Με δάκρυα στα μάτια έτρεξε να αγκαλιάσει τις δυο κόρες της η Μελέκ Ιπέκ, που είχε φυλακιστεί για τη δολοφονία του συζύγου της, ο οποίος τη βασάνιζε συστηματικά και απειλούσε να τη σκοτώσει. Μετά το πρόσφατο «όχι» του Ερντογάν στην προστασία των γυναικών και την αποχώρηση της Τουρκίας από τη διεθνή Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης για την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών, η χώρα τείνει να βουλιάζει ολοένα και περισσότερο στον σκοταδισμό του καθεστώτος του “σουλτάνου“. Η δικαστική αυτή απόφαση υπέρ της αθωότητας της Μελέκ έρχεται να αναδείξει την επιρροή του φεμινιστικού κινήματος, αλλά και το κύρος της δικαστικής εξουσίας, ακόμα και σε κράτη πολυπλεύρως δυσλειτουργικά και αναχρονιστικά, όπως είναι η Τουρκία.

Τo χρονικό της υπόθεσης

Στη γειτονική Αττάλεια της Τουρκίας, η Μελέκ Ιπέκ υπήρξε για χρόνια θύμα των βίαιων και ερωτικών συνηθειών του συζύγου της, Ραμαζάν, ο οποίος την βασάνιζε, τη βίαζε, την ξυλοκοπούσε και την υπέβαλλε σε σαδιστικές δοκιμασίες - πολλές φορές, μάλιστα, κάτω από το αθώο βλέμμα των δύο ανήλικων παιδιών τους. Τον περασμένο Ιανουάριο, ο Ραμαζάν, αφού την ξυλοκόπησε, την έδεσε με χειροπέδες και την άφησε όλο το βράδυ γυμνή στο μπάνιο, όπου τη βίασε ενώ ήταν αναίσθητη. Το επόμενο πρωί, σε μια ακόμη έκρηξη βίας εναντίον της, η Μελέκ κατάφερε να αρπάξει την καραμπίνα με την οποία την απειλούσε και πάτησε τη σκανδάλη, με αποτέλεσμα να τον σκοτώσει, ούσα σε νόμιμη αυτοάμυνα και αυτοπροστασία.

Η ετυμηγορία του δικαστηρίου

Αμέσως μετά τη δολοφονία, η Ιπέκ συνελήφθη και οδηγήθηκε στη φυλακή, στερούμενη έτσι την ελευθερία της και τις δυο κόρες της. Κατά την ανάκρισή της, η 31χρονη δήλωσε ότι ήθελε μόνο να τρομάξει τον άντρα της με το όπλο. Ο εισαγγελέας αρχικά δεν ήθελε να της αναγνωρίσει το δικαίωμα της αυτοάμυνας και της άσκησε κατηγορίες για σκόπιμη δολοφονία. Κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας έγινε μια αλλαγή στο κατηγορητήριο και υποβλήθηκε έφεση για ανθρωποκτονία εξ αμελείας με ποινή μεταξύ δύο και έξι ετών. Ο δικηγόρος της οικογένειας του θύματος, αντίθετα, δήλωσε πως παρατηρείται προσπάθεια δυσφήμισης του Ραμαζάν Ιπέκ, κάνοντας λόγο για μια υπεράσπιση που αποσκοπεί στην αποφυγή της ποινής και προτείνοντας έτσι για την Μελέκ την κατηγορία της «δολοφονίας με ενδεχόμενο δόλο».

Μετά από την τρίτη εμφάνιση της Ιπέκ για ακρόαση, το δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι παρόλο που κατατέθηκε ποινική δίωξη εναντίον της για «σκόπιμη δολοφονία του συζύγου της με αδικαιολόγητη πρόκληση», η ίδια διέπραξε το έγκλημα κατά την κορύφωση της έντασης, του φόβου και του πανικού της, γεγονός που θεωρείται δικαιολογημένο, αφού η κατηγορούμενη ενήργησε σε κατάσταση άμυνας – νόμιμης άμυνας απέναντι στη σωματική της ακεραιότητα και τη σεξουαλική ελευθερία της.  Αναφέροντας συγκεκριμένα πως «δεν υπάρχει λόγος τιμωρίας της κατηγορούμενης για τον λόγο αυτό», οι δικαστές αθώωσαν την Ιπέκ.

Ένας αναστεναγμός ανακούφισης

Η Ιπέκ έμεινε στη φυλακή κάτι παραπάνω από τρεις μήνες, στερούμενη ιατρικής φροντίδας και ψυχολογικής υποστήριξης. Στο διάστημα αυτό, διάφορες οργανώσεις για την ισότητα των φύλων ανά τον κόσμο, αλλά και απλοί χρήστες των κοινωνικών δικτύων «κραύγαζαν» υπέρ της άμεσης αποφυλάκισής της. Ο δικηγόρος της, Αχμέτ Οναράν, δήλωσε μετά την ακρόαση: «Σήμερα το Ανώτατο Ποινικό Δικαστήριο της Αττάλειας έλαβε μια απόφαση που κάνει τη συνείδηση του έθνους μας να αναστενάζει από ανακούφιση. Ελπίζω ότι δεν θα ακούσουμε ξανά άλλες παρόμοιες ειδήσεις σχετικά με τη βία κατά των γυναικών».

Η υπόθεση της Ιπέκ αποτέλεσε άλλη μια απόδειξη πως οι γυναίκες εξακολουθούν να βρίσκονται στο περιθώριο, αντιμετωπίζοντας πολλές κατηγορίες εις βάρος τους, αλλά και πως η ύπαρξή τους καθρεφτίζεται στη δομή της πατριαρχικής οικογένειας.

Η απόφαση, ωστόσο, να αθωωθεί και να γίνει δεκτό το επιχείρημα της αυτοάμυνας, έρχεται να προσθέσει ακόμη μερικά λιθαράκια στον "τοίχο προστασίας" κατά της έμφυλης βίας. Η ζωή της πλέον είναι στα χέρια της. Η ελπίδα της ίδιας και των παιδιών της είναι πως κανένας δεν θα τις κακοποιήσει ξανά. Η ελπίδα όλων είναι πως το παράδειγμά της θα σηματοδοτήσει την αρχή του τέλους της προκλητικής αμεριμνησίας όλων των εκφοβιστών, των κακοποιητών και των νταήδων.

Πως κάποια μέρα, σύντομα, ο "τοίχος" αυτός θα υψώνεται απροσπέλαστος απέναντι σε οποιαδήποτε απειλή βίας και πως πάντα η γυναίκα θα έχει την τελευταία λέξη.