* ΓΡΑΦΕΙ Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΟΦΟΣ, ΙΑΤΡΟΣ

Μεγάλο προσόν η προσαρμοστικότητα, που λέτε, σύμφωνα με τον κύριο Πέτσα. Όσο πιο προσαρμοστικός είσαι, τόσες περισσότερες πιθανότητες έχεις να μη πεθάνεις.

Και αν δεν πεθάνεις και είσαι από τους τυχερούς που μπορείς να «προσαρμόζεσαι» στις εκάστοτε συνθήκες, θα έχεις την ευκαιρία να επιβιώσεις σε αυτή τη χώρα που έχει καταπληκτική ποιότητα ζωής σύμφωνα με έναν μεγάλο διανοούμενο της εποχής μας.

Θα πρέπει να προσαρμοστείς στους χαμηλούς μισθούς και συντάξεις, στην ανεργία και στην εργασιακή επισφάλεια, στην ενεργειακή φτώχεια, στην ακρίβεια, στα θεόρατα ενοίκια, στην αποσάθρωση του δημόσιου συστήματος υγείας και των χιλιάδων νεκρών από την πανδημία, στις θανατηφόρες και απάνθρωπες επαναπροωθήσεις, στην ανεξέλεγκτη αστυνομική βία σε φοιτητές, απεργούς, διαδηλωτές ακόμα και σε τυχαίους περαστικούς που απλά η φάτσα τους δεν άρεσε στα όργανα καταστολής. Σε παρακολουθήσεις πολιτικών και δημοσιογράφων, στον κοινωνικό αποκλεισμό και στον αποκλεισμό από την πανεπιστημιακή εκπαίδευση όσων παιδιών δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να πληρώσουν για φροντιστήρια, στο άκουσμα ειδήσεων τον επερχόμενο χειμώνα ότι συνάνθρωποι μας χάνουν την ζωή τους από ακατάλληλα μέσα θέρμανσης, στην προνομιακή μεταχείριση από την δικαστική εξουσία καταδικασμένων παιδοβιαστών. Αυτές είναι μόνο κάποιες, δυστυχώς, από τις συνθήκες που πρέπει όχι μόνο να συνηθίσουμε αλλά να προσαρμοστούμε κιόλας. Αλλά αν τα καταφέρεις σε περιμένει η… επιβίωση.

Να μην γίνει συνήθεια το σκοτάδι

Αυτές οι δηλώσεις δεν γίνονται εν κενώ. Γίνονται για την τρομοκράτηση του κόσμου και για την εμπέδωση της νέας πραγματικότητας που έχουν διαμορφώσει και η οποία περιέχει όλα τα παραπάνω που αναφέραμε. Μία πραγματικότητα που δεν σε αφήνει να πάρεις ανάσα και που θαμπώνει κάθε ελπίδα για κάτι καλύτερο. Έχουμε φτάσει σε ένα σημείο όπου όλα έχουν καλυφθεί από το μισοσκόταδο και μόνο σκοτεινότερα φαίνονται να μπορούν να γίνουν. Όμως δεν πρέπει να συνηθίσουμε σε αυτή την κατάσταση, αυτός ο μιθριδατισμός δεν είναι μονόδρομος.

Η αλληλεγγύη το όπλο μας

Δεν είναι η πρώτη φορά και ούτε η τελευταία που αυτοί που έχουν τα πάντα προκαλούν με τον κυνισμό και την ξετσιπωσιά τους αυτούς που δεν έχουν τίποτα. Όπως το είχε πει και ο  Μπέρτολτ Μπρέχτ  «Αυτοί που βρίσκονται ψηλά, θεωρούνε ταπεινό να μιλάς για το φαΐ. Ο λόγος ; Έχουνε κιόλας φάει». Παρόλα αυτά, είναι ζωτικό να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είμαστε μόνοι και ότι αυτά που έχουμε ζήσει και θα ζήσουμε τα έχουμε περάσει και θα τα περάσουμε μαζί. Οπότε το μόνο που μένει να κάνουμε είναι μέσα από ένα πλέγμα αλληλεγγύης και διεκδίκησης να είμαστε δίπλα σε όποιον το χρειάζεται. Όπως είχε πει και o Πιότρ Κροπότκιν «Αγωνίσου για να ζήσουν όλοι αυτή την πλούσια, ξεχειλισμένη ζωή. Και να είστε βέβαιοι ότι σε αυτόν τον αγώνα θα βρείτε μια χαρά μεγαλύτερη από ότι οτιδήποτε άλλο μπορεί να δώσει».