Δηλαδή προσπαθούν να τρομοκρατήσουν όσους αρνηθούν να εργάζονται για επιπλέον μιάμιση ώρα την ημέρα ή επτάμισι ώρες την εβδομάδα με το φόβητρο της αξιολόγησης. Για επιπλέον χρήματα ούτε λόγος, λες και ο ελεύθερος χρόνος των εργαζομένων εκπαιδευτικών είναι κάτι που τους ανήκει. Την ίδια στιγμή το γέλιο που έχουν ρίξει όσοι έχουν διαβάσει το ΦΕΚ για το διευρυμένο ολοήμερο δεν περιγράφεται. Αφήνοντας στην άκρη πως ακόμα και στο ολοήμερο μέχρι τις 4 τα παιδάκια κουτουλάνε από την έλλειψη συγκέντρωσης και το σχολείο αντιμετωπίζεται ως πάρκινγκ παιδιών, το χειρότερο είναι οι ίδιοι οι όμιλοι όπως περιγράφονται.

Οι σχολικοί Μαθητικοί Όμιλοι περιλαμβάνουν: ομαδικά αθλήματα, παραδοσιακούς ή μοντέρνους χορούς, χοροκινητική έκφραση (χρειάζεσαι γυμναστή), εικαστικές τέχνες, χειροτεχνίες και κατασκευές (χρειάζεσαι υλικά), εκμάθηση μουσικών οργάνων (χρειάζεσαι μουσικά όργανα), εκπαιδευτική ρομποτική (τα σχολεία θα προμηθευτούν 177.000 σετ ρομποτικής με χρηματοδότηση από το πρόγραμμα της ΕΕ “Next Generation Eu”, αλλά θέλεις -τι περίεργο- δασκάλους ρομποτικής), πνευματικά παιχνίδια και παζλ (τα παιδάκια θα παίζουν κρεμάλα για μιάμιση ώρα), παραδοσιακά παιχνίδια (σβούρες ολούθε), επιστημονικές κατασκευές και πειράματα (όπου απαιτείται εξοπλισμένο χημείο), μαθηματικά παιχνίδια, ρητορική τέχνη και δημιουργική γραφή (τα παιδιά δεν γράφουν ελεύθερα στις περισσότερες τάξεις, η ρητορική τέχνη εμπεριέχει και τις σοφιστείες), ασφαλές και δημιουργικό διαδίκτυο (χρειάζονται υπολογιστές και ίντερνετ), διαπολιτισμική παιδεία (ανυπομονούμε να το δούμε), πολιτειότητα και πολιτότητα (εντάξει, όνειρο), εθελοντισμός (αυτό που θέλουν οι κυβερνώντες για να μην αναλαμβάνουν τις από τον νόμο ευθύνες τους), δημιουργία εφημερίδας (από τα λίγα εφικτά) και το «έργο τέχνης» που ονομάζεται ΠΑΙΔΙΚΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ (ή αλλιώς δογματικό-ομολογιακό μάθημα στον Θεό του καπιταλισμού και το αόρατο χέρι της Αγοράς). Ειδικά το τελευταίο είναι και η σφραγίδα της Νέας Δημοκρατίας στην εκπαίδευση, που ανυπομονεί να κάνει τα παιδιά να σκέφτονται σαν τηλεμπακάληδες αποκομμένα από την παιδικότητα! Ως κερασάκι στην τούρτα, έρχονται δύο ακόμα θεσμοί: Του Παιδαγωγικού Συμβούλου-Μέντορα, που και αυτός θα πληρώνεται με μόρια (ρόλος σχεδόν ισάξιος του υποδιευθυντή) και του Ενδοσχολικού Συντονιστή, ο οποίος ουσιαστικά θα είναι ο ρουφιάνος του διευθυντή σε μια προσπάθεια αποδυνάμωσης των συλλόγων εκπαιδευτικών.

Την ίδια στιγμή που η Υπουργός Παιδείας περιφέρεται ως τηλεμαϊντανός από εκπομπή σε εκπομπή ευχόμενη καλή σχολική χρονιά, βλέπετε πως από την μια έχουμε ανεφάρμοστα ευχολόγια, για τα οποία δεν υπάρχει κοστολογημένο πρόγραμμα ή επιπλέον αμοιβή των εκπαιδευτικών, και από την άλλη έχουμε χρόνια προβλήματα όπως η διαμονή εκπαιδευτικών στα αυτοκίνητά τους ή σε κάμπινγκ της Πάρου, της Μυκόνου και άλλων νησιών, περικοπές στην Παιδεία, παραμένουν τμήματα άνω των 25 μαθητών που υποβιβάζουν την ποιότητα των μαθημάτων, μηδενική άμυνα ενάντια στην Πανδημία (ελέω ανοιχτής τουριστικής σεζόν), εκπαιδευτικά κενά και εκπαιδευτικοί με ελαστική εργασία, προβλήματα που έχουν ως σκοπό την απαξίωση της Δημόσιας Δωρεάν Παιδείας. Χωρίς να αναφέρουμε τις αυξήσεις 20% στα σχολικά είδη ή αντίστοιχα προβλήματα.

Καλή σχολική χρονιά λοιπόν με ένα σχολείο απρόσωπο, ανταγωνιστικό, με τα παιδιά να περνούν πολλές ώρες στο σχολείο γιατί οι γονείς εργάζονται 2 και 3 δουλειές και με εκπαιδευτικούς που εκβιάζονται από την αξιολόγηση και κάνουν μαθήματα που δεν γνωρίζουν το αντικείμενο, εκπαιδευτικοί που πρέπει να χαμογελάνε στα κανάλια γιατί κάποιος επίσημος επισκέφθηκε το σχολείο, κοιμούνται στα αυτοκίνητά τους και αντιμετωπίζουν και την κριτική από τους γονείς όταν αντιδρούν.

Η Παιδεία και η Υγεία θα φτιάξουν όταν υποχρεωθούν με νόμο οι Βουλευτές και οι Υπουργοί να στέλνουν τα παιδιά τους στο Δημόσιο Σχολείο και να πηγαίνουν σε Δημόσια Νοσοκομεία. Με κανέναν άλλο τρόπο.

Υ.Γ. Οι νεοφιλελεύθεροι παίρνουν λεξούλες και τις μεταμορφώνουν σε τίτλους ή αντικείμενα σε μια προσπάθεια μάρκετινγκ και κάλυψης των ακραία καπιταλιστικών ιδεών τους. Όπως ο Μέντορας, ο Ενδοσχολικός Συντονιστής, το μάθημα πολιτειότητας και πολιτότητας ή το μάθημα παιδικής επιχειρηματικότητας. Οι επεξηγήσεις τους, κατά σειρά, είναι «θέλω να γίνω διευθυντής», ρουφιάνος του διευθυντή που θέλει να γίνει στέλεχος, «πως να στρεβλώσουμε την Δημοκρατία στα μάτια των παιδιών» και πώς να κάνετε τα παιδιά σας ανταγωνιστικούς και ακραίους καπιταλιστές. Η θέση μας θα είναι πάντα στο πλευρό των δασκάλων και εν γένει των εκπαιδευτικών.