Οι φωτογραφίες του Δεκέμβρη (εικόνες)
Καρέ- καρέ η ιστορία που γράφτηκε για ένα παιδί που σκότωσε ένας "μπάτσος" και έγινε η αφορμή για τη μεγαλύτερη εξέγερση της σύγχρονης ιστορίας.
Όταν συνέβη ήμουν έξι μηνών έγκυος.
«Σκότωσαν ένα παιδί στα Εξάρχεια».
Ώσπου να μάθουμε τι γίνεται, το σήμα είχε δοθεί.
- «Να φύγω;»
- «Έχεις ήδη φύγει».
Τον είδα ελάχιστα τις επόμενες ημέρες και νύχτες. Ήμουν μαζί του, όμως. Άκουγα από το τηλέφωνο που άφηνε για μένα, ανοιχτό. Δεν έχω κλάψει ποτέ και για τίποτα παραπάνω.
Από λύσσα που δεν ήμουν, κυρίως. Θα πάθει κάτι το μωρό, έλεγαν οι γύρω.
Το μωρό δεν θα πάθει τίποτα. Εκτός ότι θα μου χρωστάει χάρη, απαντούσα.
Έτσι ξεκίνησα -χαριτολογώντας- πρώτη φορά πριν κάποια χρόνια, να εξιστορώ στον γιο μου, την ιστορία των επόμενων ημερών.
Μια ιστορία που γράφτηκε για ένα παιδί που σκότωσε ένας μπάτσος και έγινε η αφορμή για τη μια και μόνη εξέγερση, που έζησε η γενιά μου. Οι γιοι μου, σήμερα, θα ξαναδούν όλα όσα έχω κρατήσει, από τότε.
Και θα με ρωτήσουν ξανά, γιατί; Και ξανά, δεν θα έχω ούτε μια απάντηση να δώσω.
Πριν 13 χρόνια, ο Δεκέμβρης άλλαξε νόημα για πάντα.
Σήμερα δεν θα αναλύσω τίποτα. Δε θα γράψω τι σήμαινε. Ούτε τι συνέβη μετά. Θα σας δείξω αυτά που δείχνω στα παιδιά. Τα παιδιά μου. Με την ελπίδα ότι κάποτε, κανένα παιδί -ποτέ ξανά- δεν θα χρειαστεί να δώσει τη ζωή του, στο ελεεινό σύστημα εξουσίας.
Κανένα παιδί δε θα αναγκαστεί -ποτέ ξανά- να σηκώσει το φέρετρο του φίλου του.
Κανένα παιδί δε θα πεθάνει από χέρι μπάτσου. Ποτέ ξανά.
Εφημερίδες
Πόστερ
Περιοδικά
