«Και τώρα τι;», ρωτάω τον Abas. «Tώρα αρχίζει ο εμφύλιος, μου απαντάει».

Ο Abas έφυγε από το Αφγανιστάν πριν 5 χρόνια, μετά από δύο δολοφονικές απόπειρες εναντίον του.

Υπηρετούσε στην αστυνομία στο τμήμα καταπολέμησης των ναρκωτικών. «Ξέρεις, μου λέει τι γινόταν κάθε φορά που εξαρθρώναμε ένα κύκλωμα; Εμπαιναν φυλακή το πολύ για 5 μήνες και μετά έβγαιναν και ξαναέστηναν τη δουλειά κάπου αλλού».

Εδώ και 5 μέρες δεν έχει κοιμηθεί. Πίσω στο Αφγανιστάν βρίσκονται ακόμη οι γονείς του και τα αδέρφια του. Και κρύβονται.
Κρύβονται σε σπίτια φίλων, αφού ήδη οι Ταλιμπάν έχουν αρχίσει τους ελέγχους σπίτι-σπίτι, έτσι ώστε να ξέρουν ποιος βρίσκεται που.

Πάνω από 3.000 άτομα βρίσκονται στο αεροδρόμιο της Καμπούλ προσπαθώντας να φύγουν από τη χώρα. Την ίδια στιγμή στην επαρχία Panjshir, τη μοναδική στη χώρα που δεν έχει πέσει στα χέρια των Ταλιμπάν, έχει αρχίσει η αντίσταση. Είναι η ίδια επαρχία που δεν παραδόθηκε ούτε στους Σοβιετικούς.
Εκεί βρίσκεται και ο αντιπρόεδρος της αφγανικής κυβέρνησης Αμρούλα Σάλεχ ο οποίος δεν δραπέτευσε από τη χώρα. «Αν καταφέρουν και κερδίσουν την Takhar και το Badakhscan ανοίγουν διάδρομο διαφυγής  προς Ταζικιστάν, Πακιστάν και Κίνα» μου λέει ο Abas.

«10 μέρες πριν, κανείς δεν πίστευε ότι θα συμβεί αυτό. Κανείς δεν περίμενε ότι οι Ταλιμπάν θα πάρουν την εξουσία. Και τώρα είναι εκεί, οι δρόμοι έχουν κλείσει, τα καταστήματα έχουν κλείσει, οι τράπεζες έχουν κλείσει και δεν υπάρχει τρόπος να στείλω χρήματα στους δικούς μου, δεν έχω τρόπο να τους βοηθήσω. Και δεν κοιμάμαι. Εχω να κοιμηθώ 5 μέρες».

Οταν μιλάμε για τις πρώτες δηλώσεις των Ταλιμπάν σχετικά με τους αντιφρονούντες, που κατά τις δηλώσεις συγχωρούνται, γελάει και μου λέει «ναι θυμίσου τι έγινε στο Ιράν. Μόλις πάψει να είναι πρώτη είδηση το Αφγανιστάν, θα εκτελεστούν».

«Τα βιομετρικά στοιχεία όσων δούλευαν για την κυβέρνηση έχουν παραδοθεί στους Ταλιμπάν μετά τη συμφωνία της Doha» μου λέει. Τότε που απελευθερώθηκαν από τις φυλακές 5.000 Ταλιμπάν.

Βλέποντας κανείς τα video με τους Ταλιμπάν να παίζουν στην παιδική χαρά και στα συγκρουόμενα κραδαίνοντας όπλα, αναρωτιέται αν αυτοί οι άνθρωποι είναι σε θέση να εκμεταλλευθούν τις δυνατότητες ηλεκτρονικών αρχείων. «Μα αυτοί είναι αναλώσιμοι» μου απαντάει, αυτοί δεν ξέρουν τίποτα μόνο να σκοτώνουν. Οι αρχηγοί τους όμως έχουν εκπαιδευτεί από την Κίνα και πίστεψέ με είναι οι καλύτεροι χάκερς που υπάρχουν».

«Πρέπει να καταλάβεις ότι το Αφγανιστάν είναι μια χώρα σε proxy war εδώ και 50-55 χρόνια. Στις επαρχίες που συνορεύουν με το Πακιστάν τα παιδιά 4-5 χρονών πηγαίνουν σε σχολεία κατήχησης και υφίστανται πλύση εγκεφάλου. Η μεγαλύτερη αμερικανική βάση στη χώρα ήταν στην επαρχία Helmand, δίπλα στη μεγαλύτερη φυτεία οπίου, στα σύνορα με το Ιράν. Οι κινέζοι είναι στη χώρα και δημιουργούν θύλακες εδώ και χρόνια. Η κυβέρνηση ήταν διεφθαρμένη μέχρι το κόκκαλο. Το Αφγανιστάν ή μάλλον ο λαός του δεν έχει καμία ελπίδα».

«Ξέρεις», μου λέει o Abas, «χθες μίλησα με την αδερφή μου. Είναι 7 χρονών. Και μου είπε πολύ χαρούμενη ότι σκέφτηκε ένα πολύ καλό σχέδιο. Όταν θα έρθουν να την πάρουν οι Ταλιμπάν, θα πει ότι είναι ήδη αρραβωνιασμένη με τον μεγαλύτερο αδερφό μας. Και κάθε φορά που προσπαθώ να κοιμηθώ για λίγες ώρες την ακούω να το λέει και σκέφτομαι ότι κανένα παιδί 7 χρονών δε θα έπρεπε να σκέφτεται τέτοια πράγματα».