουλώσουν το τραύμα; Σκέφτεται πως δεν έχουν όλοι την πολυτέλεια, τα χρήματα ή τις ψυχικές αντοχές να αποδεχτούν το τραύμα τους, να αναγνωρίσουν την ύπαρξή του και να μπουν σε διαδικασία επούλωσης;

Δεν υπάρχουν λόγια για τις επικοινωνιακές κινήσεις της Προέδρου της Δημοκρατίας, ειδικά όταν έχει και δικούς της ανθρώπους που αντιμετώπισαν το ίδιο ζήτημα. Πριν αναρτηθεί ολόκληρη η ανακοίνωση της Προέδρου, είναι καλό να δούμε μια πτυχή από προχθεσινή καταγγελία από την EVA αλλιώς @Stress_Miss_:

Ένα απόλυτα σοκαριστικό Tweet Thread που δείχνει την θεσμική αντιμετώπιση των τοξικοεξαρτημένων

«Πήρα μια βαθιά ανάσα και αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας ένα δράμα που ζούμε στην οικογένεια και δεν το ανέφερα παρά μόνο σε ελάχιστους φίλους εδώ, αλλά ούτε κίνησα νομικές διαδικασίες, που θα έπρεπε, επειδή δείλιασα. Φοβήθηκα πως όλα θα γύριζαν εναντίον μας.
Αυτό που θα διαβάσετε αφορά τον γιο μου, που είναι χρήστης ουσιών εδώ και κάποια χρόνια. Δυστυχώς έπεσε στα ναρκωτικά, ύστερα από ένα τροχαίο ατύχημα, όπου σαν οδηγός του αυτοκίνητου, νιώθει υπαίτιος του θανάτου της αδελφής του (κόρης μου), που ήταν συνοδηγός.
Στο γιο μου αυτό το ατύχημα του άφησε και πρόβλημα στο πόδι. Δεν περπατάει καλά, πόσο μάλλον να μπορεί τρέξει. Το νέο δράμα που θα αναφέρθώ τώρα, ξεκίνησε το μεσημέρι στις 4/9/22 όταν ο γιος μου πήγε σε γνωστή κεντρική πλατεία των Αθηνών, όπου όλοι ξέρουμε, ότι χρήστες αγοράζουν την δόση τους. Ο γιος μου ήταν με κάποιον άλλο φίλο του μαζί και όταν είδαν πως τους πλησίαζε ένας αστυνομικός με πολιτικά, τον αναγνώρισε και γυρίζει και του λέει "Φεύγω κύριε αστυνόμε, πάω στο σπίτι μου" και έκανε στροφή να φύγει.
Τότε ο αστυνομικός του δίνει με δύναμη μια κλωτσιά πίσω...στη γάμπα. Ο γιος μου, έπεσε στο πλακόστρωτο ουρλιάζοντας από τους πόνους και φώναζε ότι του έσπασε το πόδι. Ο αστυνομικός συνέχισε να του λέει επιτακτικά να σηκωθεί για να τον ακολουθήσει πεζός, όσο ο γιος μουκλαίγοντας φώναζε ότι δεν μπορεί να σηκωθεί, γιατί πονάει πολύ. Τότε ο αστυνομικός βρίζοντάς τον, κάλεσε για βοήθεια άλλους δυο συναδέλφους του, που τον πήραν σηκωτό και τον πήγαν στο τμήμα με τα πόδια... σέρνοντας τον!!!!
Μου τηλεφώνησε σχεδόν αμέσως κάποιος γνωστός που είδε το συμβάν και έμαθα τι συνέβη. Κάλεσα στο τμήμα ασφαλείας, τους είπα πια είμαι και όσο έκανα διάλογο με αυτόν που τον συνέλαβε και μούλεγε τα δικά του, άκουγα από το βάθος της γραμμής τον γιο μου να βελάζει από τους πόνους. Μην αντέχοντας να τ' ακούω άλλο, είπα στο μπάτσο, έρχομαι να μου τα πεις από κοντά. Πήγα στο τμήμα και τα ουρλιαχτά του γιου μου ακουγόντουσαν στο ισόγειο του κτιρίου. Με την ψυχή στο στόμα ανέβηκα τρεις ορόφους όπου τον είδα καθισμένο στον προθάλαμο, κάτασπρο, ελεεινά χάλια, με το πόδι του νάχει μια παράξενη, αλλοπρόσαλλη κλίση προς τα έξω. Σοκαρίστηκα και το μόνο που ήθελα ήταν να τον πάρω εκείνη την στιγμή και να φύγουμε από το κολαστήριο. Μπήκα στο γραφείο των αστυνομικών αλαφιασμένη, τρέμοντας, απογοητευμένη, θυμωμένη και φοβισμένη. Προσπαθούσα να συγκρατήσω τα νεύρα μου και τα έντονα συναισθήματα που είχα εκείνη τη στιγμή, εκφράζοντας μόνο την ανησυχία μου για το πόδι του. Άκουγα τον αστυνομικό να μου λέει ότι τον συνέλαβε επειδή πούλαγε και πως δεν τον υπάκουσε και πήγε να τρέξει να φύγει (!!!).
Του είπα, "Καταρχήν δεν μπορεί να τρέξει και κατά δεύτερον μπορεί να αγόρασε, αλλά αποκλείετε να πούλαγε! Δεν βρήκατε χρήματα, ούτε κάποια ποσότητα επάνω του" και μου απαντά με νόημα και χωρίς ίχνος ντροπής "Θα βρούμε...μην ανησυχεις και μάλιστα υπάρχει και μάρτυρας" !!! Εκείνη τη στιγμή κατάλαβα τι παίζει και τι θα παίξει, αν πω οτιδήποτε. Ένιωσα να απειλούμαι και να εκβιάζομαι. Ήξερα πως όσα μου έλεγε ήταν ψέματα. Κάποια στιγμή με τα πολλά, συμφώνησε να τον πάρω να φύγουμε, με την προϋπόθεση πως δεν θα του έκανα κάποια μήνυση ή καταγγελία.
Με μαύρη ψυχή του υποσχέθηκα πως θα ξέχναγα το συμβάν και συμφώνησα, προκειμένου να τον πάρω απο εκεί. Με την ψυχή στο στόμα, πήρα στην πλάτη (!!!) τον γιο μου, αφού κανένα από τα τομάρια που ήταν εκεί δεν προθυμοποιήθηκε να με βοηθήσει και τον κατέβασα μόνη στο ισόγειο όπου είχα παρκάρει το αυτοκίνητο μου. Τον έβαλα στο πίσω κάθισμα και ήρθαμε στο σπίτι. Στη διαδρομή τον παρακαλούσα να πάμε στο νοσοκομείο…εκείνος δεν ήθελε με τίποτε. Ήταν φανερά σοκαρισμένος και φοβισμένος. Σπίτι μας περάσαμε πολύ άσχημη νύχτα!
Μέχρι που ξημέρωσε, το πόδι του είχε πρηστεί, είχε σκάσει το δέρμα από το πρήξιμο, έχοντας αφόρητους πόνους. Αφού είδε και απόειδε καλέσαμε το ασθενοφόρο. Τον πήγε στον Ερυθρό Σταυρό όπου διαπιστώθηκε ότι η κλωτσιά του προκάλεσε συντριπτικό κάταγμα κνήμης, επειδή το πόδι του ήταν ήδη αδύναμο, οπότε έπρεπε να νοσηλευθεί. Στο νοσοκομείο, μας είπαν ότι είναι ρίσκο να τον χειρουργήσουν για να του βάλουν λάμες όπως θα έπρεπε να κάνουν, επειδή το ανοσοποιητικό του είναι πολύ χαμηλό και υπάρχει μεγάλος φόβος να αρπάξει νοσοκομειακές λοιμώξεις.
Έτσι του έβαλαν νάρθηκα από την πατούσα μέχρι και πάνω από τον μηρό και παρακολουθούσαμε την κατάσταση του, μέχρι να δούμε ότι τα κόκαλα που είχαν θρυμματιστεί, θα δέσουν χωρίς χειρουργείο. Νοσηλεύθηκε για 20 μέρες. Φυσικά δεν μπορούσε με τίποτε να αυτοεξυπηρετηθεί πόναγε πάρα πολύ, με αποτέλεσμα να είμαι στο πλευρό του συνέχεια, με τις υποχρεώσεις στο σπίτι να τρέχουν. Στο μυαλό μου γύριζε συνέχεια η σκέψη να αθετήσω την υπόσχεση που έδωσα από ανάγκη και να κυνηγήσω το κάθαρμα που κτύπησε το παιδί μου.

Δεν φαντάστηκα ότι του είχε προκαλέσει τόσο μεγάλη ζημιά. Ήθελα δικαιοσύνη! Η αλήθεια είναι ότι επικοινώνησα με γνωστούς δικηγόρους, οι οποίοι με απέτρεψαν να το κάνω…ισχυριζόμενοι πως ο λόγος του χρήστη γιου μου, θα είναι αναξιόπιστος, εναντία στο λόγο του μπάτσου.
Ο μπάτσος δεν θα πάθει τίποτε, όπως δεν παθαίνει κανείς. Στις περισσότερες υποθέσεις, τα θύματα αστυνομικής βίας και κακοποίησης, δεν έχουν βρει το δίκιο τους. Το θέμα θα σέρνετε στα δικαστήρια για χρόνια, θα μου φύγουν πολλά χρήματα -που δεν έχω- με αμφίβολο αποτέλεσμα
Να συμπληρώσω ότι έμαθα εκ των υστέρων ότι μάρτυρας της υπόθεσης θα ήταν άλλος χρήστης, που εκβιάστηκε στο τμήμα, πως αν δεν καταθέσει ότι του πούνε εναντίον του γιου μου, θα τον συλλάβουν. Έμαθα επίσης πως όσο ο γιος μου ήταν στην αίθουσα αναμονής, άκουγε τους συναδέλφους του μπάτσου που ήταν στο γραφείο μαζί του, να τον βρίζουν και να προσπαθούν να βρουν τρόπο να το καλύψουν λέγοντας "τι έκανες ρε μαλάκα; Τι θα πούμε τώρα;" Ο γιος μου ύστερα από έξι μήνες και πολλά πέρα δώθε στο νοσοκομείο για να παρακολουθούμε την εξέλιξη του σπασίματος, κάνοντας πολλά έξοδα και τραβώντας πολύ κούραση και γω και αυτός, περπατάει μέχρι και σήμερα μόνο με πατερίτσες, έχει περιοριστεί στο σπιτι και πονάει πολύ! Είναι αμφίβολο αν θα περπατήσει ποτέ, έστω όπως και πριν και μάλλον θα είναι χειρότερα
Τέτοιο αντριλίκι έβγαλε ο μπάτσος… σε ένα αδύναμο χρήστη! Έχω στεναχωρηθεί που δεν έκανα μήνυση και δεν θα δικαιωθεί το παιδί μου! Λυπάμαι, επειδή πιστεύω ότι αυτό το παλιοτόμαρο που θα την γλυτώσει, μπορεί να κακοποιήσει και άλλον άνθρωπο.
Συγχωρείστε με! Δεν ξέρω τι θα μπορούσε να συμβεί στο παιδί μου που είναι χρήστης και πολλές φορές βρίσκεται σε μέρη που δεν πρέπει. Έκανα πίσω φοβισμένη και έχω τύψεις που δεν τον κυνήγησα! Δεν εμπιστεύομαι την αστυνομία, όπως δεν εμπιστεύομαι επίσης και την δικαιοσύνη, πια!

Εδώ μπορείτε να δείτε το tweet και τις φωτογραφίες που τράβηξε η @Stress_Miss από το νοσοκομείο. 

Σε αυτήν την κυρία πρέπει να μιλήσει η Πρόεδρος της Δημοκρατίας και να υποσχεθεί διερεύνηση της καταγγελίας. Το να ρίχνει το φταίξιμο σε ασθενείς είναι πρωτίστως αντιπαραγωγικό.