Εργάζεστε στον «Άγιο Σάββα». Τι κάνετε ακριβώς εκεί;
«Κάθε νοσοκομείο είναι σαν ένα πλοίο. Έχει βαριές εγκαταστάσεις στα υπόγειά του. Γεννήτριες, ιατρικά αέρια κ.ά. Για να λειτουργούν οι εγκαταστάσεις αιχμής -χειρουργεία και ΜΕΘ- υπάρχει η ανάγκη συντήρησης, παρακολούθησης και επίβλεψης από μηχανικούς. Όλα τα νοσοκομεία έχουν τεχνικές υπηρεσίες. Τα νοσοκομεία είναι όλα παλιά κτίρια, στο δικό μας το πιο παλιό είναι του 1930 και το πιο καινούργιο του 1980. Υπάρχει πολλή δουλειά, ασχολούμαστε με τα πάντα. Από τα πιο απλά, της καθημερινής συντήρησης, μέχρι τοποθέτηση μηχανημάτων και αλλαγή συνθηκών. Όπως έγινε και με τον κορονοϊό. Έπρεπε να βρεθούν χώροι, να είμαστε εκεί με το φόβο και την ευθύνη της διαχείρισής του, λόγω της θέσης μου, ώστε να είναι όλοι οι συνάδελφοι ασφαλείς. Χωρίς τη δυνατότητα χρηματοδότησης, ώστε να ληφθούν αποφάσεις και να γίνουν αλλαγές επί της ουσίας».

Η ιστορία μιας προαποφασισμένης δίωξης

Μας περιγράφετε τι έχει συμβεί μεταξύ εσάς και της διοίκησης του νοσοκομείου;
«Διευθύντρια της τεχνικής υπηρεσίας ορίστηκα στις 20 Νοεμβρίου 2020. Τον Γενάρη του 2021 βγήκε η απόφαση της μη παράτασης της σύμβασης του Κώστα Καταραχιά, τον Φλεβάρη χτύπησαν εμένα. Στις 19 Φεβρουαρίου με πήραν τηλέφωνο από τη γραμματεία για να παραλάβω ένα χαρτί. Το χαρτί αυτό ήταν απόφαση από τον κ. Παναγιώτη Στάθη, διοικητή της 1ης ΥΠΕ Αττικής. Εκεί έγραφε ότι “η υπάλληλος της υποδιεύθυνσης (όχι η διευθύντρια, ούτε της διεύθυνσης, που είναι η τεχνική υπηρεσία, λάθη που δείχνουν τα ελλείμματα εκείνων που το συνέταξαν και του το έδωσαν να το υπογράψει), παράλληλα με τα καθήκοντά της στον “Άγιο Σάββα”, καλείται να παρέχει την επιστημονική της συνδρομή στο “Ελπίς”, ώστε να προβεί στη σύνταξη σχετικών περιγραφών, σχεδίων, προϋπολογισμού, διοικητικών πράξεων για την εκτέλεση των απαιτούμενων εργασιών, επισκευής, αντικατάστασης και προσθήκης κιγκλιδωμάτων και κουπαστών σε όλα τα κλιμακοστάσια του νοσοκομείου λόγω φθορών ή βελτιώσεων, βάσει της επικείμενης νομοθεσίας περί ασφάλειας και υγείας των εργαζομένων”».

Είχε γίνει κάποιο πολύ σοβαρό ατύχημα σε αυτό το νοσοκομείο, σωστά;
«Το 2017 ένας καρδιολόγος, κατεβαίνοντας σε ένα κλιμακοστάσιο, υποχώρησε η κουπαστή, έπεσε και χτύπησε το κεφάλι του. Ήταν στη ΜΕΘ για πολύ καιρό».

Μάλιστα. Παραλαμβάνετε την απόφαση και μετά;
«Πηγαίνω στη διοικήτρια του νοσοκομείου, την κ. Όλγα Μπαλαούρα -είχε προηγηθεί συνάντησή μας για τις εργασίες που γίνονται στο νοσοκομείο-, και της λέω ότι με αυτά που είπαμε προηγουμένως, αντιλαμβάνεστε ότι δεν είναι υλοποιήσιμη αυτή η απόφαση. Γνωρίζοντας ότι όποτε υπάρχει ένα τέτοιο έγγραφο πρέπει να υπάρχει και απάντηση, γράφω μία, η οποία λέει, πολύ ευγενικά, ότι τους ευχαριστώ που ζητούν την επιστημονική μου αρωγή, αλλά επειδή ανέλαβα πριν από δύο μήνες έχω πολλές υποχρεώσεις. Παράλληλα εξηγώ ότι υπήρχε ένα πρόβλημα με τη γεννήτρια και είχαμε όλοι υπερβεί τον εαυτό μας για να κρατήσουμε το νοσοκομείο όρθιο, υπήρχε απόφαση να γίνει ο έκτος όροφος covid, και το καταθέτω στις 22/2/21, ελπίζοντας ότι θα καταλάβουν ότι δεν γίνεται να συμβεί παράλληλα κάτι τέτοιο. Μια μετακίνηση με παράλληλα καθήκοντα».

Καταθέτετε επίσημα την απάντησή σας;
«Ναι, γράφοντας ως παραλήπτες την κ. Μπαλαούρα και τον ΥΠΕάρχη. Στη γραμματεία μού λένε ότι δεν γίνεται κάτι τέτοιο. Πρέπει να παραδοθεί μέσω της διοικήτριας στον ΥΠΕάρχη. Και αυτό το λέω γιατί ενώ το στέλνω στις 22/2, φτάνει στα χέρια του στις 19/4. Στο μεταξύ έχω στείλει και δεύτερο χαρτί, που μου ζητείται να το πάρω πίσω, γιατί καταδεικνύω τα προβλήματα του νοσοκομείου και θίγω και την ιστορία για το πάρκινγκ μεταξύ των δύο διοικητών».

Και πώς ανέβηκαν πάλι;
«Με καλούν πριν από λίγες ημέρες από τη γραμματεία και παραλαμβάνω ένα χαρτί “Εντέλλεσθε”, το οποίο είναι διαταγή να ακολουθήσω την πρώτη εντολή. Στο μεταξύ, λόγω του ότι υπήρχε θετικό κρούσμα, κοντινή μου επαφή, ακολουθώ τη διαδικασία να βγω σε καραντίνα για 14 ημέρες και φτιάχνω έγγραφο ότι βγαίνω σε καραντίνα ώστε να ενημερωθεί ο ΥΠΕάρχης για το “Εντέλλεσθε”. Το καταθέτω 3.45 στη γραμματεία και 4.10 χτυπάει το τηλέφωνό μου όπου ήταν ο κ. Στάθης. Με έντονο και απαξιωτικό τρόπο, με εγκαλεί να υπακούσω τις εντολές της δοικήτριάς μου, ισχυριζόμενος ότι λέω ψέματα για την καραντίνα. Αφού ψύχραιμα του ζητάω να μου πει τι θέλει, με ρωτάει πόσα χρόνια είμαι δημόσιος υπάλληλος, απαντώ 25 και μου λέει “26 δεν θα δεις”. Με απειλεί δε ότι θα περάσω από κόσκινο για τα έργα μου. Απαντώ ότι είναι δικαίωμά τους να με ελέγξουν και ότι δεν έχω κάτι να φοβηθώ και ξεκινά ένα παραλήρημα άνευ προηγούμενου, που καταλήγει σε απειλή για απόλυση».

Και το αποσύρετε;
«Καλή τη πίστει, ναι. Το έχω πρωτοκολλήσει για να πάει προς εκείνη, αλλά της δηλώνω ότι αφήνω στην κρίση της να το στείλει η όχι στον ΥΠΕάρχη».

Τι ακολουθεί;
«Στο μεσοδιάστημα γίνονται προφορικές οχλήσεις από το “Ελπίς”, μου τηλεφωνεί η γραμματέας της διοικητικής διευθύντριας και με ρωτάει γιατί δεν έχω πάει. Εξηγώ ότι ήρθε η απόφαση αλλά έχω ζητήσει την αναίρεσή της, γιατί δεν μπορεί να υλοποιηθεί, και περιμένω από την ΥΠΕ απάντηση. Οπότε και εκείνοι θα πρέπει να μου απευθυνθούν εγγράφως. Στο μεταξύ, κάθε φορά που συναντιόμουν με τη διοικήτρια υπήρχαν παραινέσεις να πάω να μετρήσω τα κάγκελα στο “Ελπίς”, να κάνω δηλαδή μια προχειροδουλειά εκεί. Σε αυτές τις επανειλημμένες παραινέσεις απαντώ ότι δεν αντιμετωπίζω έτσι τη δουλειά μου».

Παρ’ όλο το ιστορικό του ατυχήματος εκεί και τις διώξεις που το ακολούθησαν;
«Ναι, είναι εκείνη η διαδικασία που λέει “έλα μωρέ, εντάξει, κάνε εκεί κάτι να τελειώνουμε”. Απαντώ σοβαρά, λέγοντας ότι έχω την ευθύνη του νοσοκομείου όπου δουλεύω και ότι περιμένω επίσημη απάντηση. Μέσα σε όλα αυτά με καλεί και μου λέει ότι ευθύνομαι για την απαγόρευση από το διοικητή του “Ελπίς” να παρκάρει, τόσο η ίδια όσο και κάποιοι γιατροί που είχαν αυτό το προνόμιο, σε θέσεις του γειτονικού νοσοκομείου, επειδή εγώ δεν πάω εκεί να αναλάβω τη δουλειά. Και να πάω, για να παρκάρουν».

Παραμένετε ψύχραιμη, ωστόσο;
«Ναι, παρόλο που αναρωτιέμαι πώς γίνεται να συζητάμε κάτι τέτοιο, που θίγει θέματα αξιοπρέπειας και σοβαρότητας. Κωμικοτραγικό, αλλά τραγικό τελικά. Παράλληλα υπάρχει η πανδημία, υπάρχουν θέματα στο νοσοκομείο, και εμείς συζητάμε για το πάρκινγκ».

Μετά το δεύτερο χαρτί;
«Μου κάνει μια επίθεση -χωρίς να με έχει ενημερώσει ότι ο ΥΠΕάρχης έχει στείλει χειρόγραφη εντολή να υπακούσω-, ότι αν δεν το κάνω, θα κληθώ σε απολογία και ΕΔΕ για πειθαρχικό αδίκημα, ότι δεν εκτελώ τις εντολές της διοικήτριάς μου. Καταλαβαίνω ότι όλο αυτό έχει προκύψει γιατί έχω ενημερώσει την Ομοσπονδία των Μηχανικών Δημοσίων Υπαλλήλων και εκείνοι έχουν στείλει χαρτί στον ΥΠΕάρχη. Και δέχομαι τραμπουκισμό από τη διοικήτριά μου, για ποιο λόγο ενημέρωσα το σωματείο μου αφού το θέμα είναι υπηρεσιακό. Εξηγώ ότι είναι δικαίωμά μου και ο μόνος τρόπος να υπερασπιστώ τον εαυτό μου. Πέφτουν οι τόνοι σε δεύτερο βαθμό».

Γιατί αποφασίσατε να το δημοσιοποιήσετε;
«Αφού συνήλθα, κατάλαβα ότι αυτό δεν μπορεί να μείνει έτσι. Είναι κατάχρηση εξουσίας. Υπάρχουν άνθρωποι σε αυτές τις θέσεις που δεν τις θεωρούν θέσεις ευθύνης, αλλά εξουσίας».

Τι περιμένετε να συμβεί;
«Περιμένω εισαγγελική εντολή για μετακίνησή μου από το νοσοκομείο όπου εργάζομαι στο “Ελπίς”».

Πόσα χρόνια είστε συνδικαλίστρια;
«Από το 2001. Το 2011 ήρθε ο Καταραχιάς στον “Άγιο Σάββα”. Ξεκινήσαμε από μια συνέλευση με επιτροπές αγώνα. Κερδήθηκαν οι εκλογές πρώτη φορά και μετά έβγαινε συνεχώς η πρωτοβουλία μας. Έγιναν διάφορα μέσα στα μνημόνια, και επί ΣΥΡΙΖΑ και επί ΝΔ. Όλα αυτά τα χρόνια προσπαθήσαμε και δημιουργήσαμε έναν τρόπο αλληλεγγύης και υπεράσπισης όλων των εργαζομένων, όχι μόνο των μονίμων αλλά και των εργαζομένων με άλλες σχέσεις εργασίας, δηλαδή των επικουρικών, των συμβασιούχων του ΟΑΕΔ. Πέρναμε θέση σε όλα τα επίκαιρα κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα».