Πάει καιρός, ίσως και χρόνια από τότε που έπεσε στα χέρια μου σε ένα πάρτυ οικονομικής ενίσχυσης το βιβλίο του Τάσου Θεοφίλου, προσπαθώντας μάταια μέχρι και σήμερα να προφέρω σωστά, το "ΑΧΒΑΧΙΚΟ". Μέσα στις σκέψεις τον μικρών σελίδων, υπάρχει η ημερομηνία 01.05.2013. "Το βράδυ παραμιλάει. Δεν είναι μόνο ενοχλητικό. Η νυχτερινή ατμόσφαιρα του κελιού δίνει μια μυστηριακή διάσταση στο παραμιλητό. Τον ξυπνάει. Του λέει: «Αδερφέ παραμιλάς». Απαντάει: «Το ξέρω αδερφέ. Το βράδυ. Έρχονται οι νεκροί στον ύπνο μου». Του λέει: «Ε διώξτους τους καργιόλες να κοιμηθούμε»".

Όσο ακούω τον Βασίλη Δημάκη, σκέφτομαι πάλι αυτήν την ιστορία. Βασικά, λάθος. Σκέφτομαι όσες ιστορίες δεν ξέρω, όσες δεν θα μάθω ποτέ, όσες ροκανίζουν τα βράδια τα κάγκελα κάποιου κελιού, για να ενωθούν με την ελευθερία.

Η πανδημία στη φυλακή

«Την εποχή της πανδημίας, οι κρατούμενοι περνάμε πιο δύσκολα από οποιονδήποτε άλλον άνθρωπο. Αρκεί να σκεφτεί κανείς, ότι ζούμε ούτως ή άλλως σε ένα περιβάλλον εγκλεισμού, οπότε τα επιπρόσθετα μέτρα που επιβλήθηκαν, περιόρισαν εντελώς την καθημερινότητα μας. Δεν έχουμε άδειες, ούτε τακτικές ούτε εκπαιδευτικές, δεν μπορούν να μας επισκεφθούν οι δικοί μας άνθρωποι.

Πριν λίγες ημέρες, υπήρξε κρούσμα. Δεν μας επιτρεπόταν να βγούμε καθόλου απ’ τα κελιά μας, ήμασταν 24 ώρες το 24ωρο μέσα. Αυτό είναι και το μόνο μέτρο πρόληψης, μιας και δεν έχει παρθεί το παραμικρό υγειονομικό μέτρο. Τοποθετούν λίγο αντισηπτικό στις κύριες εισόδους και μια στο τόσο έρχονται και απολυμαίνουν με χλωρίνη. Αυτό είναι όλο.

Στην Α’ πτέρυγα, βρέθηκαν γύρω στα 27 κρούσματα. Στη Δ’, μετά από 9 ημέρες ολοκληρωτικού εγκλεισμού μέσα στα κελιά και έπειτα από δική μας πίεση, κάναμε rapid test, αφήνοντάς μας τελικά ελεύθερους. Πόσο οξύμωρο, ε; Να εύχεσαι να βγεις απ’ το κελί, για να υπάρξεις στον άλλον χώρο, που αποτελεί επίσης ένα μη ελεύθερο μέρος.

Το ξέρεις ότι άτομα που κατά τη διεξαγωγή των τεστ βρέθηκαν θετικοί, παρέμειναν στον ίδιο δέκα τετραγωνικά θάλαμο, με όσους ήταν αρνητικοί; Από την αρχή της πανδημίας, είχαν πει ότι σε περίπτωση που βρεθεί έστω και ένα θετικό κρούσμα, θα υπάρξει αποσυμφόρηση. Προφανώς, δεν τηρήθηκε καμία τέτοια δέσμευση. Μετά από πολλές φωνές αναγκάστηκαν και τους άλλαξαν θαλάμους».

Απεργία πείνας για το δικαίωμα στην εκπαίδευση

«Τον Μάιο, ξεκίνησα απεργία για τα αυτονόητα, μιας και το μόνο που ζητούσα ήταν ισότιμη εκπαίδευση. Να πω εδώ ότι το πρόβλημα τους δεν ήταν οι σπουδές μου, αλλά το γεγονός ότι συμμετείχα σε μια ειρηνική διαδήλωση σχετικά με τα μέτρα περί covid.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα απ' την αρχη. Όταν σπουδάζεις στο Δημοτικό (ΣΔΕ), σου δίνουν ευεργετικό υπολογισμό ημερών, δηλαδή για μια ημέρα κράτησης, κερδίζεις άλλη μια. Στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο, επειδή υποτίθεται πως δεν υπάρχουν δομές, δεν δίνουν καθόλου μεροκάματα. Τρία χρόνια έμεινα χωρίς δουλειά, με αποτέλεσμα να ξέρω απ’ την αρχή, ότι θα μείνω τρία επιπλέον χρόνια στη φυλακή. Πήρα όμως αυτή την απόφαση, ώστε να βγάλω και το Λύκειο. Στην ουσία, το μόνο που θέλουν είναι να τελειώσεις το ΣΔΕ, για να ξέρεις να γράφεις το όνομα σου. Από εκεί και πέρα τάσσονται εναντίον σου. Το σύστημα δεν θέλει να μορφώνεσαι παραπάνω απ’ όσο πρέπει, διότι μετά μπορείς να αναγνωρίζεις τα κακώς κείμενα που συναντάς, εκθέτοντας τα. Δεν θέλουν να απελευθερωθούμε με τη γνώση, γι’ αυτό και βάζουν διαρκώς εμπόδια προς την τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Δεν οφείλω τίποτα στο σωφρονιστικό σύστημα, για τις σπουδές και την τάση μου να απομακρυνθώ από την πρότερη ζωή μου. Το σύστημα το μόνο που κάνει είναι να σε οδηγεί εκεί που ήσουν, με λίγη περισσότερη γνώση πάνω στο αντικείμενο του εγκλήματος. Οι σπουδές κατάφεραν να με απομακρύνουν απ’ τη βαρβαρότητα των φυλακών. Το μόνο που θέλω πλέον είναι να πάρω το πτυχίο μου και να σηκωθώ να φύγω.

Για εμένα, η εκπαίδευση είναι το πιο σημαντικό πράγμα που μου έχει συμβεί, μιας και μέσω αυτής, έχω απομακρυνθεί από κάθε σκέψη έκνομης δράσης. Δεν πρόκειται να σπαταλήσω στο μέλλον, τόσο εκπαιδευτικό μόχθο και εσωτερική διαδρομή που έχω κάνει για να αλλάξω. Έχω κάνει πάρα πολύ φυλακή και θεωρώ ότι πλέον πρέπει να κάνω και εγώ τη ζωή μου, να πραγματοποιήσω επιτέλους τα όνειρα μου.

Τιμωρήθηκα για την έκνομη δράση μου και βγάζω αγόγγυστα την ποινή που μου έχει αποδοθεί. Έχω πάρει άδειες και τις έχω παραβιάσει κάποιες φορές. Από όταν άλλαξα και μετά, είχα πει στην κατάθεση μου στην ανακρίτρια ότι εγώ θα φύγω σήμερα από εδώ άλλος άνθρωπος, όχι για εσάς αλλά για εμένα. Από τότε, πήρα εκατοντάδες άδειες, θα μπορούσα κάλλιστα να φύγω, ένα τσακ είναι το βραχιολάκι και δεν σε πιάνουνε ποτέ, στο λέω εγώ. Δεν σκέφτηκα ποτέ να το παραβιάσω, και έχουν να το λένε όλοι εδώ πέρα. Η ελευθερία πλέον για μένα, δεν περνάει μέσα από το σπάσιμο του βραχιολιού. Αυτό με χορταίνει, ενάντια σε κάθε ταλαιπωρία που μου βάζουν καθημερινά».

Το πανό για την καταδίκη της Χρυσής Αυγής

«Το διάστημα της δίκης της Χρυσής Αυγής, σκέφτηκα και έφτιαξα ένα πανό. Βρήκα ένα σεντόνι και λίγο από το χρώμα που βάφω το κελί μου, και με τη βοήθεια ενός φίλου το κρέμασα. Το βράδυ της ίδια ημέρας, τους είπα να το ξεκρεμάσουμε και να το βάλουμε σε άλλο κελί, ώστε να μπορεί να φωτογραφηθεί από το προαύλιο. Τους είπα βγάλτετο γιατί θα έρθει η υπηρεσία και θα κάνει πέσιμο. Δεν το έβγαλαν. Το βράδυ που τους έκαναν έρευνα, φώναξα να μου ανοίξουν, τους είπα πως εγώ ευθύνομαι γι’ αυτό.

Μπήκαν στο κελί μου, τα έκαναν άνω-κάτω. Με πέρασαν πειθαρχικό. Παρουσιάστηκα με τον κύριο Θανάση Καμπαγιάννη, ο οποίος τους είπε ότι δεν προβλέπεται να διώκεται κανείς για τα πολιτικά του φρονήματα μέσα στη φυλακή. Τελικά κρίθηκα ατιμώρητος, όχι αθώος. Με άλλα λόγια, θεωρούν ότι κάτι έκανα, απλά ότι δεν με τιμώρησαν λόγω του ότι υπήρχε μια τάση της κοινωνίας, προς την ίδια κατεύθυνση. Φασίστες! Λες και δεν βλέπουμε πώς διώκονται σήμερα τα πολιτικά φρονήματα, βγάζοντας στον αέρα τα στοιχεία του παιδιού στη Νέα Σμύρνη. Ο,τιδήποτε γίνεται στους έξω, το τεστάρουν πρώτα στις φυλακές. Σε εμάς δεν πέρασε, πώς περιμένουν πως θα περάσει στην κοινωνία;».

Δημήτρης Κουφοντίνας

«Η περίπτωση του Μήτσου, είναι μια απροκάλυπτη και προαποφασισμένη κρατική δολοφονία. Πρόκειται για ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών της οικογένειας που αποτελεί το κράτος αυτήν τη στιγμή. Η κοινωνία αντιδρά γιατί δεν θέλει να ζει σε ένα κράτος που εκδικείται, μόνο και μόνο επειδή θέλει να πάρει εκδίκηση ο κύριος Μητσοτάκης με το σινάφι του. Να παραιτηθούν απ’ τα δημόσια αξιώματα και να ενεργήσουν σαν οικογένεια του θύματος. Όχι όμως στο όνομα της δημοκρατίας να καταπατούνται ελευθερίες. Έχουμε παρέκβαση του πολιτεύματος.

Ο Κουφοντίνας, καταδικάστηκε για τα αδικήματα που έχει διαπράξει και δεν μπορούν πλέον αυτά να αποτελούν οδηγό για την αντιμετώπιση που δέχεται ως κρατούμενος. Η γενική γραμματέας, ξέρει καλά ότι ο Κουφοντίνας έχει δίκιο βάση νόμου, γι’ αυτό και έχει στήσει όλη αυτή την προπαγάνδα. Η Νικολάου, είναι ο δήμιος που έχει προσλάβει η κυβέρνηση.

Έχω περάσει αυτό που ζει ο Δημήτρης. Είναι ό,τι χειρότερο. Αισθάνεσαι μοναξιά. Από κάποιο σημείο και μετά, την πείνα και τη δίψα δεν την λαμβάνεις υπόψη σου, αρχίζει όμως να σου κατατρώει τον εγκέφαλο. Εγώ που έφτασα τις 31 ημέρες, από τις 25 και μετά αισθανόμουν παραίτηση. Είναι τόση η συναισθηματική φόρτιση, που δεν μπορείς να έχεις διαύγεια πλέον. Ένας άνθρωπος πεθαίνει εδώ και μέρες, ζει εξαιτίας και μόνο της ενυδάτωσης, έχει πλέον υποστεί τεράστιες βλάβες. Σκέψου μόνο ότι χθες, δεν μπορούσα να κλείσω το χέρι μου πάλι, ενώ παίρνω συνέχεια μαγνήσιο και κορτιζόνη. Αν δεν πάρω πρήζονται οι αρθρώσεις μου, και όλα αυτά απ’ τις απεργίες δίψας που έκανα τρείς φορές, όχι τόσο παρατεταμένες, όπως κάνει ο Δημήτρης.

Εύχομαι να τελειώσει αίσια όλο αυτό, αν και δεν μοιάζει να είμαστε προς αυτήν την κατεύθυνση».

*Art: itsppak - https://instagram.com/itsppak