Συγκλονιστική μαρτυρία νοσηλεύτριας: «Δεν υπάρχει κανένας σχεδιασμός - Μιλάμε για ανθρώπους, όχι για ποσοστά»

Είναι νοσηλεύτρια 25 χρόνια. Τον τελευταίο χρόνο ζήτησε εθελοντικά να στελεχώσει τη ΜΕΘ covid του μεγάλου δημόσιου νοσοκομείου που υπηρετεί.
Η Μ.Λ. περιγράφει στο 2020mag.gr, τι ζουν οι άνθρωποι που δίνουν μάχη καθημερινά με τον θάνατο «χωρίς κανέναν σχεδιασμό. Το μόνο που κάνουν είναι να κλείνουν κλινικές και να τις μετατρέπουν σε covid με άπειρο προσωπικό. Πιστεύουν ότι οι τοίχοι και τα μηχανήματα θα σώσουν ζωές, αλλά κάνουν λάθος. Όταν δεν υπάρχει εκπαιδευμένο προσωπικό να στελεχώσει αυτούς τους χώρους, θα έχουμε θύματα».

 

Συγκλονιστική μαρτυρία νοσηλεύτριας: «Δεν υπάρχει κανένας σχεδιασμός - Μιλάμε για ανθρώπους, όχι για ποσοστά»
ΠΡΟΒΟΛΗ

Σήμερα (30/03) μετράμε 4.340 νέα κρούσματα. Η κυβέρνηση τους απαξιώνει καθημερινά. Ως επαγγελματίες αλλά και ως πολίτες.
Το 2020mag.gr, δίνει φωνή στους ήρωες που κρατάνε μόνοι τους όρθιο το ΕΣΥ.

Πώς βρεθήκατε σε ΜΕΘ covid;
«Το διάλεξα, γιατί πίστευα και πιστεύω ότι μπορώ να προσφέρω σε αυτό τον αγώνα λόγω εμπειρίας και γνώσης».

Πώς μπήκατε σε αυτή τη μάχη; Προετοιμασμένοι;
«Εμείς ξεκινήσαμε τον Σεπτέμβρη του 2020. Οκτώβρη ήμασταν έτοιμοι, οπότε δεν έγινε ξαφνικά. Το υποψιαζόμασταν ότι θα γίνουμε. Υπήρχαν και υπάρχουν υλικά -μια περίοδο μόνο είχαμε έλλειψη σε κάποια πράγματα-, υπήρχε εκπαίδευση και ενημέρωση. Προσωπικό δεν υπήρχε και δεν υπάρχει. Έγιναν προσλήψεις επικουρικού κυρίως προσωπικού, όχι μόνιμου. Νεότεροι συνάδελφοι, εντελώς άπειροι».

Πόσο δύσκολο είναι να φορέσετε τις ειδικές στολές; Από τι αποτελούνται;
«Είναι ολόσωμες, του αστροναύτη με επιπλέον προσωπίδες. Τις βάζουμε με πολλή προσοχή, αλλά το πιο σημαντικό είναι ο τρόπος που τις βγάζουμε σε ειδικό χώρο, σταδιακά, ώστε να μη μολυνθεί τίποτα. Ωστόσο, υπάρχει μεγάλη διασπορά εκτός μονάδας στα νοσοκομεία».

Υπάρχει φόβος;
«Ασφαλώς φοβόμαστε, αλλά όταν μπαίνουμε στη μονάδα, προτεραιότητα έχει ο ασθενής».

Πόσα κρεβάτια έχετε και πόσοι είστε;
«Έχουμε 12 κλίνες στη ΜΕΘ. Ήμασταν 6 έμπειροι νοσηλευτές -ο καθένας μας είχε 2 ασθενείς- και τώρα είμαστε 2 έμπειροι νοσηλευτές και ένας ειδικευόμενος για τους 12».

Τι σημαίνει σε χρόνους αυτό;
«Είμαστε χωρίς καθόλου άδειες και μερικές φορές χωρίς ρεπό. Οι βάρδιες είναι 8 ώρες στο 24ωρο. Έτσι, βρισκόμαστε να δουλεύουμε πρώτο 24ωρο απόγευμα-πρωί-νύχτα, δεύτερo 24ωρο νύχτα-πρωί, ένα συνεχές κυλιόμενο ωράριο».

Πώς αντέχετε σωματικά και ψυχολογικά;
«Δεν ξέρω, πιστεύω ότι κάτι μας κρατάει. Σε μια άλλη περίοδο θα είχαμε αναρρωτικές, προβλήματα υγείας - είμαστε πολλά χρόνια στη δουλειά και παλεύουμε κι εμείς με δικά μας προβλήματα υγείας. Δεν ξέρω τι μας κρατάει όρθιους, πραγματικά!».

Πόσο δύσκολη είναι η συνθήκη;
«Πάρα πολύ. Είναι μια απρόβλεπτη κατάσταση. Είναι όλοι διασωληνωμένοι, μπορεί να χρειαστεί να αποσωληνωθούν κάποια στιγμή, δεν αργεί να γίνει αυτό. Είναι πολύ επιβαρυμένη η κατάσταση όταν μπαίνουν, έχουν και πολλά συνοδά νοσήματα, που κυρίως αυτά χρειάζονται φροντίδα και είναι και εκείνα που, τελικά, κάνουν την κατάσταση μη αναστρέψιμη».

Έχετε ζητήσει παραπάνω προσωπικό;
«Έχουμε απευθυνθεί και στο υπουργείο και στη διοίκηση του νοσοκομείου, που λένε ότι έχουν γίνει προσλήψεις.  Παιδιά που μόλις τελείωσαν τη σχολή. Είναι κατόρθωμα τόσο για τα παιδιά αυτά, που δεν ξέρουν καν τα φάρμακα και έχουν βρεθεί σε αυτή τη συνθήκη, όσο και για εμάς, που έχουμε να αντιμετωπίσουμε το στρες των ασθενών αλλά και των νέων γιατρών καθώς και να επιβλέπουμε αν όλα γίνονται καλά. Να σημειώσουμε ότι οι ασθενείς πρέπει να γυρνούν πολύ συχνά σε πρηνή θέση και για να γίνει αυτό σωστά, με ό,τι έχουν πάνω τους, μπορεί να χρειάζονται και τρεις άνθρωποι. Την ίδια στιγμή, σε διπλανό κρεβάτι μπορεί να συμβαίνει από θάνατος μέχρι και εισαγωγή παράλληλα. Ακόμα πρέπει να σας πω ότι πεθαίνουν κάθε μέρα στα χέρια μας ασθενείς. Και πρέπει να υπάρχει και η αξιοπρέπεια του θανάτου. Ο χρόνος που χρειάζεται για αυτήν. Δεν πεθαίνει απλά ο ασθενής και φεύγει από την εντατική. Υπάρχει η περιποίηση του νεκρού ανθρώπου, δεν μπορεί να γίνει με πολύ γρήγορους ρυθμούς για να πάρουμε το επόμενο περιστατικό. Περιλαμβάνει το να βγάλεις ό,τι έχει επάνω του, να τον βάλεις στον σάκο και δεν το κάνεις μόνος σου αυτό, σίγουρα».

Πώς το διαχειρίζεστε όλο αυτό;
«Όταν φεύγουμε από το νοσοκομείο, προσπαθούμε να το αφήσουμε εκεί. Αλλά επιφανειακά. Είναι πολύς καιρός και έχουμε όλοι πλέον έντονα ψυχολογικά ζητήματα. Μας πειράζουν πράγματα που δεν μας πείραζαν. Έχουμε και όλο το γύρω, που εμείς το βιώνουμε διπλά -και μέσα στο νοσοκομείο και έξω. Και τώρα αισθανόμαστε και λίγο ανόητοι. Στη φάση που βιώνουμε όλη αυτή την κατάσταση, ανοίγουν τα πάντα και εμείς μετράμε νεκρούς. Αισθανόμαστε τόσο απαξιωμένοι, σαν να μην υπολογίζει κανείς τους πολίτες του, τους ανθρώπους του».

Έχετε ψυχολογική υποστήριξη;
«Έχουν προσφερθεί κάποιοι γιατροί από το νοσοκομείο που μπορείς να πάρεις τηλέφωνο όποτε θες, αλλά όχι κάτι οργανωμένο. Ομαδικά και οργανωμένα δεν έχει γίνει κάτι».

Έχουν αυξηθεί πολύ τα κρούσματα και οι διασωληνώσεις τις τελευταίες εβδομάδες; Είναι τόσο έντονο όσο το ακούμε;
«Ίσως είναι περισσότερο από ό,τι το διαβάζετε και το ακούτε. Είναι μια συνεχής ακατάπαυστη ροή που δεν βλέπουμε ότι πέφτει ή ανεβαίνει. Είναι μια επίπεδη συνεχής ροή».

Πόσο καιρό συμβαίνει αυτό;
«Αυτό το συνεχόμενο συμβαίνει από αρχές Φεβρουαρίου και μετά. Περάσαμε έναν Ιανουάριο -δεκαπέντε μέρες του- σχετικά καλά, που είχαν μειωθεί τα περιστατικά, φτάσαμε να έχουμε και τα μισά -και πήραμε μια ανάσα- και μετά κορυφώθηκε και έμεινε στην κορυφή».

Υπάρχει κάποιος σχεδιασμός τώρα με την αύξηση των κρουσμάτων;
«Κάθε μέρα είναι μια καινούργια κατάσταση, χωρίς κανέναν σχεδιασμό. Το μόνο που κάνουν είναι να κλείνουν κλινικές και να τις μετατρέπουν σε covid με άπειρο προσωπικό. Πιστεύουν ότι οι τοίχοι και τα μηχανήματα θα σώσουν ζωές, αλλά κάνουν λάθος. Όταν δεν υπάρχει εκπαιδευμένο προσωπικό να στελεχώσει αυτούς τους χώρους, θα έχουμε θύματα. Προσπαθούν να τους εκπαιδεύσουν ταχύρρυθμα, αλλά για να εκπαιδευτεί κάποιος σε ΜΕΘ χρειάζεται ένα εξάμηνο. Αν είναι έμπειρος νοσηλευτής, θα χρειαστεί πάνω από μήνας».

Όταν ένας άνθρωπος διασωληνώνεται εκτός ΜΕΘ, τι παραπάνω κίνδυνο έχει; Γιατί γίνεται τόσος λόγος;
«Στις κλινικές δεν υπάρχουν αναπνευστήρες, δεν έχει τη σωστή μηχανική υποστήριξη, που σημαίνει ότι αυτά τα λίγα 24ωρα που μένει έξω μπορούν να του κοστίσουν τη ζωή».

Πρόσφατα η κυρία Παπαευαγγέλου είπε ότι το 20%, που πεθαίνουν εκτός ΜΕΘ, είναι ένα μικρό ποσοστό.
«Εκείνος που λέει κάτι τέτοιο δεν έχει καμιά επαφή με το τι συμβαίνει. Μιλάμε για ανθρώπους, όχι για ποσοστά».

Οι συγγενείς πώς επικοινωνούν με τους ανθρώπους τους στη ΜΕΘ covid;
«Μπορούν να επικοινωνήσουν μόνο μία ώρα την ημέρα και μόνο με γιατρό. Δεν έχουν καμία επαφή με τον ασθενή και καμιά επικοινωνία. Υπάρχουν συγγενείς που παίρνουν τηλέφωνο ώρα που δεν μπορούν να ενημερωθούν και δεν μαθαίνουν τίποτα, πρέπει να πάρουν ξανά την επομένη. Απαγορεύεται εμείς να δίνουμε πληροφορίες. Έτσι, υπάρχουν συγγενείς που επειδή δεν βλέπουν τους δικούς τους ανθρώπους, δεν το πιστεύουν. Ή δεν πιστεύουν ότι υπάρχει covid ή δεν πιστεύουν ότι είναι τόσο βαριά. Και εκεί έχουμε θέματα. Μας κατηγορούν ότι λέμε ψέματα. Δεν είναι κάτι σύνηθες, αλλά, όταν συμβαίνει, είναι ακραίο. Έχει απειληθεί και προσωπικό».

Βλέπουμε ότι ο υπουργός και όλοι οι υπόλοιπο δηλώνουν ότι το ΕΣΥ άντεξε και ότι όλα πάνε μια χαρά και δεν χρειάζονται επιτάξεις ιδιωτικών ΜΕΘ. Πόσες ΜΕΘ πιστεύετε χρειαζόμασταν ακόμα;
«Όσες έχουν και τα δημόσια νοσοκομεία. Έπρεπε να έχει γίνει αντίστοιχος αριθμός επίταξης σε ιδιωτικές ΜΕΘ. Αυτή τη στιγμή τυχαίνει ένας συγγενής μου να βρίσκεται για άλλο λόγο στην εντατική ενός ιδιωτικού νοσοκομείου. Οι διαχειριστές της κλινικής αυτό που φοβούνται είναι μην τυχόν κάποιος έχει covid γιατί θα φύγει και θα χάσουν τα χρήματα. Επίσης, επειδή πλέον όταν μια κλινική δημοσίου νοσοκομείου γίνεται covid οι ασθενείς φεύγουν και πάνε σε ιδιωτικά νοσοκομεία που αποζημιώνει το κράτος. Οπότε τρέμουν μη συμβεί αυτό και σε άλλες γιατί οι ασθενείς του δημοσίου αντιστοιχούν σε λιγότερα χρήματα».

Πώς αισθάνεστε όταν κάποιος ασθενείς σας βγαίνει από τη ΜΕΘ;
«Είναι πολύ μεγάλη η χαρά. Να αποσωληνωθεί, να επικοινωνήσει καλά και να βγει, είναι τεράστια χαρά. Όταν φύγει βέβαια, έχει μια μεγάλη πορεία ακόμα, με αγωγή που κρατά και στο σπίτι».

Πώς είναι αυτή η νόσος;
«Είναι τρομακτική. Η ακτινογραφία του ασθενούς που έρχεται με covid στη μονάδα, είναι ένα δέντρο καλυμμένο με ομίχλη. Πολύ γρήγορα αυτό γίνεται μη αναστρέψιμο». 

Έχει αλλάξει το ηλικιακό φάσμα;
«Ναι, δυστυχώς έχει αλλάξει, έχουμε όλο και νεότερους στη μονάδα».

Υπάρχουν κοινά χαρακτηριστικά όσων κινδυνεύουν παραπάνω;
«Ναι είναι η παχυσαρκία, το κάπνισμα και κάποια χρόνια προβλήματα υγείας, όπως αναπνευστικές νόσοι και ζαχαρώδης διαβήτης».

Πόσα χρήματα παίρνετε;
«Τα χρήματα που παίρνουμε οι νοσηλευτές με εμπειρία είναι από 800 μέχρι 1.000 ευρώ. Ούτε επιδόματα ούτε τίποτα άλλο, εκτός από τις εφημερίες οι οποίες πληρώνονται με καθυστέρηση δύο και τριών μηνών. Τα Χριστούγεννα είχαν πει ότι θα μας δώσουν κάποιο επίδομα, το οποίο δεν δόθηκε ποτέ, αφού μας έλεγαν “σήμερα”, “αύριο”, “σε λίγες μέρες”. Και τώρα πάλι ανοίγουν τα πάντα, θα δώσουν στον κόσμο το δώρο του Πάσχα, για να νιώσει λίγο πιο ελεύθερος από τον εγκλεισμό ,και εμείς πάλι θα είμαστε χωρίς τίποτα. Θα είμαστε κλεισμένοι εκεί, να δουλεύουμε με τις συνθήκες αυτές».

Ακολουθήστε το 20/20 Magazine στο Google News, στο Facebook, το Twitter και το Instagram.
ΠΡΟΒΟΛΗ