Πρόεδρος Αστυνομικών Υπαλλήλων Λάρισας: Τι έλεγε 15 μέρες πριν αστυνομικοί σπάσουν το χέρι 13χρονου (video)
Γονείς και εκπαιδευτικοί έφεραν χθες στο φως της δημοσιότητας μία ακόμα υπόθεση αστυνομικής βαρβαρότητας, που φέρεται να συνέβη στις 30/03, αυτή τη φορά εναντίον μικρών παιδιών, χωρίς καμία αφορμή, στο πάρκο Αγίου Αντωνίου στη Λάρισα. Μάλιστα, σύμφωνα με τις καταγγελίες, οι άνδρες της ασφάλειας έσπασαν το χέρι ενός 13χρονου και αντί να τον μεταφέρουν στο νοσοκομείο, τον πήγαν για ανάκριση.
Με αφορμή το καταγγελλόμενο περιστατικό, έχει πολύ ενδιαφέρον να θυμηθούμε τι είχε δηλώσει σε τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό, ο αντιπρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αστυνομικών Υπαλλήλων (ΠΟΑΣΥ) και πρόεδρος της Ένωσης Αστυνομικών Λάρισας, Θανάσης Νταβούρας, στις 15/03.

Ας θυμηθούμε όμως πιο συγκεκριμένα τι έλεγε σχετικά με τα γεγονότα στη Νέα Σμύρνη και πως χαρακτήριζε τα θύματα αστυνομικής βαρβαρότητας και όλους όσοι αντιστέκονται στην αστυνομική βαρβαρότητα, ο κ. Θανάσης Νταβούρας, μόλις 15 μέρες πριν το περιστατικό με τον 13χρονο στη Λάρισα.
«Είναι τα αντικοινωνικά τοξικά αποβράσματα, τα οποία ζουν με αίμα αστυνομικού. Είναι βρικόλακες που ζουν με αίμα αστυνομικού. Χορτάσαμε ανέξοδες καταδίκες της βίας από όπου και αν προέρχεται. Την πάτησαν οι συνάδελφοι λόγω απειρίας. Για τρεις γκλοπιες απολογούμασταν γονατιστοί σε όλο το απλυταριό. Δεν υπάρχει μήνυση, ο συνάδελφος καταδικάστηκε από τα ΜΜΕ, ήταν μια κάκιστη εικόνα. Το βίντεο με το λιντσάρισμα του αστυνομικού το είδαμε από την αρχή, άλλα βιντεάκια δεν τα είδαμε από την αρχή. Εκείνος φώναζε ότι πονάει. Ο συνάδελφός μου δεν πρόλαβε να βγάλει κιχ. Άντε να τα τελειώνουμε όλα, άντε γιατί το πολύ το Κύριε Ελέησον το βαριέται και ο Παπάς».
Αυτά είχε δηλώσει, μεταξύ άλλων, στον ραδιοφωνικό σταθμό TRT Radio της Λάρισας, ο αντιπρόεδρος της ΠΟΑΣΥ και πρόεδρος της Ένωσης Αστυνομικών Λάρισας.
Ο Πρόεδρος των Αστυνομικών Υπαλλήλων Λάρισας, αναρωτιόταν, στα όρια του παραληρήματος, αν για τρεις "γκλοπιές" θα απολογούνται οι αστυνομικοί στο «απλυταριό».
Ίσως ο 13χρονος και τα δεκάδες θύματα αστυνομικού βασανισμού και βίας, ειδικά τους 20 τελευταίους μήνες, που τα όργανα της τάξεως νιώθουν εμφανώς πιο άνετα, να πρέπει να ζητήσουν και συγνώμη.