Έχουμε ξεκάθαρο στόχο για την παιδεία;

Με εντάσεις το μαζικό πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο. Επεισόδια στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο. Δυναμικά συλλαλητήρια για να πέσει το νομοσχέδιο... Μαζικά στους δρόμους οι φοιτητές. Μαζικό και δυναμικό το συλλαλητήριο. Ένταση και χημικά στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο. Μαζικό παρών έδωσαν οι φοιτητές και οι εκπαιδευτικοί.

Έχουμε ξεκάθαρο στόχο για την παιδεία;
ΠΡΟΒΟΛΗ

Γράφει η Ωραιάνθη Αρμένη

Τίτλοι διαχρονικοί. Μιλάνε πάντα για τον ίδιο μηχανισμό διεκδίκησης απέναντι στα σχέδια μιας ηγεσίας “να εξυγιάνει” την παιδεία. Κάθε εμπνευστής της εξυγίανσης βλέπει αλλού το πρόβλημα και αλλιώς τη λύση. Ενίοτε διαφαίνεται κι ένας υπερβάλλων ζήλος. Όπως τώρα. Η κυβερνητική πλειοψηφία εξασφαλίζει τις... συναινέσεις εν μέσω πανδημίας και με ένα γενικευμένο lockdown που απαγορεύει δια ροπάλου τις διαφωνίες, αποτελώντας ένα τέλειο σκηνικό “εγκλήματος”.

“Οταν κάποιος υπεραμύνεται της δημιουργίας πανεπιστημιακής αστυνομίας, καλό είναι να τον ρωτάτε ποια είναι τα ποσοτικά και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της εγκληματικότητας στα ελληνικά πανεπιστήμια και σε ποια”

Η προσοχή του κοινού στρέφεται εντέχνως σε δύο λέξεις: τον “κίνδυνο” και την αυτονόητη ανάγκη για “ασφάλεια”. Η πρώτη προωθείται επαρκώς, ώστε να ζητηθεί παρακλητικά (ή και απαιτητικά από τον λαό) η δεύτερη. Μια κοινωνία φοβική και πλέον ιδιαίτερα εσωστρεφής, είναι ο ιδανικός ικέτης της λέξης από άλφα και η δημοκρατία γίνεται ένας μαλακός σάκος του μποξ. Εκτονωθείτε ελεύθερα!

“Οταν κάποιος υπεραμύνεται της δημιουργίας πανεπιστημιακής αστυνομίας, καλό είναι να τον ρωτάτε ποια είναι τα ποσοτικά και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της εγκληματικότητας στα ελληνικά πανεπιστήμια και σε ποια”, έγραψε σε δημόσιο σχόλιο πριν λίγες ημέρες ο καθηγητής του Τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ στο ΕΚΠΑ, κ. Γιώργος Πλειός και κοιτάμε ήδη τα δάχτυλα του ενός χεριού. Αλήθεια, ποιά και τελικά πόσα ιδρύματα είναι συνεχώς στα μανταλάκια;

Δύο, τρία, πέντε; Μπορεί και έξι πανεπιστήμια-θύματα; Είναι δυνατόν να επιχειρούμε αιωνίως νομοθεσία για αυτά, αντί να νομοθετούμε πρώτα και κύρια διευκολύνσεις για τόσα άλλα πανεπιστήμια από τη μια άκρη της χώρας ως την άλλη, που κάνουν εκπληκτική δουλειά; Που έχουν μπει στο παιχνίδι της έρευνας, που θέτουν τολμηρούς στόχους, που διακρίνονται ανάμεσα στα τριάντα, εκατό ή διακόσια καλύτερα του κόσμου. Ακόμα και τα πανεπιστήμια-θύματα, παράγουν σπουδαίο, επί τοις ουσίας, εκπαιδευτικό έργο. Είναι κρίμα να κρίνονται από την εξώπορτά τους. Ίσως να μην το σκεφτόμουν αυτό, αν δεν είχα ιδία γνώση για την ανωτερότητα πολλών ελληνικών πτυχίων σε σχέση με τα αντίστοιχα ευρωπαϊκών χωρών.

Στο ψευδοερώτημα “ιδιωτικό ή δημόσιο πανεπιστήμιο;”, η απάντηση μπορεί να είναι “όλες οι επιλογές να υπάρχουν” αρκεί να εξασφαλίζονται ίσες ευκαιρίες στην παιδεία. Ωστόσο, συνοπτικά να αναφέρουμε κι ότι (σύμφωνα με πρόσφατη διεθνή έρευνα) το χειρότερο ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο, είναι κατά εκατοντάδες φορές ανώτερο από το καλύτερο ελληνικό ιδιωτικό!

Ωστόσο, για να μην αμφισβητήσω την ύπαρξη προβλημάτων, σημειώνω ότι, αν πραγματικά θέλεις να τα λύσεις, τα εντοπίζεις, ψάχνεις τις ρίζες τους χωρίς παρωπίδες και επενδύεις ανάλογα με τον βαθμό σπουδαιότητας που θεωρείς ότι έχουν. Η παιδεία μαζί με την υγεία, την εργασία και τη στέγη, είναι ίσως οι μεγαλύτερες κατακτήσεις στο πεδίο των δικαιωμάτων του προηγούμενου αιώνα. Η ουσιαστική ασφάλεια ζωής του πολίτη!

Οι Φινλανδοί δεν αστειεύονται καθόλου με αυτό! Έχοντας συνειδητοποιήσει ότι ζουν σε μια μάλλον φτωχή χώρα που ταλαιπωρήθηκε πολύ από τους πολέμους και τους γείτονες (ανατολικά και δυτικά), με οικονομία βασισμένη στην ξυλεία, τη γεωργία, την κτηνοτροφία και την τύρφη (οργανικό καύσιμο), χωρίς αριστοκρατία, “γαλλικά και πιάνο”, κάποια στιγμή μέσα στη δεκαετία του '60 κατέληξαν από κοινού ότι η επένδυση στην παιδεία είναι η μόνη επιλογή για ένα καλύτερο μέλλον της χώρας και των παιδιών τους. Έκαναν έτσι μια συμφωνία κυρίων, τη νομοθέτησαν και την τηρούν στο ακέραιο εξήντα χρόνια μετά!

Επένδυσαν στην περαιτέρω εκπαίδευση των δασκάλων (οι πρώτοι με δωρεάν μεταπτυχιακές σπουδές κι οι επόμενοι με πέντε έτη στο θρανίο, όσο κι οι δικηγόροι), έφτιαξαν φιλικά κτήρια, τα επάνδρωσαν εκτός των δασκάλων, με ιατρούς, κοινωνικούς λειτουργούς και ψυχολόγους, έβαλαν όλες τις τέχνες μέσα στα δημοτικά σχολεία δίπλα στα κλασικά μαθήματα αναδεικνύοντας την αξία τους, κράτησαν τους γονείς πολύ κοντά και μέσα στις αποφάσεις, και επικεντρώθηκαν στο να φτιάξουν το είδος των πολιτών που ήθελαν. Δεν τους ενδιέφερε μόνο η γνωστική πλευρά αλλά μια πιο ολιστική κατανόηση, με ελευθερία, ευθύνη και υπευθυνότητα που θα οδηγούσαν σε έναν πιο ολοκληρωμένο και υπεύθυνο ενήλικα. Αποτρέποντας δια ροπάλου τον ανταγωνισμό μεταξύ μαθητών ή σχολείων!

Όλα αυτά δωρεάν ακόμα και για τους ξένους. Από την πρώτη δημοτικού έως το τελευταίο έτος πανεπιστημιακών σπουδών, όλοι έχουν τις ίδιες ευκαιρίες και κανείς δεν πληρώνει χρήματα, ενώ οι φοιτητές λαμβάνουν επιπλέον άτοκα δάνεια για κατοικία.

Έτσι κατάφεραν οι “μικροί” Φινλανδοί να βελτιωθεί το επίπεδο ατόμων, πολιτών και συνόλου, και είκοσι χρόνια μετά χαρακτηρίστηκε το σύστημα παιδείας τους ως ένα από τα δυο κορυφαία στον κόσμο (με έτερο το λεγόμενο ασιατικό). Το έκαναν ακόμα κι εξαγώγιμο προϊόν και σήμερα ταξιδεύουν στα πέρατα της γης για να μεταδώσουν την τεχνογνωσία τους.

Κανείς δεν τολμάει να αμφισβητήσει τις δαπάνες για την παιδεία. Καμιά κυβέρνηση δεν διαφωνεί με τη συμφωνία του 1960! Κανείς δεν ασκεί κομματική εκμετάλλευση, δεν επιτρέπονται αστεία με την “ιερή αγελάδα” τους, δεν υπάρχει θυμός.

Και κανείς δεν χρειάζεται να βγει στα πεζοδρόμια για να διεκδικήσει το αυτονόητο και συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα!

Ακολουθήστε το 20/20 Magazine στο Google News, στο Facebook, το Twitter και το Instagram.
ΠΡΟΒΟΛΗ